Babasını trafik kazasında kaybettiğini sanan Zülal bir gün kapısının önünde KL adlı kişiden gönderilen siyah bir zarf bulur. Zarfın içinde babasına ait iki fotoğraf bir de KANDEMİR holding'ine ait şirket kartı vardır. İlk başta bu iki şeyi bağdaştır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar dilerim 🍷
Bu koskoca denizin ortasında, karanlıkların içinde yanımda bir canavar ile duruyordum ve ne bir telefon açabiliyordum ne de yardım isteyebiliyordum, bana yardım edebilecek sadece çantamdaki ilaçlardı ve sanırım bu karşımdaki canavarın suyuna gitmekten başka çarem yoktu.
Eğer karşımda oltası ile uğraşan bu canavarın hoşuna gitmeyecek bir şey yaparsam beni yiyebilirdi bu yüzden onun canını sıkmadan bu geceyi kapatmam gerekiyordu. Onun karşısında dimdik ayakta durmaya çalışırken bu bakışlarının sebebini kestiremiyordum. Bana diğerlerine baktığı gibi bakmıyordu daha farklı bir duygu vardı o kahve bakışlarının altında, üzerime nişan aldığı bu bakışlarda yoğun bir duygu vardı bu apaçık ortadaydı ama ben bunun nasıl bir duygu olduğunu anlayamıyordum. Kızgın mıydı? Burayı yakıp kavuracak mıydı? Daha sakin mı bakıyordu yoksa duygu karışımı mı yaşıyordu, kısacası aklından neler geçiyor anlayamıyordum. Elinde oltası ile uğraşırken gözlerini bir an olsun bile benden ayırmıyordu. Bu garip bakışlarının karşısında ezilip büzülürken tedirginlikle yutkunmaktan başka hiçbirşey yapamıyordum.
Aniden bendeki bakışlarını çekerek oltasına baktığında rahat bir nefes verirken tekrar ansızın gözlerini benle buluşturduğunda tekrar gerilerek rahatsızlıkla yerimde kıpırdandım ve art arda birkaç kez yutkunup kaskatı kesilerek ona bakmayı sürdürdüm.
Bakışları hala bendeyken üzerime aldığım battaniyeyi daha da kendime sarıp kesik kesik nefes alıp vererek bir kez daha yutkundum.
Elinde tuttuğu oltayı dikey bir şekilde bir yere yaslayıp derin bir nefes alıp verdi ve tekrar bana dönerek "şuradaki siyah kovayı bana verir misin?" diye sorduğunda hızla ayağa bir asker gibi kalkıp "Hemen!" dedim ve adımlarımı gösterdiği yere doğru atıp bahsettiği kovayı elime aldım ardından adımlarımı Mahir beye doğru atarak onun önünde durdum ve kovayı ona doğru uzatarak "Buyurun." Dedim.
Mahir bey elini bir beze silip ona uzattığım kovaya uzandığı sırada ansızın parmakları elime değmesi ile kovadan elimi çektim.
Mahir bey "Teşekkürler." Dedi ve kovayı yerine bırakıp oltanın ucuna yemlerden takmaya başladı.
"gerçekten de balık mı tutacaksınız?" diye sordum anlamayarak. Tamam denizciler balık tutardı geceleri ama bir olta ile gece vakti denizin ortasında balık tutup ne yapacaktı bu adam anlayamıyordum.
"Evet garip mi geldi?" diye sordu.
"Hayır ama yani gece vakti balıkları rahat mı bıraksaydık? Hem epey de geç oldu eve gidip dinlenseydiniz keşke." dediğim sırada Mahir bey birden teknenin kenarına geçip oltasının ipini denize doğru fırlatması ile "Yanımda durmak seni rahatsız mı ediyor?" diye sordu. Başımı hızla iki yana salladım ve " Hayır yanınızda olmak istiyorum!" Dedim ve hemen peşine ekledim "Yani benim işim bu yanınızda olmak öyle değil mi? Bunu siz demiştiniz benim işim sizsiniz. Sizin yanınızdayken kendi hayatımı unutacaktım... Unuttum da, şu an benim hayatım sizsiniz bu yüzden endişelenmenize gerek yok Mahir bey."
