56. ඩයරිය

1.1K 244 250
                                    

කුසුම් නැන්දගෙ පස්සෙන් මළ ගෙදරට ඇතුළු උනු සිහස්න උන්නෙ තිගැස්මෙන්...තමන්ගෙ එකම පුතාව මරාගත්ත මනුස්සයම ඒ මළ ගෙදරට එනවට මොන දෙමව්පියන්ද කැමති...ඉතින් සෙව්මිත්ගෙ අම්මයි, අප්පච්චියි සිහස්න එක්කලා අමනාප ඇති කියන බයෙන් තමයි සිහස්න ආවෙත්...කලින් දවසෙත් සිහස්නට මළ ගෙදරට එන්න පුළුවන් තත්වයක් තිබුණෙ නෑ...එදා රෑ සිද්දිය දැන ගත්ත වෙලේ ඉඳලා අඬන එක විතරයි සිහස්නගෙ රාජකාරිය වෙලා තිබුණෙ...අඬලා අඬලම හෙම්බත් වෙලා උන්නු සිහස්නට නැගිටගන්න වත් පණක් තිබුණෙ නැහැ...

මළ ගෙදරට ඇතුළු වෙන දොරකඩ ඉඳන් එන මිනිස්සුන්ව පිළිගන්න උන්නෙ සෙව්මිත්ගෙ අප්පච්චියි, ගිහානුයි...

"මට ස...මාවෙන්න මාමේ..."

"වෙන්න තියෙන දේවල් නවත්තන්න අපට බෑ සර්...
මයෙ කොල්ලා ගෙනාව ආයුෂ ඔච්චරයි..."

ඇස් වල කඳුළු පුරෝන, අත් දෙක එකට කරන් සෙව්මිත්ලගෙ අප්පච්චිගෙන් ඉල්ලන සිහස්නගෙ අත් දෙක අල්ලගෙනම සෙව්මිත්ලගෙ අප්පච්චි සිහස්නගෙ හිත හැදුවා...සමන් මාමට (සෙව්මිත්ලගෙ අප්පච්චි) තේරුම් ගන්න පුළුවන් සිහස්න ඉන්න තත්වෙ...
ඒ තමන්ගෙ පුතා...තමන්ගෙ එකම පුතා...තමන්ගෙ බර අවිය, ශක්තිය, බලාපොරොත්තුව...හැමදේම...
මුකුත් නොදැනෙන ගානට මෙහෙම උන්නට පපුව ඇතුළෙ ලෝදිය කටාරමක් වක්කරපු ගානට වේදනයි...
ඒත් අප්පච්චි වැනුනොතින් වාරු වෙලා උන්නු ඔක්කොමල්ලා වැටෙනවා...
අප්පච්චිට බෑ එහෙම වැටෙන්න දීලා බලාන ඉන්න...
ඒ හංදයි හැමෝම වාරු කරගෙන මුකුත් නොවුන ගානට අප්පච්චි තාමත් හයියට ඉන්නෙ...

"මන් හින්දා..."

"උඹ හංදා උනු දෙයක් නෙමෙයි පුතේ...නිකරුණේ හිත ලෙඩ කරගන්න එපා..."

සිහස්නගෙ හිතත් යාන්තමට සනසවපු සමන් මාමා සිහස්නව ඇතුළට ඇරලෙව්වා...අඩිය තිබ්බත් හරි ඇහුනෙම විලාප හඬවල් විතරයි...එක කොනක සෙව්මිත්ලගෙ අම්මයි, නංගි වැටිලා ඉද්දි
තවත් කොනක සෙව්මිත්ගෙ යාළුවෝ වැටිලා හිටියා.. ඒ මැද්දෙන් ඇත් දළ දෙක අතරෙ තිබුණු ලී පෙට්ටියෙ වැටිලා ඉන්න තමන්ගෙ ඒක පාර්ශ්වික ආදරේ දිහා බලාගෙන හූල්ලන කොල්ලෙකුත් උන්නා...

I told sunset about YOU | COMPLETED Where stories live. Discover now