අවුරුදු දාහතකට පෙර දවසක්
"අයියේ මොකක්ද ඔයාලා කරන වැඩවල තේරුම ?? මේකෙන් කොච්චර ලොස් උනාද කියලා පේනවද..ඇයි වගකීමක් නැති විදිහට වැඩ කරන්නේ.."
ඇය මාස අටක් පිරුණ කුසට අත තියාගෙන තමන්ගේ ඉස්සරහ ඉන්න පුද්ගලයට ආවේගයෙක් කෑ ගැහුවා..
"ඔයා මට ඇඩ්වයිස් දෙන්න එපා රිතූ...අමතක කරන්න එපා මම තමුන්ගේ අයියා !! "
"හහ් !! ඔව්..වයස විතරයි වැඩි..ඔයාලට ඕන දෙයක් කරගන්න..ඒත් මගෙ බිස්නස්වලට ඇගිලි ගහන්න එපා..ඒක මගේ හස්බන්ඩ් බලාගනියි.."
"අර කොන්ද පණ නැති එකා ගැනද ඔය කියවන්නේ රිතූ ආහ්.."
"අයියේ !! "
"ඔයාට තවමත් වෙලාව තියෙනවා ඒ මිනිහගෙන් ගැලවිලා හොද බිස්නස්මන් කෙනෙක් මැරි කරන්න..මිස්ටර් අකේශ් තාමත් කැමතියි..."
"හාහ්..හාහ්.."
ඇය හයියෙන් හිනා උනා..සාලෙ මැද හිටගෙන ඉන්න ඇය අත්පුඩි ගහ ගහ හිනාඋනා..ඒත් ඒ මූනේ සතුටු හිතෙන විදිහේ හැගීමක සේයාවක් වත් තිබ්බේ නෑ..මුලු ගෙදර ඇතුලෙම ඇයගේ හීල් එකේ ටොක් ටොක් සද්දේ ඇරුනම ඒ හිනාව දෝංකාර දුන්නා..
"තමුන් මගේ අයියද ? මට අවුරුදු තුනක දරුවෙකුත් ඉද්දි තව ලේ කැටියක් මගේ ඇගේ පන ගහද්දි ඔය වගේ කතාවක් කියපු උඹ මගේ අයියද ?? "
හිනාව නවත්තලා ඇය අර පුද්ගලයගේ ඉස්සරහට ගිහින් වියරුවෙන් වගේ කෑ ගැහුවා..
"Mind your language රිතූ !!"
"වචනවල වැදගත්කමද බලන්නේ..එතකොට තමුසේ ඔය කියපු කතාව..බැරිවෙලාවත් ඔයා ඔය කතාව මගේ හස්බන්ඩ් ට ඇහෙන්න කියලා එයාගේ හිත රිද්දුවොත් ඔයාට මේ නංගිගේ හැටි බලාගන්න පුලුවන් !! "
"අහනවා රිතූ..ශොපින් මෝල් එක රුහාන්ට අයිති වෙන්න ඕනේ.."
"ඒක මමයි ඔය තත්වෙට ගත්තේ..ඉතිං මේ රටේ වත් නැති කෙනෙක් ට මට ඕක දෙන්න ඕන නෑ..රුහාන් තාම ස්ටඩීස් කරනවා..ඉතිං එයා ගැන මම බලාගන්නම්..ආය මේ ගැන කතා කරන්න බෑ..ශොපින් මෝල් එක මගේ රෝස මලගේ එච්චරයි !! "
