"ចាន់ មោះក្រោករួចទេបងជួយ"
សៀហ្វុងជួយលើកចាន់ក្នុងចិត្តរៀងខឹងដែរ តែខ្លួនត្រឹមតែជាកូនចៅម្នាក់មិនអាចធ្វើអ្វីបានមានតែខាំមាត់សង្កត់ចិត្ត
"ឱ្យបងជូនត្រឡប់ទៅវិញដែរទេ"
"ឯង អាហ្វុងទៅទិញស្អីឱ្យសុី"
"តែចៅហ្វាយ"
"យើងដេញឯងចេញឥឡូវនេះ"
"មិនអីទេបងហ្វុង ខ្ញុំអាចទៅខ្លួនឯងបាន"
"បងសុំទោសណាចាន់"
"បងមិនបានខុស ខ្ញុំទៅសិនហើយ"
មិនចាន់ចេញទៅខ្លួនក៏ងាក់មើលទៅរាងក្រាស់បន្តិច
បើមកមើលរាងក្រាស់វិញសូម្បីតែបន្តិចមិនខ្ចីងាក់មើលដែរ
"ហៅឈាន"
"ចាន់យើងបានដំណឹងថាចាន់ធ្លាក់ឡាននៅអាសាន្តមែនទេមានត្រូវត្រង់ណាដែរទេ"
"ហៅឈាន ហឹុកៗ គេមិនចងចាំខ្ញុំទេគេដេញខ្ញុំហើយ"
អោបហៅឈានតែទួចយំពីរឿងអ្នកផ្សេង ទឹកមុខហៅឈាន
ទោះជាអន់ចិត្តនឹងចាន់ តែចាន់ជាមិត្តរបស់ទេ យល់អារម្មណ៍លួចស្រឡាញ់គេម្នាក់ឯងទេ ពេលដែរឃើញមនុស្សដែរយើងស្រឡាញ់បែជាមានអារម្មណ៍ឱ្យទៅអ្នកផ្សេង
"ចង់ទៅកន្លែងចាស់ទេ ខ្ញុំប្រាកដថាគេនឹងមិនអាចមកតាមចាន់ទៀត"
"គេលេងត្រូវការខ្ញុំហើយគេមិនតាមរកខ្ញុំទេ មិចនេះគេដេញខ្ញុំ"
"បើនៅជាមួយគេគ្មានក្តីសុខកុំបង្ខំខ្លួនឯងអី"
ហៅឈាននឹងរាងតូចឡើងឡានចេញទៅកន្លែងចាស់ដែរអុីបូធ្លាប់ទៅតាមចាន់ម្តងនោះម្តងទៀតបើគេមិនស្រឡាញ់យើងគេមិនទៅតាមយើងឡើយ !
"ចេញពីយើងមិនបានប៉ុន្មាននាទីផង ក៏ទៅបបួលគ្នា ចង់រត់តាមគ្នាហ្ហេស ឯងនឹងយើងដឹងគ្នាមិនខានទេ"
"អាហ្វុង អាចង្រៃអាឯងធ្វើស្អីយូម៉្លេះ"
"បាទ ចៅហ្វាយកុំស្រែកខ្លាំងពេក ប្រយ័ត្នឈឺមុខរបួស"
"ទៅសើុបមើល"
"សុើបពីអ្នកណាបាទ"
"ទៅតាមមើលអាក្មេងមិញនេះមក ថាវាចេញទៅណាខ្លះ
ជាមួយអាម្នាក់នោះ"
"ហួច ! ចៅហ្វាយដេញគេហើយឱ្យតាមមើលទៀត"
"ទៅឬមិនទៅ"
"បាទទៅ ចៅហ្វាយ"
របួសឈឺតែមនុស្សចិត្តរឹងខំស្រែកខំធ្វើខ្លួនឯងរឹងមាំតាមការពិតងើបពីលើគ្រែមិនរួចផង ដេញគេហើយនៅបញ្ជាតាមដានទៀតស្មានចិត្តគេមិនត្រូវហើយមិញនេះ ចាំមិនបានឬធ្វើពុតឱ្យច្បាស់ នេះបានថាមិនយល់អុីបូចង់ធ្វើអីមកលើចាន់ទផតហើយ
YOU ARE READING
លោកCEOព្រាននារី💞
عاطفيةជានិស្ស័យនឹងគ្នាទើបពួកយើងបានជួបគ្នា តាមរយៈអូនជាលេខារបស់បង អូនមហាស្តេចឆ្នាស់ប៉ះបងជាមហាព្រាននារី
