Kitaplar birbiri ile bağlantılı değildir.
Bir ailenin birleşme hikayesi.
"Bir anlamı var mı?" Oraya bakarak konuşmam ile ne sorduğumu anlamıştı.
"Evet, bana göre en özgür hayvan kelebekler. Bir gün ömrü var ve doya doya geçiriyorlar. Bana yaşamanın...
Yorumlar azaldığı için sınır koyacağım. 50 yorum ve 100 oy olunca yeni bölümü yazmaya başlayacağım.
Yorum ve oylarınız gerçekten beni motive ediyor ve emin olun ki cevap veremesem de yazdığınız yorumların çoğunu okuyorum.
Bölüm sonunda büyük bir bomba var hazır mısınız?
****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kayıp
Rahatlama. Sanırım şu an ki halimi anlatan en doğru kelime bu olurdu; rahatlama. Dün akşam hiç ummadığım bir anda kapıma gelen Polat ile içimdeki bütün korkular gitmişti. Onun tepkisinden, uzaklaşmasından, beni dinlememesinden çok korkuyordum ama hiçbiri olmamıştı. Aksine çok ılımlıydı ve sakindi.
İçimden bir ses bu sakinliğin kısa süreceğini söylüyordu. Umrumda değildi ne olacağı, tek bildiğim Polatın içindeki duvarlardan birinin yıkıldığı ve zamanla hiç duvar kalmayacaktı. Bize, bana alışacağına inanıyordum.
Şimdi düşünme Aden, abin ile ilk kahvaltını yapacaksın, mutlu ol. İç sesime kulak vererek radyoda açtığım şarkıya eşlik ederek kahvaltı hazırlamaya devam ettim.
Karnıma dolanan kollar ile derin bir nefes aldım, "günaydın küçüğüm," Ege yanağıma sulu bir öpücük bırakmıştı. "Günaydın sevgilim," neşeli sesime güldü ve kendine daha çok çekti. "Gece uyuyamadım Aden," homurdanması ile güldüm. "Gülersin tabi abinle uyurken hiç bizi düşünen yok," yavaşça ona dönüp kollarımı boynuna doladım. Elleri tişörtümün içinden belimi okşamaya başlamıştı.
"Hiç mi uyuyamadın?" Çocuk gibi omuz silkti, "evlen benimle Aden?" Şaşkınca ona baktım. "Ne?" Kısık sesime daha çok yaklaştı bana, "on beş senedir senden ayrıyım, artık sende ayrı bir dakika bile geçirmek istemiyorum. Evlen benimle. Kokun evimin her köşesine sinsin. Yatağımın sen tarafı hep dağınık olsun. Okuluna ben bırakayım, akşam eve geldiğimde senin bıcır bıcır konuşarak gününü anlatmanı dinleyeyim." Burnunu burnuma sürttü. "Evlen benimle, ne bekliyoruz ki?" Kollarımı daha sıkı sardım. Belimden kendine daha çok çekti.
Boynumda nefesleniyordu, "İstediğin yüzüklü teklif ise yüzüğün hazır," kafamı biraz çekip ona baktım, "nasıl?"
"Sana arabayla çarptığım gün yaptırdım. Kader seni benim karşıma çıkarmıştı, tekrar kaybetmek istemedim. Biliyorum küçüksün , erken diyeceksin ama senin büyüdüğünü görmemi engellelediler, bırakta evimde serpilişini göreyim. Ben seni çok seviyorum Aden. Seninle kaybetmiş on beş yılımız var ama ben bir dakika bile kaybetmek istemiyorum."
Gözümden bir damla yaş aktı, içli içli ve merakla bana bakıyordu. Yaşlarım hızlanmaya başlayınca, yüzümü avuçladı ve baş parmağı ile yaşları silmeye başladı. "Ağlama."
