Kitaplar birbiri ile bağlantılı değildir.
Bir ailenin birleşme hikayesi.
"Bir anlamı var mı?" Oraya bakarak konuşmam ile ne sorduğumu anlamıştı.
"Evet, bana göre en özgür hayvan kelebekler. Bir gün ömrü var ve doya doya geçiriyorlar. Bana yaşamanın...
Bu kitap çocukluğunu yaşayamamış çocukların kitabıdır.
Yorumlar azaldığı için sınır koyacağım. 100 yorum ve 200 oy olunca yeni bölümü yazmaya başlayacağım.
Yorum ve oylarınız gerçekten beni motive ediyor ve emin olun ki cevap veremesem de yazdığınız yorumların çoğunu okuyorum.
****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nişan
Poyraz Ege Ataoğlu,
Heyecan. Hayatımda bu kadar heyecanlı olduğum anların sayısı bir elin beş parmağını geçmezdi. Yaşımın küçük olduğu zamanlar ilk heyecanım Aden'in turuncu saçlarını görünce olmuştu. Çok net hatırlıyordum. Mavi gözleri kocaman, beyaz teninde güneşten dolayı kızarıklık, yaramazlıktan dolayı da morluklar vardı ama saçları o karmaşada daha da karışıktı. Kıvırcıkları dağılmış, turuncu tutamları güneşten dolayı daha da parlaktı.
Onu görünce nutkum tutulmuştu. Annem ona gün güzeli derdi. Günün her anını saçlarında taşınıdığını düşünürdü. Bir zaman sonra bende öyle düşünmeye başladım. Bir gün adının anlamını öğrendim, cennet bahçesi, saçlarında bahçesine değen güneşi taşıyan cennetimdi.
Şimdi ise farklı bir heyecanı onunla yaşıyordum. Hamile olabilirdi. Olsundu. İsterdim. Bebeğimiz olsun, onun gibi turuncu saçlı, mavi gözlü bir kızımız olsun isterdim. Adeni büyütümedim onu büyütmek isterdim.
"Aç artık şu kapıyı," sinirli çıkan sesimle kapı yavaşça açıldı. Gözleri dolu doluydu. Ne anlamam gerekiyor bilmiyordum. "Değilim," demesi ile ne yapacağımı bilemedim. Üzülmüştüm ama dünyanın sonu değildi. Yine bebeğimiz olabilirdi. Aden buna benden daha çok üzülmüştü. Bu kadar çok mu istiyordu bebeği?
Bebekten korkmadığını biliyordum, annesi gibi anne olmaktan korkuyordu. Onu sakinleştirip odaya yatırdıktan sonra kendimi çalışma odasına kapatmıştım. İki gündür çok fazla hayal kurmuştum ve yıkılınca enkazın altında kalmış gibiydim.
Açılan kapı ile yanıma gelip, kucağıma çektim. Kokusunu bol bol çekip, her şeyi unutmayı düşündüm. O iyiydi yanımdaydı, başka bir şeye gerek yoktu. Önce kendi hayatını düzene sokmalıydı. Yanımda olması bile benim için büyük bir lütuftu.
O günün üzerinden biraz zaman geçmiş, ben kendimi işe Aden de okula vermişti. Yorucu ve yoğun günler yaşamıştık. Masamdaki projelere bakarken bir yandan da saate bakıyordum. Aden'in son sınavı vardı. Sınavdan sonra direk buraya gelecek, nişan için alışverişe gidecektik.
