Babasını trafik kazasında kaybettiğini sanan Zülal bir gün kapısının önünde KL adlı kişiden gönderilen siyah bir zarf bulur. Zarfın içinde babasına ait iki fotoğraf bir de KANDEMİR holding'ine ait şirket kartı vardır. İlk başta bu iki şeyi bağdaştır...
✨(Yeni bir sınır daha koyuyorum ehe ehe ehe) Yorum sınırı: 200 yorum ❗Random, emoji herhangi bir harf, anlamaz kelimeler, size açıklama yaptığım yerler geçersizdir ve tercihen paragraf başlarına yorum yapmalısınız yani ben hangi sahneye yorum yaptığınızı görmem gerek.
✨(Pazartesi gününe kadar oy sınırı ve yorum sınırı tamamlanmaz ise oy ve yorum sınırı dolana kadar günler uzayacaktır. Eğer oy ve yorum pazartesi gününden erken tamamlanır ise de pazartesiye kadar beklemek durumundasınız kısacası yeni bölüm en erken pazartesi günü gelecektir tabi oy- yorum sınırı dolar ise)
Bölüm şarkımız (She - Selena Gomez)
📍 "Sen sor, istediğin cevabı vereceğim."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar dilerim 🍷
Başımdan aşağıya bir kova sıcak su döküldüğünü hissetmiştim o an... Doğru söylüyordu benim işim Mahir beydi ve ben mesai saatlerimde onun yanından ayrılamazdım. Kafam çok karışıyordu, iki bilinmezin içinde gibi hissediyordum kendimi. Bir yanım kırmızı şemsiyeli adamı ararken bir yanım da babamın katilini arıyordu ve şu ana kadar her ikisi için de şüphelerime en yakın hep Mahir bey çıkıyordu. Kendi geçmişimle beraber onun geçmişini de çözmeye çalışıyor ve merak ediyordum evet bu doğru oydu fakat bazen kader hayata karış kurduğum planları bozabiliyordu ve bozmuştu da... Garip bir şekilde ona karşı çekiliyordum, merak ediyordum. Mesela kokum ile nasıl sakinleştiğini, o yağmurlu gecede şemsiye verip vermediğini, kırmızıya olan hassasiyetine rağmen trafikte nasıl araç kullandığını ve neden kırmızıya bu kadar öfkeli olduğunu, ikimizin babaları yan yana durduğu o fotoğraf karesinde neden Mahir beyin babasının elinde o şemsiyenin oldugunu ve dün akşam Mahir bey babasından neden özür dilediğini merak ediyordum. Bir yandan korkuyordum da. Bana yapacaklarından, onun canını sıkmaktan, şirkete neden girdiğimi öğrenmesinden, aradığım katilin o olmasından...
"Zülal iyi misin?" diyen Iraz bey ile irkilerek gözlerimi birkaç kez kırpıştırıp düşüncelerimi dağıtırken "Evet, evet iyiyim. Eee o zaman ben Mahir beyin yanına gideyim." Dedim çaresizce ve tekrar asansöre binip 0. Kata bastım. Iraz bey ile birlikte 0. Kata indiğimizde ikimiz de asansörden inip şirketin çıkış kapısına doğru ilerleyip şirketten ayrılırken Iraz beyi gören görevliler aracını hemen kapının önüne getirmişlerdi. Iraz bey kendi aracına binerken ben de telefonumdan taksi durağını arayıp bir taksi çağıracaktım ki Iraz bey henüz arabasına binmeden bana bakıp seslendi "Zülal ben de mahirin yanına gidiyorum." Dediğinde hızla telefonu kapatıp geri çantama atarken Iraz beye bakıp ona doğru yürüyerek aracına bindim ve sırtımı koltuğa yaslarken "Teşekkür ederim." Dedim.
