Babasını trafik kazasında kaybettiğini sanan Zülal bir gün kapısının önünde KL adlı kişiden gönderilen siyah bir zarf bulur. Zarfın içinde babasına ait iki fotoğraf bir de KANDEMİR holding'ine ait şirket kartı vardır. İlk başta bu iki şeyi bağdaştır...
Not: yazım yanlışları, anlatım bozuklukları vs olabilir kusura bakmayın ama 2-3 kez kontrol edecek vaktim olmuyor 🥲
Bölüm şarkımız (l wanna be yours )
📍Kırmızı şemsiyeli adam?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar dilerim 🍷
Bu mümkün müydü ki? Böyle bir şeyin gerçek olma ihtimali var mıydı? Annem hiçbir şekilde görsel hafızamda yoktu, ona dair sadece o kalp kıran cümlesi vardı zihnimde. 'Ne baban ne de sen ikiniz de bana iyi gelmiyorsunuz!' sadece bu cümle ve tonlaması zihnimde yankılanıyordu ve şimdi Mehtap hanımın kurduğu cümle ile tonlaması annemle aynı olması gerçek olabilir miydi?
"Al." Diyerek kırmızı dosyayı bana doğu uzattığında öylece Mehtap hanımın yüzüne baka kaldım.
Zihnim bana oyun oynuyor olmalıydı çünkü bunun gerçek olma ihtimali yoktu, olmamalıydı. Evet, zihnim o kadar karışmıştı ki saçmalıyordu çünkü bunun başka açıklaması olamazdı. Üstelik annemin adı Mehtap değildi öyle değil mi? Annemin adı Sümeyye Çetin iken Mehtap hanım annem olamazdı, ki zaten öyle bir ihtimal olsa Mehtap hanım çoktan fark ederdi? Kızı olduğumu illaki anlardı sonuçta insan kendi doğurduğu evladını tanırdı...
"Ne bakıyorsun alsana?" diyerek ikaz veren Mehtap hanımın sesi ile irkilerek gözlerimi kırpıştırdım ve afallayarak kırmızı dosyayı elime aldım ardından da "Teşekkür ederim, izninizle." Diyerek yanlarından telaşlı bir tavır ile ayrılırken kendimi bahçeye atar atmaz adımlarımı durdurup göğüs kafesimi sağ elim ile ovalamaya başladım. Sakin sakin nefes almaya çalışırken gözlerimi kapatıp annemi hatırlamaya çalıştım fakat aklıma ona dair hiçbir yüz siması gelmiyordu. Ne göz rengi, ne kaş yapısı, ne de ona özel bir iz... Hiçbirşey hatırlayamıyordum.
Gözlerimi geri açıp "Toparlan Zülal. Az önce yaşadığın sadece bir zihin oyunuydu, gerçek değildi... Toparlanmalısın." Dedim ve derin bir nefes alıp mavi gözlerimi etrafta gezdirdim daha sonra ise şirket arabasına doğru ilerlemeye başladım.
Arabaya binip elimdeki dosyayı yan koltuğa bırakırken torpidodaki su şişesine uzanıp kafama dileyerek kendimi rahatlatmaya çalıştım daha sonra tekrar geri torpidoya koyarken yan koltuğa gözlerimi odakladığımda kırmızı dosyaya kaşlarım çatık bir halde baktım. Mehtap hanım bu dosyayı Mahir beye götüreceğimi bilmiyor muydu neden dosyayı değiştirmek yerine bu renk bir dosya ile vermişti? Bunu bu şekilde Mahir beye veremezdim fakat yeni bir dosya nereden bulacaktım şimdi? Tekrar Mehtap hanımın evine de gitmek istemiyordum şirkette hızlıca değiştirebilirdim sanırım.
Gözlerimi kırmızı dosyadan çekip arabayı kullanmaya başladığımda rotamı Mahir beyin evine doğru çizmeye başladım. Kısa zaman içinde geldiğimde arabadan inip Mahir beyin evine doğu adım atarak kapıyı açtım ve içeri hızla girip bahsettiği mutfak masasına doğru ilerledim. Mutfağa vardığımda masanın üzerinde tıpkı Mahir beyin bahsettiği gibi siyah kurdeleli bir kutuyu gördüğümde tebessüm ettim ve masadan onu aldığımda ağır bir kutu olduğunu fark ettim. Merak ile kutunun kapağını açacağım sırada aniden zihnimde yankılanan Mahir beyin uyarısı ile durdum.
