លោកCEOព្រាននារី💞

ភាគ:39

ថាមកជំរ:បញ្ជីរមានឯណាខ្វីីតរបស់ប្តីទៅវិញ ភ្លេចខ្លួនបន្តិចបាត់អាវបាត់ខោអស់រឿងនាងតោវគីនៅមិនទាន់និយាយគ្នារួចស្រេចទេ នៅទុកឱ្យនាងបានចិត្តឬ ទុកឱ្យនាងហ៊ានជេ
ប្រចោចាន់ទៀត កូនក៏មិនសូវបានមើលយូ បានបន្តិចក៏មករកចាន់
«បងបាននិយាយហើយមិនចឹង អូនកុំទៅខ្វល់ អូនចង់បានបែបណាបងធ្វើបែបនឹង រឿងតោវគីបងប្រគល់ឱ្យអូនហើយ»
នាងហ៊ានដៀលប្រមាថចាន់ជាក្មេងកំព្រាម្តាយឪពុក ទាំងមិនស្គាល់ដំណាក់ខ្លួនឯងត្រឹមតែជាបុគ្គលិកធម្មតាម្នាក់
ចាន់មិនមែនជាក្មេងទៀតឡើយ23ចិត្ត24ហើយបើគិតៗទៅតោវគីនាងប្រហែលជា19 20ទេតែមើលសម្តីរបស់នាងទៅមិនស្គាល់ចាស់ទុំចរិកក្អេងក្អាងធ្វើដូចខ្លួនឯងជាអ្នកនាង
« តោវគីនាងថាអូនជាមនុស្សចង្រៃ បងដេញនាងដេញទៅ»
ចាន់មិនមែនជាក្មេងប្រុសស្លូតបូតចរិកទន់ផ្លាន ឃើញស្លូតមិនប្រាកដថាចាន់មិនចេះឆ្នាស់គ្រាន់តែមិនបង្ហាញ ថ្ងៃដែរចាន់បង្ហាញជាថ្ងៃដែរចាន់សាហាវបំផុត
« បងសុំចំណូលថ្ងៃនេះ ដេញនាងដេញអូនឱ្យបង1ម៉ោង សម្លាប់នាង អូនត្រូវបង្កើតកូនស្រីឱ្យបងម្នាក់ទៀត »
ដេញចេញ1ម៉ោងសម្លាប់នាងមានកូនស្រីឱ្យវ៉ាងអុីបូម្នាក់ទៀតថ្វីត្បិតអុីបូមិនមែនជាម៉ាហ្វៀតែកុំគិតថាអុីបូមិនហ៊ានសម្លាប់មនុស្ស បើមិនជឿអុីបូម្នាក់នេះអាចបង្ហាញបាន
« ក្លាយជាឃាតកសម្លាប់មនុស្ស ជាប់គុកបងថាទៅអូនមេម៉ាយដែរទេ » និយាយបញ្ឈឺប៉ុណ្ណឹងហើយនៅធ្វើមិនដឹងទៀតចាន់សុំបោកក្បាលនឹងសាឡុងនេះផ្តាច់ជីវិតលេងបន្តរស់ទៀតហើយ លោកCEOមានអតិថិជនចងការច្រើនណាស់បើមិនស្គាល់ថាមេម៉ាយទេរឿងលុយដូចជាឱ្យគេទទេអញ្ចឹង
« បងនឹងឱ្យអូនស្គាល់បង ច្រើនជាងនេះអូននឹងអាចញញើតពេលឃើញសកម្មភាពមួយ ដោយឃោឃៅមួយនេះ តោវគីបងអាចយកនាងមកសាកល្បងឱ្យអូនមើលបាន»
គ្មានអ្នកស្គាល់ចរិកពិតលោកវ៉ាងអ៊ីបូម្នាក់នេះឡើយ បើស្គាល់នាយច្បាស់ធានារអ្នកដែរបានឃើញអាចនឹងគាំងបេះដូងស្លុតឈាមកកស្លាប់បាន សាកស្រមៃមើល មនុស្សធម្មតាអាចរស់នៅវិមានដ៏ធំស្កឹមស្កៃតែម្នាក់ឯងបានទេ បើគ្មានរឿងអាថ៌កំបាំងលាក់នៅពីក្រោយខ្នង
« កុំប្រាប់ណាថាបង ជា »ចាន់គិតពីចំណុចនេះស្តាប់សម្តីអុីបូយកមកគិត ទើបដឹងថាមិនខុសទេការសង្ស័យចាន់ចំពោះអុីបូរហូតមកនេះវាជាការពិតមិនមែសង្ស័យបោកប្រាស់
ថ្ងៃដែរចាន់រៀបចំអាវប្រាសេរអុីបូយកមកបោកក៏ប្រទាសឃើញមានឈាមប្រលាក់ជាប់ដៃអាវ
« អូនតែងតែចាញ់បោកបង ហឹស បងអាយុ37ទៅហើយមិនមែន29ដូចអូនគិត បងជាសាតានម៉ាហ្វៀសម្លាប់មនុស្ស សត្រូវបងក៏មិនតិចគ្មានអ្នកដឹងឡើយពួកគេមិនដឹងថាបងមានប្រពន្ធមានកូន ចំណុចនេះហើយដែរពួកគេប្រមាថមើលងាយអូន វាជាចំណុចទន់ខ្សោយរបស់បង »វាជាចំណុចទន់ខ្សោយរបស់អុីបូបើពួកគេដឹងថាអុីបូមានប្រពន្ធ
គ្មានអ្នកដឹងថាចាន់ជាប្រពន្ធវ៉ាងអ៊ីបូដោយសារតែមូលហេតុអ្វីទេ នេះហើយដែរវ៉ាងអុីបូខ្លាចបំផុតការបាត់បង់ តែវាជារឿងដែរធ្វើឱ្យចាន់ឈឺចិត្តបំផុតកម្លងមកចាន់តែងតែចាញ់បោកអុីបូមែនទេ គេមិនចង់រៀបការក៏ដោយសារមូលហេតុនេះដែរមែនទេ
« ចុងក្រោយអូននៅតែចាញ់បោកបង តាមពិតបងក៏មានចំណែកជាឃាតករម្នាក់ដែរ បងសម្លាប់មនុស្សដោយគ្មានអ្នកណាចាប់បងបាន ចុះបើថ្ងៃណាមួយបងមិនអាចលាក់រឿងមួយនេះបានរហូត បងគិតមែនទេថាប៉ូលីសមិនហ៊ានចាប់បង~»ឈឺចាប់បំផុត ចាញ់បោកគេមករហូតតើចាន់ជាអ្វីវាគ្មានតម្លៃសម្រាប់ទេមែនអត់ 1ឆ្នាំទៅហើយចាន់នៅតែមិនអាចដឹងការពិតប្តីជាឃាតករសម្លាប់មនុស្សរាប់មិនអស់
ទឹកភ្នែករបស់ចាន់វាលេងមានតម្លៃហើយ បើថ្ងៃណាដែរចាន់ចាក់ចេញក៏ជាថ្ងៃដែរគេបាត់បង់គ្រាប់ពេជ្រមួយគ្រាប់ដែរ
« បងសុំទោស ចាន់បងមិនចង់....ផាច់ »វាគ្មានបានការឡើយចង់បកស្រាយពេលនេះវាហួសពេលទៅហើយមានប្តីជាម៉ាហ្វៀសម្លាប់មនុស្សបែបនឹង ចឹងតើបានជាគេមិនខ្លាចអ្វីសោះ
« ដូចនេះបងនៅតែជក់បារី បងដែរចាប់ទុកអូនជាប្រពន្ធបងដែរទេ អាវរបស់បង ហឹស អូនៗហឹុក វាមានតម្លៃតែឡើងគ្រែជាមួយបងតែប៉ុណ្ណឹងឬ ឯណាពាក្យដែរនិយាយថាតាមស្រឡាញ់អូនរាប់ឆ្នាំ អូនមិនគួរចាញ់បោកបងទៀតឡើយដោះលេងអូនទៅ អូនក៏ចង់មានក្តីសុខដែរ » ចុងក្រោយនៅតែមានពាក្យថាដោះលេង ចង់និយាយថាអាវអ៊ីបូពេលត្រឡប់មកពីធ្វើការចាន់បានប្រទះឃើញមានជាប់ស្នាមក្រហម បើថាចាន់លាបមិនអាចទេ ព្រោះចាន់មិនដែរប្រើក្រេមក្រហម សូម្បីតែអាយុក៏ចាញ់បោកគេដែរ
« ចាន់បងសុំទោសពិតមែន ស្តាប់បងសិនបានទេ » ចាន់ចុះពីលើសាឡុងឈរស្រែកខ្លាំងៗទឹកភ្នែកហូរចុះមក ចាញ់បោកម្តងហើយមិនចង់ចាញ់បោកពាក្យនឹងទៀតឡើយគួរតែដោះលេងចាន់ឱ្យមានសេរីភាពវិញល្អជាង
« ប្រាវ~នេះជាក្រេមអ្នកណា កន្លងមកអូនមិនដែលប្រើពណ៌ក្រហមឡើយ ពាក្យបងស្មោះស្មាក់ជាអូនវានៅឯណារហូតមកដល់មានប៉ាវៗបងនៅតែកុហកអូនបានមករហូត បងមានប្រពន្ធមួយទៀតហើយមែនទេ ឬអូនគ្រាន់តែជាប្រពន្ធចុងរបស់បង អូនមិនគួរដណ្តើមប្តីរបស់គេទេ » អុីបូជ្រួញចិញ្ចើមចូលគ្នា មានប្រពន្ធឯណាមួយទៀតគេគ្មានឡើយទោះជាគេពីមុនជាមនុស្សល្មមនឹងស្រីតែគេមិនដែរស្មោះស្មាក់ជាមួយអ្នកណាឡើយចាន់ជាមនុស្សទីមួយក្នុងឆាក់ជីវិតរបស់គេ
« វាជារបស់អាហ្វុង មិនមែនរបស់បងឡើយ អូនកុំយល់ច្រឡំ អូនជាប្រពន្ធដើមរបស់បង »
« អរហើយណា ប្រពន្ធចុងរបស់បង ហឹស បងកុំមកយកបងហ្វុងមកពាក់ពានអូនមិនជឿបងទៀតទេ » រាងក្រាស់និយាយមិនចេញងើបឈរចាប់ស្មាចាន់ទាំងសងខាង មុខមាំដាក់ចាន់នឹងនិយាយ
« បងមានតែអូនម្នាក់ បងជាម៉ាហ្វៀដៃឆៅសម្លាប់មនុស្សមិនអាញើត បងកែប្រែច្រើនណាស់ បន្តែការកែប្រែរបស់បងមានកម្រិតហឹុម ប៉ាម៉ាក់របស់អូន »ដល់ចំណុចនេះអុីបូក៏ឈប់និយាយសម្លឹងមុខចាន់ដោយគ្មានជាតិ ការកែប្រែរបស់គេមានកម្រិតចឹងមានន័យថាបើគេកែខ្លួនហើយកុំឱ្យគេវិលទៅរកជីវិតដើម វ៉ាងអុីបូម្នាក់នេះវាគ្មានធម្មតាចំពោះមនុស្សគ្របគ្នាឡើយ
« ប៉ាម៉ាក់របស់អូនគាត់យ៉ាងមិច មានរឿងអីទៅ »
« បើបងនិយាយថាបងជាអ្នកបំពុលប៉ាម៉ាក់របស់អូននោះវាយ៉ាងមិចទៅ ហៃយ៉ាងរឿងវាហួសទៅជាយូហើយកុំគិតវាអី »
រកមូលហេតុឃើញហើយតាមពិតរឿងវាបែបនេះសោះ
( គ្រាយកទៅកប់មែនទេ )
(ធ្វើហើយជួយដដែល )ទុកចិត្តគេខ្លាំងណាស់ហើយក៏មិនបានទៅចាប់អារម្មណ៍ដែរពេលនេះទើបដឹង គេធ្លាប់និយាយហើយចាន់គ្រាលោកស៊ាវមករកឡានអុីបូបែជានិយាយពាក្យមិនល្អជាច្រើនដោតអារម្មណ៍ចាន់ជាខ្លាំង
« អុីបូ យើងមានកូនហើយណា បងកែបានទេ »ចាប់ដៃរាងក្រាស់សុំឱ្យគេកែប្រែ
« អូនមិនស្អប់បងទេមែនទេ តែបងជាអ្នកសម្លាប់គ្រួសារអូនណា » ការពិតត្រូវលាត់ចេញមកហើយ ឈឺចាប់ទេមនុស្សដែរនៅក្បែររហូតមក ជាអ្នកសម្លាប់គ្រួសាររបស់ខ្លួន ចាន់ទំលាក់ដៃចុះទនខ្លួនញ័រខ្លួនទឹកភ្នែកស្រក់ចុះទាំងគ្មានសំឡេង
« អាថោកទាប ខ្ញុំស្អប់ឯង ហឹុកហឹុក លេងបងហ្វុងជួយខ្ញុំផង
»ចាន់រត់ចេញតែត្រូវអុីបូរត់មកអោបពីក្រោយជាប់
គេដឹងខុស ថ្ងៃនោះមកពីគេល្ងង់មិនយល់ពីចិត្តចាន់
« ចាន់ កុំទៅចោលបងបានទេ បងសុំទោស »
សុំទោសគ្រប់យ៉ាងលើកលេងឱ្យគេចុះ មូលហេតុដែរគេមិនចង់និយាយរឿងនេះចេញ វាអាចនឹងធ្វើឱ្យចាន់មិនអាចទទួលយកបាន
« បងធ្វើបែបនេះធ្វើអី បងស្រឡាញ់អូនទេកម្លងមក» ពាក្យស្រឡាញ់អុីបូតែងតែនិយាយច្រើនដងមកហើយតែថ្ងៃនេះសុំចម្លើយពិតកុំប្រឌិដពាក្យកុហក
« គ្រប់យ៉ាងបងយល់ខុស បងស្រឡាញ់អូនស្រឡាញ់ប៉ាវៗអ្នកគ្រប់គ្នាគ្មានថ្ងៃប្រែ លើកលេងឱ្យប្តីម្នាក់នេះផងបានទេអូនជាមនុស្សដំបូងរបស់បង » បាត់បង់មនុស្សម្នាក់នេះមិនបានឡើយគេបានប្រគល់គ្រប់យ៉ាងឱ្យចាន់អស់ទៅហើយសម្តីរបស់ថ្វីត្បិតពេលខ្លះនិយាយគ្មានជាតិក៏ពិតមែនតែគេរស់គ្មានចាន់មិនបានឡើយ
ឆ្អែតចិត្តហើយស្រក់ទឹកភ្នែកគ្មានសំឡេងឈរធ្មឹងដោយការឈឺចាប់ជាទីបំផុតក្តាប់ដៃណែន
« ជុប....»អុីបូទាញកាយចាន់បែមករកខ្លួនថើបបបូមាត់ចាន់បន្តិចជូតទឹកភ្នែកឱ្យប្រពន្ធ រាងក្រាស់អោនមកថើបម្តងទៀតចាន់ក៏សម្រេចចិត្តបិតភ្នែកក្តាប់ដៃ អ្វីដែលអ្នកចង់បានអ្នកយកចុះ
« អ៊ុប......»ក្នុងចិត្តដឹងថាចាន់កំពុងតែខឹង ដូច្នេះគេនឹងធ្វើឱ្យចាន់ឈប់ខឹងគេនឹងទទួលយកស្នាមថើបមួយនេះដោយស្ងប់ចិត្ត
« អាស~»គេងនៅលើសាឡុងរាងកាយអាក្រាតញែកជើងចេញពីគ្នាដោយអ្នកខាងលើជាអ្នកចាប់ញែច
ផ្លាប់ៗៗៗ
"ទុក ទុក"សំឡេងគោសទ្វារតែអ្នកខាងក្នុងមិនខ្ចីខ្វល់ ចាន់ខាំបបូមាត់ក្រោមទប់សំឡេងមិនឱ្យផ្លាត់សំឡេងចេញមកបានរាងកាយរលាក់មិនឈប់ឈរ
កន្លងផុតមួយម៉ោងចាន់គេងនៅលើសាឡុងក្រោកមិនរួចបើកភ្នែកម៉ក់ៗ
« ហិក ហិក ម៉ាក់ៗ »អាល្អិតប៉ាវៗវាតាសៗមករកចាន់ក្រោកឈរទេតាសឡើងមកអង្គុយលើចាន់ អូនចេះហៅម៉ាក់ៗបានខ្លះហើយ និយាយសូវច្បាស់ទេ
« ប៉ាវៗកូនមកសប្បាយចិត្តរឿងប៉ាឯងមកធ្វើបាបប៉ាតូចមែនទេ » ប៉ាវៗស្តាប់មិនបានផ្តុយទៅវិញប៉ាវៗអោនមកខាំថ្ពាល់ចាន់ដោយធ្មេញពី
« ម៉ាកៗ ប៉ាៗ ម៉ាកៗប៉ាៗ »ប៉ាវៗអង្គុយអុកលើពោះចាន់ហៅប៉ាៗម៉ាក់ៗរហូតចាន់ញញឹមលាយទឹកភ្នែកហូកាត់កន្ទយភ្នែក
« ចាន់អូនទៅរួចទេ »រាងក្រាស់ចូលមកចាប់ពរប៉ាវៗសួមកចាន់ ដែរគេងនៅលើសាឡុង ចាន់មិនបាននិយាយអ្វីបន្លឺសំឡេងអ្វីទេ ងក់ក្បាលបន្តិចក្រោកចុះងើបឈរតែ
« ចាន់អូនយ៉ាងមិចហើយ សៀហ្វុងយកប៉ាវៗទៅចាំក្នុងឡានមុនចុះ »
« បាទចៅហ្វាយ » រាងក្រាស់លើកបីចាន់មកតែម្តងទៅ ចាន់វិលមុខទៅមិនរួចប្រហែលគេលេងជ្រុលហើយ
ប៉ាវៗអង្គុយលើភ្លៅប៉ាតូចនៅមិនស្ងៀមទាញជាយអាវប៉ាធំគេរហូតប្រហែលចង់ទៅអង្គុយលើភ្លៅប៉ាធំហើយមើលទៅ
ចាន់ធុញពេកអារម្មណ៍ខឹងអុីបូផងស្រាប់តែលើកប៉ាវៗដាក់លើភ្លៅអុីបូតែម្តងទៅ
« ប៉ាវៗកូននៅឱ្យស្ងៀមកុំរពើស ម៉ាក់ចាន់ខឹងហើយ » រាងក្រាស់ក្តិចថ្ពាល់ប៉ាវៗស្រាលៗបំផុតញញឹមដាក់កូន ប៉ាវៗងើបខ្លួនឈរលើភ្លៅអុីបូតាសៗ លាត់ដៃបោចសក់អុីបូតែបោចអត់ដល់អុីបូចាប់ខ្លួនជាប់ទាញដៃកូនមករកសក់ចាន់វិញប៉ាវៗ
ហារមាត់ស្ញេញបោចសក់ចាន់មែន ប៉ាវៗគេសប្បាយណាស់សើចញេញចេញធ្មេញពីលិបភ្នែកសើចអត់លឺសំឡេង តែកុំមើលមុខចាន់សម្លក់អុីបូ យូរៗទៅឱ្យកូនមកបោចសក់ក្បាលខ្លួន
« ប្រពន្ធសម្លាញ់អូនឈប់ខឹងប្តីបានទេ ប្តីសុំទោសប្តីខុសហើយ » អោបស្មាប្រពន្ធ សុំទោសគ្រប់យ៉ាងដឹងថាខ្លួនខុសពីមុនគេមិនបានគិតច្រើនយល់តែពីខ្លួនឯង
« បងគិតថា អូនអាចមិនស្អប់មនុស្សដែរសម្លាប់គ្រួសារអូនបានមែនទេ បងមានគ្រួសារបងមិនដែរបាត់បង់ប៉ាម៉ាក់ដូចអូន បងមិនយល់ទេ »

______