"අ.යියා..."
යෙශුල් සහශ්‍රගේ රූම් එකේ දොර ලග ඉදන් ජනේලෙන් එලිය බලන් ඉන්න සහශ්‍රට කතා කරා..
සහශ්‍රට කතා කරන්නේ කොහොමද කියන එක යෙශුල් හිතුවා..
"අයියේ.."
ආයමත් සැරයක් යෙශුල් සහශ්‍රට කතා කරා..ඒ වතාවෙත් ඒක නිකම්ම නිශ්ඵල කාර්‍යක් උනා..
මොකද සහශ්‍රට ඕන කමක් තිබ්බේ නෑ යෙශුල්ට අවධානය දෙන්න..
"අයියේ..මාත් එක්කවත් කතා කරන්න බැයිද ? ''
යෙශුල් සහශ්‍ර ලගට ඇවිත් ඇහුවත් තාමත් සහශ්‍රගේ වෙනසක් නෑ..යෙශුල්ගෙ ඇස්වලට කදුලු ඉනුවා තමන්ගේ අයියගේ තත්වේ දැකලා..
"මං දිහා බලන්නකෝ අයියේ..මං යෙශුල්නේ..ඔයාගේ මල්ලිනේ.."
යෙශුල් සහශ්‍රගේ උරහිසට අත තියනකොටම සහශ්‍ර භයානක විදිහට ගැස්සුනා..සහශ්‍ර ගැස්සෙනවා එක්කම යෙශුල් අත ගත්තේ තාමත් සහශ්‍ර යථා තත්වෙට පත් වෙලා නෑ කියලා දැණුන හින්දා..
අදට දවස් හතරක් සහශ්‍රව හොස්පිටල් එකේ ඉදන් ගෙදර ගෙනත් උනත් තවම කා එක්කවත් සහශ්‍ර කතා කරේ නෑ..එයා නැගිටපු වෙලාවේ ඉදන් කරපු එකම දේ ජනේලෙන් පේන එලිය බලාගෙන මොනවහරි දෙයක් කල්පනා කරපු එක..එහෙමත් නැත්තන් හැගීමක් නැතුව බලාගෙන හිටපු එක..සහශ්‍ර කල්පනා කරනවා කියලා බලන කෙනෙක් හිතුවත් එයා ඇත්තටම මොනවහරි කල්පනා කරනවද නැත්තන් කිසිම අරමුණක් නැතුව එහෙම ඉන්නවද කියන එක දන්නේ සහශ්‍ර විතරක්ම උනා..සහශ්‍ර හොස්පිට්ල් එකේ සිහි නැතුව සතියක් හිටියා..ගොඩක්ම එයාගෙන් රෙස්පොන්ස් එකක් හම්බෙනකම් ඩොක්ටර්ස්ලට ඉන්න උනා දවස් හතරක් යනකං..ඒ තරමට සහශ්‍රට ඒ සිදුවීම ශොක් එකක් උනා..
විනාඩියක් දෙකක් යෙශුල් කිසිම දෙයක් නොකියා හිටියා..තනිකරම එතන කවුරුත් නැති තරමට නිශ්ශබ්ද උනා..අයියා හොස්පිට්ල් එකේ කියලා කියපු දවස සහශ්‍රට මතක් උනා..අයියත් එක්ක ගෙදර ඉන්න කියලා අම්මලා යද්දි යාලුවෙක් හම්බෙන්න කියලා අයියා බයයි කියද්දිත් දාලා ගිය විදිහ මතක් උනා..
"මට කියන්න අයියේ..කවුද ඌ..ඒ තිරිසනාගේ නම විතරක් මට කියන්න..."
යෙශුල් සහශ්‍ර දිහා බලලා අහද්දි සහශ්‍රගේ ඇස්වලින් වීදුරු බෝලවගේ කදුලු පේලියක් ගලාගෙන ගියා..ඒ තරමට එයා ඒ හැගීමට බය උනා..කිසිම රෙස්පොන්ස් එකක් නොපෙන්නුවත් යෙශුල් අහපු දේත් එක්ක සහශ්‍රගේ ඇස්වලින් කදුලු ගැලුවා..සහශ්‍රගේ කදුලු දැක්ක යෙශුල් බය උනා..එයා ආයමත් සහශ්‍රව බය කරා..ඇත්තටම යෙශුල් කියන්නෙත් තාම පොඩි කොල්ලෙක්..එයාට තේරෙන්නෑ අයියව කොහොමද සනසන්නේ කියලා..කලිං හිටපු අයියව දෙන්න කියලා යෙශුල්ට කියන්න හිතුනා..
