Babasını trafik kazasında kaybettiğini sanan Zülal bir gün kapısının önünde KL adlı kişiden gönderilen siyah bir zarf bulur. Zarfın içinde babasına ait iki fotoğraf bir de KANDEMİR holding'ine ait şirket kartı vardır. İlk başta bu iki şeyi bağdaştır...
📍📌Tekrar bir hatırlatma yapıyorum. Asla sınır koymak istemem ama emeğimin karşılığını alamıyorum. Para da istemiyoruz yani sadece oy ve yorum. Hani Allah korusun eliniz kolunuz yoktur anlarım ama çok şükür ki var kullanın lütfen jsbdksbdks neyse sınırlar dolmadan kesinlikle bölüm atmayacağım. Anlayış gösterirseniz sevinirim.
Bölüm şarkısı (Era ıstrefi - Bonbon)
📍 “Sen beni sahiplen o zaman. Ben senin olayım.”
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİM🍷
Gözyaşlarımı durduran öpüşlerin karşında afallayarak gözlerimi yavaşça kapatırken Mahir’in beni yönlendirerek kalçamı masaya koymamı sağlamıştı. Kollarım benden habersiz çoktan onun boynuna sarılmıştı bile. Mahir bir eliyle sol bacağımı havaya kaldırıp kendi vücuduna dolarken alt dudağımı oldukça yoğun bir duyguyla dudakları arasında tutuyordu. Üzerime doğru geldiğinde ellerimin parmaklarımı saç diplerine geçirdim. Nefes nefese beni öperken ben de ona karşılık vermeye devam ediyordum. Elimde değildi ona karşı koyamıyordum!
Bir elini masaya yerleştirip destek alırken bacağımı tuttuğu elini daha da yukarıya kaldırıldığında aniden dudaklarını benden ayırıp boynumu öpmeye başlamıştı. Başımı arkaya afifçe yatırıp derin bir nefes aldım. Gözlerimi etrafta gezdirdim. Mahir’in öpüşleri boynumdan tüm vücuduma yankı yaparken art arda yutkundum. Bu öpüşleri karşısında itaat etmemek mümkün değildi! Ondan ne kadar nefret etsem dahi konu onun dudakları olunca kendime engel olamıyordum! Dudakları gömleğimin açık biriktiği kısımlara geldiğinde göğüslerime inmek için biraz zorladı. Ellerim onun saçlarını okşamamayı burkarak onun yaramazlık yapmak için arzulayan hormonlarını kendine getirmek adına saclarını çekip yeniden göz göze gelmemizi sağladım. “Senden nefret ediyorum!” dedim. Fakat o benim bu sözlerimi umursamadan sağ tarafıma geçip boynumu öperken tekrar çaresizce gözlerimi yumdum. Dudakları boynumdan kulağıma doğru gittiğinde ellerim ile onu durdurmak istedim ama bu hazzın son bulmasını da istemiyor gibiydim. Ben nasıl onun zaafı isem benim zaafım da sanırım onun dudaklarıydı…
Dudaklarımdan bir iniltinin yükselmesi ile Mahir’in dudakları kulak mememden yanağıma doğu bir çizgi çektiğinde sert sert solamaya devam ettim. Dudaklarının kıyısına geldiğinde ise “Benden nefret ettiğini sanmıyorum.” dedi ve dudaklarımı öpmeye başladı. Bu sefer karışlık vermeden durmayı denedim fakat o aniden masadaki elini çekerek ensemi tuttu ve dudaklarımı onun dudaklarına bastırmamı sağladığımda karşılık vermeden duramamıştım.
