លោកCEOព្រាននារី💞

ភាគ:43

ចិត្តខឹងស្អប់នាងហើយនៅមកធ្វើឱ្យគេក្តៅក្រហាយថែមទាំងជាបង្កើតកំហឹងបន្ថែមទៀត រាងតូចអង្គុយលើកាភ្លៅរាងក្រាស់អោបក សម្លក់មុខរាងក្រាស់ខាំមាត់ក្នុងចិត្តកំពុងតែឆេះរឿងអីតិចតួចសម្លាប់ស្មានថាចាន់សប្បាយជាមួយមែនទេ
"កែវភ្នែករបស់អូនគួរឱ្យស្រឡាញ់ណាស់" ពេបមាត់ខឹងរិចតែបន្ថែមបង្កើតភាពទាក់ទាញ មកលេងប្តីនៅគ្រប់ហ៊ុនទុកកូនគេងនៅភូមិគ្រឹះឱ្យម៉ែក្មេងមើល
"អូនចង់ទៅផ្ទះ នឹកប៉ាវៗ " ចាន់អង្អែលផ្ទៃមុខអុីបូបូញមាត់ទាទៅផ្ទះវិញ ទុកកូនឱ្យម៉ាក់ក្មេងមើលយូហើយប៉ាវៗមិនទម្លាកនៅជាមួយអ្នកផ្សេងទៀតស្មើនេះមិនដឹងយំឬអត់ទេ
"អាហ្វុង"ងាក់ហៅៗសៀហ្វុងដែរណេះសឹងតែធ្វើ កិច្ចការខ្លួនឯងមិនរួចតែណាស់ហើយយើងជាកូនចៅរបស់គេ
រវល់យ៉ាងណានៅតែបម្រើចៅហ្វាយបូដែរ
"បាទចៅហ្វាយ មានអ្វីត្រូវបញ្ជាទៀតហើយមែនទេ"ដើរមិនទាន់នឹងដល់មុខបន្ទប់ផងលឺសម្លេងស្រែកហៅមុនបាត់ទៅហើយខំរត់មកសឹងដាច់ជើង
"ជូនចៅហ្វាយតូចឯងទៅភូមិគ្រឹះវិញ "
"ខ្ញុំមិនទៅ អុីបូបងត្រូវជូនអូនទៅ"
"បងរវល់"
"រវល់ជាងអូនដែរទេ" រាងក្រាស់ច្រូកមុខញញឹមក្រវីក្បាល
មិនឱ្យចាន់ក្រោកឈរទាន់អុីបូលើកបីទៅតែម្តង សៀហ្វុងញឹមៗដើរចេញទៅតាមដូចគ្នា
"លោកអគ្គនាយកតើ នោះស៊ាវចាន់លោកអគ្គនាយកមានទំនាកទំនងអ្វីជាមួយស៊ាវចាន់ទៅ លោកអគ្គនាយកបីស៊ាវចាន់ឬមួយជាសង្សារ"
"យើងថាមិនមែនសង្សារទេ ម្សិលមិញតោវគីឈ្លោះគ្នាជាមួយស៊ាវចាន់មិនចឹង លោកអគ្គនាយកក៏មកបីចាន់ទៅតែម្តងបើគិតទៅយើងថាជាប្តីប្រពន្ធ"មកដល់ជាន់ក្រោមបុគ្គលិកនាំគ្នាខ្សឹបខ្សៀវពីរឿងលោកអគ្គនាយកខ្លួននឹងចាន់
រាងក្រាស់បានលឺទើបឈប់ងាក់មកពួកនាង
"យើងសូមប្រកាសជាសាធារណៈ នេះជាស៊ាវចាន់ជាប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំពួកយើងមានកូនហើយ អ្នកទាំងអស់គ្នាគោរពដូចអ្នកគោរពប្រពន្ធខ្ញុំដែរទៅ" វាក៏ល្អនឹងឱ្យចាន់សប្បាយចិត្តដូចគ្នា បើនៅបន្តលាក់រឿងប្តីប្រពន្ធធានារថាចាន់ត្រូវពួកគេមើលងាយមិនគោរពមិនចឹងទេត្រូវអ៊ីបូដេញចេញលេងមាន
បុគ្គលិកនៅធ្វើការបន្តទៀតហើយ គ្រប់គ្នាបានលឺហើយក៏នាំគ្នាធ្វើការបន្តទៀតអស់ទៅ មកដល់ឡានសៀហ្វុងបើកទ្វារឡានជូន
"ទៅភូមិគ្រឹះ នៅស្មួកៗដល់ណាចង់ខ្ទៀតចេញក្រៅឡានមែនទេ" គ្រាន់តែលូកខោប៉ាវរកចោសោះស្រែកថាឱ្យដែរសៀហ្វាងអេះក្បាលខាំមាត់សង្កត់ចិត្តអាងអីក៏ស្រែក
"អូនចង់ចូលផ្សារ" អោបដៃសម្លឹងមើលមុខអុីបូម៉ក ម្តងទៅរកកូនម្តងទៅផ្សារអុីបូសែនវិលមុខតែយ៉ាងណាក៏ដោយនៅតែធ្វើតាមចិត្តប្រពន្ធ
"ធ្វើតាមចៅហ្វាយតូចឯងចុះ" បានប្តីយល់ចិត្តចឹងឱ្យញញឹមស្រស់ មកដល់ផ្សារទិញអីវ៉ានលំបាកតែសៀហ្វុងទេដើរកាន់អីវ៉ាន់ចាន់ចង់បាកដៃរើសមិនចេះឈប់អុីបូគិតតែដើរតាមពីក្រោយប្រពន្ធចាំចេញលុយ
"អូនធ្វើស្អី ឆាប់ឱ្យមកបង" ចាន់លួចទិញថ្នាក់ពយាពេលពេលស្មើណាក៏មិនដឹងរាងក្រាស់រវល់តែអោនរើសរបស់បន្តិចងើបមកឃើញថ្នាំនៅដៃរបស់ចាន់
"អុីបូអូនមិនទាន់ចង់បានកូនទេណា ឱ្យអូនទិញទៅ មានប៉ាវៗអូនលំបាកពេកហើយ" ចាន់ឈរឆ្ងាយពីអុីបូលាក់ថ្នាំក្រោយខ្នង អុីបូមិនស្តាប់នៅតែចូលមកចិត្តលាត់ដៃឱ្យចាន់យកថ្នាំមកឱ្យគេវិញ ម្នាក់មិនទាន់ចង់បានកូនម្នាក់ទៀតចង់បានកូន
"បងមិនឱ្យលេប អាហ្វុងប៉ុណ្ណឹងបានហើយយកទៅគិតលុយណេះកាត"ហុចឱ្យសៀហ្វុងហើយបែមកសម្លក់មុខចាន់ របស់ដែរគេហាមហើយហាមធ្វើគេមិនពេញចិត្ត
"ឆាប់ឱ្យប្តីមក អូនកុំរឹងក្បាលបានទេ"
"បងមិនមែនជាអ្នកបង្កើតកូនបងមិនយល់ទេ ឱ្យអូនលេបទៅ"ចាន់នៅតែរឹងទទឹងចង់បានថ្នាំ អុីបូមើលមុខចាន់កែវភ្នែកពិឃាត បន្តិចមកខួក្បាលក៏គិតឃើញរឿងម្យ៉ាង ធ្វើឲ្យមានស្នាមញញឹមចេញមក
"បាន បងព្រមតោះទៅផ្ទះ"ចាន់ចូលមកចិត្តអុីបូអោបចង្កេះដើរចេញទៅគិតលុយរួចរាល់អុីបូចាន់មកដល់ផ្ទះវិញ
អុីបូឈានជើងចូលដល់សាឡុងប៉ាវៗមកតោងជើងឈរញេញធ្មេញដាក់អុីបូបាត់ទៅហើយ តាមតែប៉ាធំគេទេយាយមែនចាន់ឈរនៅទីនោះដែរក៏កើតក្តីច្រណែនមិនសុខចិត្ត
"ម៉ាក់..."
"មកវិញហើយក៏ល្អ ម៉ាក់ប៉ាឯងរវល់ទៅលេងមិត្តភក្តិប្រហែលកន្លះខែ នាំគ្នាដើរលេងផ្ញើមើលផ្ទះផង" ចាស់ៗក៏ចេះសប្បាយដែរឪកាសល្អអុីបូក៏ប្រញាប់យលព្រមឱ្យពួកគាត់ចេញទៅ
"ប៉ាវៗនឹកប៉ាទេ ចង់បោចសក់ម៉ាក់ឯងទៀតអត់ ជុបកើតមកដូចប៉ាតូចឯងទាំងអស់ " ប៉ាវៗគិតតែហារមាត់ញេញចេញធ្មេញពីដាក់ប៉ាធំរបស់គេ ចាន់លឺតែបោចសក់ខឹងនឹងអុីបូតែម្តងបង្រៀនឱ្យកូនខូច
"កូនស្រលាញ់បងច្រើនជាងអូន មើលចុះតាមតែប៉ាធំរបស់គេ" ខំមើលថែរឿងកូនចាន់ជាអ្នកមើលបោកខោអាវងូចទឹកអ្វីទាំងអស់គឺចាន់តែមើលទៅកូនអត់នៅខាងទេ
"បងមានរឿងចង់និយាយជាមួយអូននៅក្នុងបន្ទប់តែពីរនាក់
អាហ្វុងមើលក្មួយឯងផង បើយំឱ្យក្បាលឯងលេងសិនទៅ"
"ហួច ចៅហ្វាយធ្វើបាបខ្ញុំទៀតហើយ មោះប៉ាវៗ ហាកុំយំពូអត់ចង់ត្រងោលទេ"ប៉ាតូចប៉ាធំឡើងទៅបាត់ប៉ាវទម្លាក់ខ្លួនអុកគូតយំតែម្តងទុកគេនៅជាមួយយាយមួយថ្ងៃហើយឡូវទុកគេចោលទៀត
"បងចង់និយាយអីក៏ឆាប់និយាយមក អូនប្រញាប់មើលកូន"
"ជុប បងអត់ចង់និយាយអីទេ"អោបប្រពន្ធនៅចិត្តទ្វារ
"អុីបូកុំធ្វើរឿងបែបនឹងរាល់ថ្ងៃពេកបានទេ បើតែបែបនេះថ្នាំក៏មិនអាចទប់ជាប់របស់បងបាន" ចាន់អុញអុីបូចេញតែអុីបូមិនសុខចិត្តទេរុញចាន់ផ្អឹបនឹងទ្វារចាប់ដៃចាន់ទៅលើទាំងអស់
"បងមិនបានប្រើឱ្យអូនលេបថ្មាំ សឺត....ក្រអូបណាស់"ឆ្ងោកមុខមកស្រូបក្លិនពីកញ្ចឹងក ចាន់មកដល់បបូរមាត់
"អូននៅឈឺប្តីលើកលេងឱ្យប្រពន្ធម្តងទៅណា....អ៊ុប"អ្វីដែរលោកអុីបូម្នាក់នេះចង់បានហើយត្រូវតែបាន ចាន់តបតាមបំណងតែមិនចង់ធ្វើរឿងនោះឡើយ ព្រោះរាងក្រាស់មិនដែរសូវថ្នម
"អាស....អូនឈឺ"ចាន់ខាំមាត់ស្រទាប់ខាងក្រោមទឹកភ្នែកហូចុះនៅផ្អឹមនេងទ្វារ ត្រូវអុីបូលើកជើងម្ខាងលូករបស់ខ្លួនឯងចូលយឺតៗថើបកញ្ចឹងកថ្ពាល់បបូរមាត់ សូកពីយឺតដល់លឿន
"អុី...បូ....អូនទន់....ជើងហើយ...."សំឡេងដាច់ៗបែកញើសស្រស្រាក់ញ័រជើង បើមើលអុីបូវិញសម្រុកមិនព្រមឈប់
"ញាប់ពេកហើយ....អូនទ្រាំលេងបានហើយ.....អាស"ស្រែកមួយវ៉ាសនេះចាន់ទប់ខ្លួនលេងជាប់ស្រវាអោបកអុីបូជាប់ដកខ្យល់សឹងមិនដល់គ្នាអុីបូដល់កន្លែងនេះឈប់ពិតមែនសង្ងំបញ្ចូលទឹកសរៗចូលក្នុងខ្លួនចាន់
ចាន់លំបាកពេករាងក្រាស់លើកចាន់មកលើពូកទាញចាន់គេងផ្ងាចាប់ជើងចាន់ញែកចេញពីគ្នាចាប់របស់ខ្លួនញុកចូលម្តងទៀត
ផ្លាប់ៗៗៗ
(របស់បងចង់បានហើយអូនមិនអាចហាមបងបានទេ ចាំទទួលរបស់បងឱ្យហើយទៅថ្នាំរបស់អូនមិនអាចទប់ជាប់ឡើយ)និយាយក្នុងចិត្តចាប់ចង្កេះចាន់សម្រុកញាប់ ដោយឡែកចាន់ខ្ញាមកម្រាលពូកថ្ងួចថ្ងូរឡើងខាសក
"បានហើយ អូនឈឺណាស់ អាស....អត់ទេអូននឹងដាច់ខ្យល់ស្លាប់ ហឹុកៗព្រះអើយញាប់ណាស់"រអ៊ូរម្នាក់ឯងទាំងដែរអុីបូមិនព្រមឈប់កាន់តែសម្រុកឪនមកទាញចាន់អោបចង្កេះដកចេញដកចូល
រហូតដល់យប់ម៉ោង7ចាន់មិនបានសន្លប់អុីបូងើបចេញទាញកន្សែររុំចង្កេះដើម្បីចូលទៅសម្អាតខ្លួនតែក៏បានឃើញចាន់ចាក់ទឹកលេបថ្នាំក៏កើតចិត្តក្តៅក្រហាយសម្លឹងមើលចាន់មុខគួឱ្យខ្លាច
(ស្អែកនេះអូនមិនរួចខ្លួនទេចាំតែមើលចុះ)