"ចាន់បងទៅវិញហើយ "
"តែបងហ្វុង"
"បាយៗចាន់សំណាងល្អ"
រាងតូចស្ទាក់ស្ទើនឹងការបើកទ្វារចូល ចង់ឱ្យសៀហ្វុងជូនដល់ខាងក្នុងតែគេប្រញាប់ដូចអាមិចទៅបាត់ ស៊ូរឹងមាំក្លាហានបើកទ្វារចូល បើគេមិនស្គាល់យើងមិនមែនស្គាល់ឈ្មោះយើងទេ
ក្រាក់
"អ្នកណាឱ្យឯងចូលមក យើងបានឱ្យឯងចូលមកពីពេលណា អាណាហៅមក"
រកតែរាងតូចឆ្លើយមិនទាន់ចម្រិតសួគ្នាតែម្តងរាងតូច សឹងតែដកដង្ហើមមិនទាន់ អាណាហៅមកមិនជារឿងគេទេចង់ចូលព្រោះខ្លាចគ្មានអ្នកប្រើគួគិតផង
"សួមួយៗបានទេ កុំរ៉េបពេកឆ្លើយមិនទាន់"
"យើងមិនបានរ៉េប"
"យកមេក្រូដាក់ទេ "
"ឯងចង់ថាយើងថ្លង់"
"ឈឺមិនទាន់ជាទេ កុំខំប្រឹងពេក ប្រយ័ត្នដាច់សរសៃខួរស្លាប់"
"សរសៃរឯងមានខួរ និយាយដូចមិនដែរចូលសាលា"
ចាន់ឮហើយគ្រឺតជើងធ្មេញ ឈឺក្រោកមិនរួចហើយខំស្រែកតិចពេទ្យជួយលេងទាន់ ចាន់ដើរហួសទៅយកទឹកផឹកធ្វើមិនដឹង
"ផឹកទេ"
"ដងមក"
"ហាស់ ហួច ! ឃ្លានណាស់ដងខ្លួនឯងទៅឈឺតែក្បាលតើជើងលោកមិនបានឈឺឯណា"
"ឥឡូវយើងប្រើលេងបានហើយហ្ហេស នៅទៀតតមាត់សម្បើមណាស់"
"លោកមិនស្គាល់ខ្ញុំទេ លោកដែរប្រើខ្ញុំពីពេលណា"
រកពាក្យតបមិនឃើញ សម្លឹងមុខគ្រឺតជើងធ្មេងសឹងបាក់ យូៗចាន់កាន់តែប្រហើនហើយ ឃើញគេឈឺអាងតែគេធ្វើអីមិនបាន
"កុំមកផ្គើន "
"ខ្ញុំមិនបានផ្គើន ខ្ញុំនិយាយតាមការស្តាប់ឮ បើមិនស្គាល់ខ្ញុំកុំមកធ្វើជាស្គាល់ ព្រោះខ្ញុំក៏មិនចង់ស្គាល់លោកប៉ុន្មានដែរ"
"ចេញពីមុខយើងទៅ"
"ខ្ញុំមិនចេញចង់យ៉ាងមិច "
"កុំឱ្យយើងអត់ការអត់ធ្មត់ជាងនេះ"
ចាន់ស្ងាត់មាត់ មកអង្គុយលើសាឡុងយកផ្លែឈើមកញាំមិនដឹងឯអ្នកខឹង បានត្រឹមតែខឹងធ្វើអ្វីលើគេមិនបាន
"យើងសុីដែរ"
"ចង់ញាំ សុំឱ្យស្រួលបន្តិចទៅគ្រាន់ខ្ញុំចិត្តទន់ចែករំលែកឱ្យខ្លះ"
"មិនចេះ"ខ្លីៗស្រួលយល់
"មិនចេះ ក៏អង្គុយអត់ទៅមិនអង្វរទេ"
"ធ្វើអីនឹង លោកមិនទាន់ជាស្បាសស្បាយទេ"
ចាន់ខំរត់មកចាប់ដៃរាងក្រាស់ តែរាងក្រាស់មិនខ្វល់ដោះខ្សែរសារ៉ូបចេញពីដៃ ចុះបើគេអស់កម្លាំងសន្លប់ទៅគិយយ៉ាងមិច
ធ្វើអីមិនចេះគិតពីខ្លួនឯងថារបួសជាឬនៅមានកម្លាំងហើយឬនៅ
"អាយ~លោក កុំឱ្យសោះ"
"មកមើលយើងឬមកផ្គើន មកឱ្យយើងប្រើក៏មកប្រញែមយើង"
"តែលោកមិនគួរដោះសារ៉ូមចេញទេ បើលោកសន្លប់គិតយ៉ាងមិច "
ចាន់ត្រូវរាងក្រាស់ចាប់ផ្តួលទៅលើគ្រែពេទ្យនាយទ្រោមពីលើ
ឈឺហើយចង់ធ្វើអីកូនគេនឹង ចាន់ងាក់មុខសម្លឹងមើលកន្លែងផ្សេងចុះឡើងៗមិនហ៊ានប្រឈមនឹងរាងក្រាស់
"អា~ហា~ប្រុសឆ្គួតមិចក៏សុីខ្ញុំ"
ស្រែកយំយ៉ាងគួរឱ្យស្រឡាញ់ស្របពេលរាងក្រាស់ខាំកញ្ចឹងកសរខ្ចីមួយចំគូម មកធ្វើចរិកគួឱ្យស្រឡាញ់អីពេលនេះដឹងប្រុសចិត្តសាវាទ្រាំមិនបានអត់
"យើងចង់សុីឯងព្រោះសាច់ឯង វាផ្អែម"
"លេង មិនចឹងខ្ញុំប្រាប់លោកអ៊ុំថាលោក"
"អ៊ុប"
ឈឺក៏អាចធ្វើបានឈឺតែក្បាលតើដៃជើងមិនបានឈឺឯណា ថ្ងៃនេះប្រដៅក្មេងពិនផ្គើនឱ្យចាស់ដៃម្តង ហ៊ានមកផ្គើននាយផងហ្ហេស បបូរមាត់តូចត្រូវគ្រប់គ្រងដោយបបូរមាត់រាងក្រាស់បឺតយកស្លាប់រស់តែម្តង
"អូយ~ក្មេងជើងល្អ កាន់តែឡប់ហើយ"
"ខ្ញុំឡប់ចឹងលោកឆ្គួត"
"ទៅណាមកវិញ"
"អាយ ~អាក~ឈឺ~អ៊ុប"
រត់ចេញយ៉ាងលឿនតែរាងក្រាស់រហ័សជាងទាញចង្កេះរាងតូចមកវិញផ្តួលទៅលើគ្រែវិញ ចាប់ខាំគ្មានសល់សាច់បបូរមាត់ស្រែកលេងបាន
"អឹម~ជុប"
សំឡេងបបូរមាត់ជញ្ជក់គ្នា មិនចេះខ្មាស់អ្នកទំចូលមក
ឈរចំហរមាត់ មិននឹកស្មានថាកូនប្រុសគាត់ដល់ថ្នាក់នឹង
ឈឺហើយនៅប្រព្រឹត្តរឿងមិនគួទៀត
"អូននៅឈរធ្វើអីចូលទៅ "
"អាកូនចង្រៃ~"
លោកវ៉ាងចូលមកដល់គ្រាន់តែឃើញរឿងបែបនេះស្លុតចិត្តមកគេងអោបថើបគ្នាមិនចេះខ្មាស់គាត់
"ប៉ា ! លោកអ៊ុំ"
ភ្ញាក់ផ្អើលទាំងពីនាក់មិនគួរណាពួកគាតចូល់មកចំពេលពួកគេគេងថើបគ្នាសោះ
"ជាហើយ ឯងត្រូវទៅដោះស្រាយជាមួយប៉ា តោះអូនទៅវិញ"
នាំអ្នកស្រីយ៉ុងចេញទៅវិញថាមកមើលកូនតែមានអីមកឃើញសភាពបែបនេះអស់អារម្មណ៍មកមើលបាត់ទៅហើយ
មើលពីនាក់នេះវិញលោកវ៉ាងអ្នកស្រីយ៉ុងចេញទៅផុតមកអង្គុយមើលមុខគ្នាមិនយល់ មកកាត់ចង្វាក់អីពេលនេះដូចខ្វះពេលមកមើល
"ខ្ញុំ ងូតទឹកសិនហើយ ខ្ញុំមកមិនទាន់សម្អាតខ្លួននៅឡើយទេ"
"អាក~ធ្វើអីលេង មិញនេះនៅមិនរាងទៀត"
"កុំតែប្រលាក់ដដែលទេ ចាំងូចជាមួយគ្នា"
"អ៊ុប"
អត់ខ្វល់សំខានបន្តចាំជាចាំដោះស្រាយតាមក្រោយយន់នេះបានមួយសិន កុំតែប្រលាក់ដដែលងូចធ្វើស្អីចាំងូចព្រមគ្នាទើបស្អាត
"អាស~លោកតិចៗ~ហឹុក~ចុក"
"ផ្លាប់ៗ"
ជើងគ្រែរគឺគេតនឹងការរ៉ូឮហើយស្រគាធ្មេញ ឮថ្លងពេញបន្ទប់បូករួមសំឡេងជើងគ្រែសំឡេងប៉ះគ្នា នឹងអ្នកថ្ងូរខាស់ទឹកមាត់
"អា~លឿនពេកហើយ ញ៉ាប់ណាស់~អាស់ អាស"
"ផ្លាប់ៗៗៗ"
"ខានធ្វើយូ មិននឹកស្មានថាស្រួលអីម្លឹងទេ~អឹស~ចិត្តចេញហើយចាំទទួលវាផង"
"អាស់~ហឺក ហឺក"
បញ្ចប់លើកទីមួយចាន់ដកខ្យល់សឹងមិនដល់គ្នាគេលេងអុកខ្លាំងៗសុតញ៉ាប់យកតែម្តងដូចអត់ឃ្លានមកពីណា មេជីវិតរាងក្រាស់បានសង្ងំបញ្ចូលក្នុងខ្លួនតូចដែរគេងអត់ខោតែមានអាវពាក់ត្រូវដៃមាំសើយឡើងលើផុតដោះទៀត
"ជុប~ឯងនៅតែជារបស់យើងដដែល"
"ហឺក ហឹុក ដឹងមកពីណា"
"បើឯងធ្វើវាជាមួយអ្នកផ្សេង មិនមែនឯងឈាមច្រើនដល់ម្ល៉ឹងទេ"
រាងតូចចង់ដឹងនឹងងើបខ្លួនអង្គុយអោនមើលថាមានឈាមដូចគេនិយាយដែរឬអត់ ឈឺសឹងតែដាច់ខ្យល់ទៅហើយបើមិនឈាមដូចចម្លែក បើលេងមិនប្រណីផងលេងសុតញ៉ាប់អ្នកណាទ្រាំបាន
អោនមើលបែជាអៀននឹងរាងក្រាស់វិញ របស់ខ្លួនតភ្ជាប់នឹងរបស់រាងក្រាស់មិនទាន់ដកផងមកឱ្យគេមើលអីណា
"លោកស្រឡាញ់ខ្ញុំត្រូវទេ"
"យើងមិនបាននិយាយ"
"ចេញទៅ~ផ្លាប់~អា~ឈឺ"
"ឯងគ្មានកន្លែងណាឱ្យយើងស្រឡាញ់ឡើយ"
"លោកកុហក លោកស្រឡាញ់ខ្ញុំ~ផ្លាប់ៗៗ~អា~"
មិនចង់ស្តាប់រាងក្រាស់សោយអាវចាន់ឡើងលើទាញចង្កេះតូចមកអុកពីលើកូនប្រុស បឺតមឹមឈើរីប្រហមចង្កេះអុកមិនឈប់ចាន់ដោយសារស្រួលលាយឈឺផងត្រូវគេសើយអាវខ្លួនឡើងលើនោះទាញមកក្រោបក្បាលរាងក្រាស់ចិត្តឈឹងឃើញតែចង្កេះអុក ចាន់ឯណេះខាំបបូមាត់ក្រោមឡើយក្បាលចិត្តកើតឆ្គួតហើយម្នាក់បៀមបឺតខាំចុងឈើរីរបស់គេមិនព្រមឈប់
"ឈប់ធ្វើអីកំពុងតែមានអារម្មណ៍"
"ឯងធ្វើម្តងទៅ"
ញើសហូចោកសក់ក្បាលព្រោះប្រើកម្លាំងច្រើន នៅរាងតូចក្រោបក្បាលនាយចិត្តឈឹងទៀត
ចាន់មិនឱ្យខកបំណង ក្រលេងចង្កេះយ៉ាងទន់នៅលើកូនរាងក្រាស់ទៅវិញទៅមកយឺតៗ បានរាងក្រាស់ជួយពីក្រោមចាប់គូទទន់អុកលេងក្រវីទៀតព្រោះមិនទំនង
YOU ARE READING
លោកCEOព្រាននារី💞
Romansaជានិស្ស័យនឹងគ្នាទើបពួកយើងបានជួបគ្នា តាមរយៈអូនជាលេខារបស់បង អូនមហាស្តេចឆ្នាស់ប៉ះបងជាមហាព្រាននារី
