Babasını trafik kazasında kaybettiğini sanan Zülal bir gün kapısının önünde KL adlı kişiden gönderilen siyah bir zarf bulur. Zarfın içinde babasına ait iki fotoğraf bir de KANDEMİR holding'ine ait şirket kartı vardır. İlk başta bu iki şeyi bağdaştır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar dilerim 🍷
Mahir haklı olabilirdi. Bizim o gece karşılaşmamız kader olabilirdi ama asla şans eseri olan bir şey değildi. Birileri bizim orada bulunmamızı istedi. Karşılaşmamızı ve birlikte olup babalarımızın ölüm sırrını birlikte çözmemizi istedi ve sanırım bu kişi şüphelerimin arasında olan biriydi ...
"Tamam Iraz, geliyoruz."
Mahir'in sesi ile irkilerek düşüncelerinden sıyrıldım ve karışmada duran Iraz beye bakmaya son vererek boğazımı temizledim ardından Mahir'e bakarak "Ben gelmesem olur mu?" Diye sordum. Iraz bey yanımızdan ayılırken Mahir dudaklarını yaladı ve "Hayıt, gelmelisin. Kandemir holdingin baş tasarımcısı olan Mahir Kandemir'i sevgilisi yalnız burkmamalı. " dedi ve göz kırpıp elini belime sararak Iraz beyin bahsettiği Timuçin beylerin masasına doğru birlikte ilerledik. Bizi gören daha doğrusu Mahiri gören Timuçin bey tebessüm etti ve elindeki kadehi masaya bırakıp Mahir'in karşısına geçti ve "Uzun zaman olmuştu. " dedi ve sımsıkı sarıldı. Mahir ise Timuçin denen adamın bu yaklaşımından ötürü pek memnun değil gibiydi ama nezaketen ona sarılmıştı. Ayrıldıklarında ise "Aynen öyle." Dedi ve diğer masadakilerle de selamlaştı.
"O kadar zaman sorna bir ödül töreni sayesinde bir araya gelebildik. Demek ki bu tören olmasa birbirimizi göreceğimiz yok." Dedi Timuçin bey ısrarla.
Mahir yüzündeki aynı ifadesizliğini bozmadan "Aynen öyle " dedi bir kez daha.
"Duyduğumuza göre yanınızdaki hanımefendi sevgilinizmiş?" dedi kumral saçlı kadın.
Orta yaşlı kadının sorusu ile masa aniden sessizleşirken Mahir tam beni onlarla tanıştıracaktı ki ondan önce ben davranmak istedim çünkü böylesine elit bir masada pasif görünmek istemiyordum.
Sağ elimi az önce soruyu soran kadına. Doğru uzatıp "Zülal Çetin ve evet Mahir'in sevgilisiyim." Dedim.
Kadın tebessüm etti ve "İsminiz çok hoş Zülal hanım. Tanıştığıma memnun oldum " dedi.
Kadının bu sıcak davranışına şaşırsam da pek belli etmeden ben de tebessüm ettim ve "Ben de." Dedim
Daha hırçın bir davranış bekliyordum açıkçası çünkü sanki buradaki tüm kadınlar Mahiri seviyormuş gibi hissettiriyordu. Yani Mahir Kandemir bende öyle bir iz bırakmıştı.
"ismi kadar kendisi de hoş bir kadın " dedi Mahir gözlerimin içine bakarak.
Tebessüm ettim. İtiraf etmeliyim ki bu adamın bana olan duyarından emin değilim. Fakat bu bir yalan da olsa inanmak istiyorum bakışlarını hissetmek itiyordum bu yüzden sonunu bilmeden gözlerimi onun kolları arasında kapatmayı tercih etmiştim.
