Babasını trafik kazasında kaybettiğini sanan Zülal bir gün kapısının önünde KL adlı kişiden gönderilen siyah bir zarf bulur. Zarfın içinde babasına ait iki fotoğraf bir de KANDEMİR holding'ine ait şirket kartı vardır. İlk başta bu iki şeyi bağdaştır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar dilerim 🍷
'K-Kırmızı... Şemsiye...'
Kulaklarıma dolan kapı zili ile korkuyla uykumdan uyanıp soluk soluğa "KIRMIZI ŞEMSİYE!" diye bağırarak uykulu gözlerimi ardına kadar açarken bulunduğum yerde gözlerimi gezdirdim. Nefes nefese etrafıma bakınırken odamda olduğumu fark edince başıma giren ağrı ile acı içinde yüzümü buruşturup kendimi tekrar yatağın üzerine atarken "Aaah başım!" Dedim kafamı iki elim ile tutarak gözlerimi sımsıkı yumarken.
Bir kez daha zilin çalması ile hızla gözlerimi geri açtım ve uykulu sesim ile "Kim bu saatte?" dedim. Beynimin içinde dolanan ağrı ile yatağımdan zor bir hal kalkıp dış kapıya doğru ilerledim ardından kapı deliğinden kimin geldiğine baktığımda Hazal'ın elindeki kumaş torbaları ile bitkin bir halde durduğunu gördüm. Gözlerimi kapı deliğinden çekip hızla Hazal'a kapıyı açtığımda Hazal bana mahcup bir tavırla bakarak içeri girdi ve "ya anahtarı evde unutmuşum özür dilerim uykundan böldüm " dedi elindeki poşetlerini kenara bırakırken.
Uykulu çıkan sesim ile "İşe gideceğim zaten 1 saat sonra." Dedim.
Hazal "Nasılsın?" diye sorduğunda kollarını sıkıca bana sardı ve "Bana her şeyi anlat ve içini dök tamam mı?" dediğinde ben de ona kollarımı sıkıca sardım sadece. Kollarımızı birbirimizden çektikten sonra Hazal "İki kahve yapıyorum sana sabah kahvesi bana yorgunluk kahvesi. Elini yüzünü yıka ben de şu üzerimdekileri değiştireyim." Dediğinde onu uykulu gözlerle onaylayıp banyoya girdim ve lavabonun aynasından kendime baktım.
Tamamen yürüyen yıkık gibi görünüyordum! Yüzümün her bir yeri şişmiş, gözlerimin altı morarmış, gözaltı torbalarım çıkmış saçlarım desen bir çalı süpürgesini andırıyordu.
Derin bir nefes alıp "Şu halime bak! Beni ne hale getirdin!" dedim sinirle aynada kendime bakarken ardından da suyu açıp yüzümü iyice yıkadıktan sonra saçlarımı bileğimdeki tokam ile bağlayıp banyodan çıktım.
Hazal mutfakta kahveleri yaparken yanına doğru geçip yemek masasına yorgun bir şekilde oturduğumda Hazal da elindeki kahve bardakları ile masaya oturmuştu.
Hazal "Şimdi daha iyi misin?" diye sordu endişeyle.
Onun yüzüne donuk bir şekilde bakıp "kötünün iyisiyim." Dedim.
Hazal dudaklarını çaresizce birbirine bastırıp "Dün gece hakkında... Biraz konuşmak ister misin?" dedi sormaktan çekinircesine.
Yutkundum ve o anları tekrar hatırlamam ile gözlerimin dolduğunu hissettim. Hızla derin bir nefes aldım ve sağ elim ile gözlerimi ovuşturduğumda Hazal "Tamam. Tamam, anlatma boş ver, sonra anlatırsın önemli değil zaten. Sen sadece iyi ol o yeter... İyi olmaya çalış..." dediğinde ellerimi gözlerimden çekip derin bir nefes aldım ve burnumu çekip "dün eve dönerken Irmak'tan mesaj aldım..." Diyerek söze başladım ve dün yaşadıklarımı anlatmaya başladım Hazal ise beni büyük bir ilgiyle dinliyordu.
