Babasını trafik kazasında kaybettiğini sanan Zülal bir gün kapısının önünde KL adlı kişiden gönderilen siyah bir zarf bulur. Zarfın içinde babasına ait iki fotoğraf bir de KANDEMİR holding'ine ait şirket kartı vardır. İlk başta bu iki şeyi bağdaştır...
📍“Ben burada mükemmel bir kadından başka hiçbirşey görmüyorum amca? “
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar dilerim 🍷
O mesajdan sonra Mahir apar topar yanımızdan ayrılırken Erkan abi ile Hazal da bana ne olduğunu sorup duruyordu. Mahir’in neden birden yanımızdan ayrıldığını ve benim neden birden bire evin perdelerini çekip tedirgin bir halde göründüğümü sorup duruyorlardı fakat ben bu sorulara cevap veremiyordum. Neden mi? Az önce bana gelen mesaj yüzünden kimseye tek bir kelime dahi edemiyordum.
“Bilmiyorum yani söyledi ya az önce, toplantısı varmış geç kalmamak için aceleyle çıktı gitti işte.” Dedim baştan sağmak adına çünkü Mahir’in gerçekten neden aceleyle gittiğini ben de bilmiyordum özellikle de bana gelen mesajdan hemen sonra nereye kaybolmuş olabilirdi? Neden aceleyle çıkıp gitti? Ona ne tür bir mesaj gelmişti ya da gerçekten bana gelen mesaj gibi değil de daha farklı bir şey mi olmuştu? İşte bunların hiçbirini bilemiyordum. Karşımızda yine bizden her zamanki gibi önde olan biri vardı ve kendine KL deyip duruyordu. Bu iki harfin açılımını bile hala bilmezken bize attığı mesajlarda ve oyunlardan nasıl haberdar olacaktık. Bu kişi kimdi ve gerçek amacı neydi koca bir bilinmezden ibaretti sadece.
“Ya tamam Mahir gittiyse gitti de sana ne oluyor? Neden perdeleri çektin biri bizi mi izliyor ayrıca telefonunu niye öyle sımsıkı tutuyorsun bir şey mi oldu?” diye sordu Hazal endişeyle.
Erkan abi Hazal’ın bu sorusuyla hızla gözlerini elimde sımsıkı tuttuğum telefona odakladı ve “ Yoksa o KL denen caniden mi mesaj geldi Zülal?” diye sordu. O anda hızla telefonumu cebime atıp tebessüm etmeye çalıştım ve “Hayır kimseden mesaj geldiği yok sadece korkuyorum tamam mı? Başımızda bilinmezlerle dolu, ihtimallerle daha da karmakarışık olan biri var ve bizi izliyor olabilir telefonlarımız dinleniyor olabilir ya da bilmiyorum herhangi bir şey işte bu yüzden perdeleri çektim tamam mı şimdi sadece uyuyabilir miyim çünkü çok yoruldum!” dedim ve odama geçip kapımı kapattığım gibi sırtımı kapıya dayadım. Bu gün çok hızlı şeyler gerçekleşiyordu ve gerçekten yorulmuştum. Yatağıma geçip oturdum ve cebimdeki telefonu çıkarıp gelen mesaja baktım.
‘ Bu mesajdan tek bir kişinin dahi haberi olsun şu an birlikte bulunduğun arkadaşlarından ilk önce Hazal’ı sonra ise diğer ikisini gebertirim! Şimdi iyi dinle. Kandemir holdinginden ve mahirden uzak duracaksın! Babanın katilini ve beni bulmaktan vazgeç çünkü yapman gereken katili bulmak değil daha önemli bir şey var. Cuma günü babanın mezarının yanına uğra ve araştır belki bir şeyler bulursun. Orada ben de olacağım bu yüzden tek gelsen iyi edersin! Bu da sana son mesajımdır.’
Mesajda mavi gözlerimi bir müddet daha tuttum. Okuduklarıma anlam vermeye çalışıyor bir yandan da idrak etmekle uğraşıyordum. Bizi izliyordu veya dinliyordu. Her an zarar verme ihtimalini apaçık ortaya koyuyordu üstelik neden mahirden uzak durmamı ısrarla söylemişti? Her şeyden önce babamın mezarlığını neden araştırmalıydım? Mezarlıkta ne gibi bir araştırma yürütmeliydim ve neden Cuma günüydü neden ödül töreninin gerçekleşeceği gece ben babamın mezarını aramalıydım? Hem kendisine nasıl güvenebilirdim? Sanki beni öldürmeye kalkmamış gibi yüzsüzce bana bu mesajı nasıl atabilirdi? Evet bu mesajı kimseye söylemeyecektim, şimdilik elbette ve mahirden de Kandemir holdinginden de uzaklaşmayacaktım! Onu bulacaktım fakat şimdilik ipler onun elindeymiş gibi göstermeliydim. Ona uygun hareket ediyor gibi görünmeliydim sadece işler istediğim gibi gitmeye başlayana dek...
