I told sunset about YOU | COMPLETED

60. අළුත් දවසක්

"ආයූබෝවන් ළමයි..."

"ආයූබෝවාන් සර්..." උදේට කෑවෙ නැති හන්දද මන්දා බඩ දනනවා...උගන්නන්න ඕනේ නිසා ඉගෙන්නුවා මිසක් හිටගෙන ඉන්නවත් පණක් තිබ්බෙ නැහැ...
මගෙ පුංචි එකා මොනවා කෑවද දන්නෙ නැහැ...දැන් නම් ලෙක්චර් එකේ ඇත්තෙ...මාත් මොනවහරි බඩට දාගන්න කැන්ටිමට යන්න හිතාන පන්තියෙන් එළියට අඩිය තිබ්බෙ...

"සර්...සර්..." මටද...මට නම් වෙන්න එපා කියලා හිත හිතම පිටිපස්ස හැරුනට ඒ ළමයා මට තමයි කතා කරලා තියෙන්නෙ...

"සර්ගෙ නම්බර් එක ඕනේ..."

"ඒ මොකටද..." ඇයි යකෝ...එහෙම ඉල්ලුව සෙනිකෙට නම්බර් එක පුදන්න පුළුවන්ද...ඊටත් මට මේ නගරෙ එවුන් අර ගමේ උන්නු අහිංසකයො වගේ ෂුවරුත් නෑ...මෙව්වොන්ගෙ කිසි ළමා ගතියක් නෑ...
නම්බර් එක අරන් ගිහින් මොන කුපාඩිකමක් කරයිද දන්නෙ නෑ...ඒ තරම් නසරාණියො මේකේ ඉන්නෙ...

"නවරත්න සර් 6-11 සිංහල කරන ටීචර්ස්ලගෙ, සර්ලගෙ නම්බර්ස් අරගෙන එන්න කිව්වා..." ඩිංගක් හෝදිසියෙන් බැලුවට නරකක් පෙනුනෙ නැහැ...ශිෂ්‍ය නායක පට්ටමක් එල්ලගෙන උන්නට හොඳ එකෙක්ය කියලා විශ්වාස කරන්නත් බෑ...මොකද අපේ ස්කෝල වල ඔය බැජ් එක එල්ලගෙන උන්න එව්වො ඔක්කොලාටම වඩා නරකයි...

"කෝ ලියා ගන්න..." ඒකා සාක්කුවෙන් අරගත්ත නිල් පෑනකුයි, අතයි දික් කරා...මොකක්ද කියන්නෙ කියලා තේරුණේ නැති හන්දා මං ඒ කොල්ලගෙ මූණ දිහා බැලුවම,

"කොළයක් අරන් එන්න බැරි උනානේ...
නවරත්න සර්ගෙන් ඉල්ලගන්නම්...සර් අතේ ලියන්නකො..." ඉතින් ඒකාට හොඳ නම් මට මොකද...
ආයෙත් ගිහින් ලියාගන්නෙ නැතැයි කියලා ඒකාගෙ අත උඩ ලියලා දැම්මා...ආ...මේ ලකඩ පෑන හරියකට ලියවෙන්නෙත් නැහැ...බඩේ පනුවො බොක්සින් ගහනවා ඒ අස්සෙ...

"sor...sorry sir..." වතාවක් මේ කොල්ලගෙ සුළඟිල්ල මගෙ පිට අල්ල උඩ එහෙ මෙහෙ වෙනවා දැනුනත් මං වැඩි අවධානයක් නොදුන්නෙ මගෙ අතත් බඩගින්නටද මන්දා එහෙ මෙහෙ වෙන්න ගත්ත හන්දා...ඒත්...තුන්, හතර වතාවක් නොනවත්වා එකම දේ වෙද්දි විගහට ලියලා අහවරයක් කරලා මං අත එහාට්ට ඇදලා ගනිද්දි පොඩි එකත් සමාව අරගෙන හිනා උනා...ඒකාට ආපිට හිනා වෙවී ඉන්න පුළුවන් තත්වෙක නෙමෙයි මං උන්නෙ...ඒ පිම්මෙම මං ගිහින් රිංගුවෙ කැන්ටිම අස්සට...