Kelebeğin Uykusu / Gerçek Aile Serisi 2

8. Kötü Kalpler

İyi okumalar.

Medya: Yiğit Hancıoğlu

Bölüm şarkısı medya eklidir.

Biraz heyecanlı bir bölüm sizi bekliyor.

Satır arası yorumlarınızı ve beğenilerinizi bekliyorum.

*******

Kötü Kalpler

Kelebek etksi neydi biliyor musunuz? Küçük bir değişimin sonraki aşamalarda büyük değişikliklere neden olabileceğini bizlere söyler. Bu konu hakkındaki en popüler örnek ise şudur, Amazon Ormanları'nda bir kelebeğin kanat çırpması, ABD'de fırtına kopmasına neden olabilir.

Benim hayatımın başlangıcı bir ölümle olmuştu ve etkisi hala sürüyordu. Azat Hancıoğlu ile birlikte olmak annem için küçük bir değişim gibiyken, Azat Hancıoğlu için büyük sonuçlara neden olmuştu ama bunu hiçbir zaman bilememişti.

Şimdi ise bu sonuçları üstlenen iki kişi olarak koltukta yatıyorduk. Aslan bütün gece kollarında uyutmuştu beni. Ona abi dememle ağlamıştı. Gece benim uyuduğumu düşündüğü vakit kulağıma yaklaşıp , "geçmişi değiştiremem ama benim yanımda olman için her şeyi yapardım. Şimdi önümüzde koca bir gelecek var ve sen benim yanımda olacaksın küçüğüm. Abin yanında olacak. Bir kirpiğin bile düşse abin hep yanında olacak."

Bana bunları söylerken hiçbir zaman, kirpiklerime kadar kana bulandığımı bilemeyecekti. Her milimde acı var bunu göremeyecekti. Görmesindi. Onunla üzülmek değil eğlenmek, yemek yaparken dans etmek, mimarlık becelerini dinlemek isterdim.

Yavaşça hareket edip sarıldım ve yanağını küçücük öpüp ayağa kalktım. Üzerine battaniyeyi örterek mutfağa geçip kahvaltı hazırlamaya başladım. Saate baktığımda işe gitmeme iki saatim vardı.

Radyonun sesini hafifçe açmış ve çalan şarkılara eşlik ederek kahvaltıyı hazırlıyordum. Eğer akşam Aslan gelmemiş olsaydı sabaha kadar ağlar ve uyuya kalırdım. Onun gelmesi, bana sarılması, konuşması güven vermişti. Aslana güveniyordum. En baştan karşıma çıkıp bildiği her şeyi anlatmıştı. Saklamamıştı.

"Güzelim." O kadar düşüncelere dalmışım ki Aslan bana seslenince, "ayyyy," diyerek parmağımı kesmiştim. "Kanıyor."  Aslan telaşla yanıma geldi, elimi suya tutmaya başladı.

"Özür dilerim bu kadar daldığını farketmedim." Gözleri hala parmağımdaydı aslında çok küçük bir yaraydı. Ama ağlamam artmıştı. Dünden biriken olaylar şimdi patlak veriyordu. Beni öyle ağlarken görünce Aslan daha telaş yaptı.

"Çok acıyor." Aslında çok küçük bir yaraydı ama acıyan parmağım değil, dün akşam çöp gibi atılan kalbimdi. Ne olduğunu anladı ve beni kendine çekti. Yakındaki sandalyeye kucağında oturttu.

Yavaşça saçlarımı okşamaya başladı. "Ağla güzelim at içindekilerini," dudaklarını şakağıma bastırdı. Acımı almak ister gibi öpmüştü. "Ne olduğunu bana anlatır mısın?" Gözlerim kahve gözleri ile bakıştı. Gözünün altında benim çillerime benzeyen turuncu çiller vardı.

Ellerim yavaşça oraya gitti ve okşadım. Yüzü şefkatli bir ifadeye büründü. Oradaki elimi tuttu ve avuç içimi öptü ve hayat çizgime kendinden bir parça ekledi.

"Kahvaltıdan sonra anlatsam olur mu? Akşamdan beri benimle uğraşıyorsun bir şeyler yemen lazım." Elimi tekrar öptü. "Sen nasıl istersen kızıl güzelim." Alnımı öpüp ayaklandı. Bende onunla kalktım ve hızlıca kahvaltıyı hazırladım.