62. බෝඩිම

984 193 164
                                    

"මොනවද සිහස්න මේ අනිල් සර් කියන්නෙ..."

"ගුරුවරයෙක් කරන දේවල්ද මේ...තමුසෙ වගේ ගුරුවරු අපේ ස්කෝලෙටත් කැලලක්..."

"සර්...මොකක් ගැනද කිය..."

"අර පොඩි කොල්ලෙක්වත් අල්ලගෙන නටන නාඩගම මොකක්ද..." මදියදරන් සර් නැවතුමක් නැතුව කියවගෙන යන්නෙ මොනවද කියන්න වත් තේරුමක් නැතුව සිහස්න ඔහේ බලාගෙන උන්නෙ ඒ මනුස්සයා අඩුම ගානේ සිහස්නට වචනයක් වත් කතා කරන්න ඉඩ දෙන්නෙ නැති හන්දා...ඒත් එක පාරට කියපු දේත් එක්කලා සිහස්නට ජෙරාඩ්ගෙ දිහා බැලුනෙ මෙතන වෙන්නෙ මොකක්ද කියන්න යාන්තමට තේරුම් යද්දි...
ජෙරාඩ්...ජෙරාඩ් තමයි විසඳ ගැන දැනගෙන උන්නෙ...

"තමුන්ට පිරිමි ළමයෙක්ව දැක්කමත් පාලනය කරගන්න බැරි තරම් අසහනයක්ද තියෙන්නෙ..."

අසහනයක්...කොහොමද...කොහොමද මේ මිනිස්සු තවත් මනුස්සයෙක්ගෙ හැඟීම් මෙහෙම පහත් කරලා කතා කරන්නෙ...
කොහොමද මේ මිනිස්සු තවත් මනුස්සයෙක්ගෙ ජීවිතයක් විනිශ්චය කරන්නෙ...

"එහෙම නැත්තම් ලැජ්ජාවක් නැතුව තවත් වේසාවෙක්ට යට වෙයිද සර්..."

තවමත් අපි හාදුවකින් එහාට්ට ගිහින් නැහැ...
කොච්චරවත් මාව රතු කරවන විහිළු කරාට විසඳ කවදාවත් කිසිම දේකට මට බල කරලත් නැහැ...
ඒ හිත ආදරෙන් පිරිලා...
මමයි දන්නෙ...මමයි ඒ ආදරේ විඳින්නෙ...
මමයි මයෙ පුංචි එකා එක්කලා ජීවත් වෙන්නෙ...
කොයි තිස්සෙත් කෙල්ලෙක්ටත් වැඩිය මාව පරෙස්සං කරන මයෙ අහිංසකයව මතක් වෙද්දි ඉබේටම මගෙ ඇස් කඳුළු වලින් පිරෙන්න ගත්තෙ කිසිම දෙයක් නොදැන මුන් කියන පව්කාර කතා හන්දා...

අපි අපි ගැන දන්නවා...අපි වැරැද්දක් කරලා නෑ කියන්නත් දන්නවා...ඉතින් එහෙම එකේ මේ වගේ උන්ගෙ කතා වලට හිත් රිද්දගන්න ඕනේ නෑ තමයි...
ඒත් අපිත් මිනිස්සු...අපිටත් තියෙන්නෙ හැඟීම්...
කොහොම කියලා පාලනේ කරන්නද...
ඊටත් ඇයි අපි අපේ හැඟීම් පාලනේ කරගන්න ඕනේ...
එයාලට ආදරේ කරන්න පුළුවන් නම් ඇයි මට බැරි...
මගෙ ආදරෙයි, එයාලගෙ ආදරෙයි ඇයි වෙනසක්...
එයාලගෙ ආදරේ පිවිතුරු වෙන්නත්,
මගෙ ආදරේ පව්කාරකමක්, ලෙඩක් වෙන්නත්...
ආදරේට ඇයි මේ සීමා...ඇයි මේ නීති...
මේ ඔක්කොලාම මිනිස්සුම හදාගත්තු සීමා...නීති...
ආදරේ රාමුවකට කොටු කරලා...

I told sunset about YOU | COMPLETED Where stories live. Discover now