හරියටම හවස තුන වෙද්දි ඔක්කොමලා තමන්ගේ බෑග් අරවා මේවා ඔක්කොම අරගෙන වාහනේ ලගට ආවේ කිරි අම්මට කතා කරලා..හැමෝම ස්තූති කරා මේ විදිහට සලකපු එකට..පසිදු කිරි අම්මව බදාගෙන "ආදරෙයි අහස තරම්" කියලා කිරි අම්මගෙන් ටොක්කකුත් කාලා වලව්වට සමු දුන්නේ ආපහු ගෙදර බලා පිටත් වෙන්න...
එනකොට තිබ්බ සතුට යනකොට කට්ටියගේ මූණුවල දකින්න තිබ්බේ නෑ..කොහොමත් ගමනක් යද්දි දැනෙන සතුට ගෙදර එද්දි දැනෙන්නෑනෙ..
"එහෙනම් කොල්ලෝ අපි ගියා !! "
පසිදු අදීශ් දෙන්නා එයාලගේ ගෙවල් ගාවින් බහිද්දි ඊලගට ගෑණු ලමයි තුන්දෙනාව දාලා ගියේ යුනෙත්ව දාන්න..මිහීත් යුනෙත් එක්කම බැස්සේ යුනෙත් ගිහින් දාන්නම් කියපු හින්දා වෙද්දි බස් එකේ ඉතුරු උනේ මස්සිනාලා විතරයි..
"අවීන් අයියේ අපි යනවා.."
"හ්ම්ම්.."
සහශ්‍රගේ ගේ ගාවින් නවත්තනකොට යෙශුල් අවීන්ට කියලා අශ්විකටත් හිනාවෙලා බෑග් එකක් අරගෙන බැහැලා ගියේ සහශ්‍ර බස් එකේ ඉතුරු වෙද්දි..අවීන් පිටිපස්සේ ශීට් එකේ වාඩි වෙලා එලිය බලාගෙන ඉද්දි සහශ්‍ර අවීන් ගාවට ගියා..
"ඔයාගේ අත අඩුයිද ?"
"ඔව්..සෙනුරිගේ මසාජ් එක පට්ට.."
අවීන් නක්කලේට කියද්දී සහශ්‍රගේ මූන අමුතු වුන විදිහ බලලා අවීන් සතුටු උනා..ඒත් සහශ්‍ර දන්නෑ එයා එලියට ගිය ගමන් අවීන් සෙනුරිවත් එලියට දැම්මා කියලා..
'හ්ම්..එහෙනම් හොදයිනේ..මම යනවා..''
සහශ්‍ර මවාගත්ත හිනාවකින් අවීන්ට කියලා ඉස්සරහට ගිහින් නැවතුවේ අශ්වික ලගින් වෙද්දි අවීන් මේ හැමදේම පිටිපස්සේ ඉදන් බලාගෙන හිටියේ තරහකින්..එයා ඊටවඩා ප්‍රතිචාරයක් සහශ්‍රගෙන් බලාපොරොත්තු උනා වගේම සහශ්‍ර අවිශ්ක එක්ක කතා කරන එකට අකමැති උනා..
සහශ්‍ර අශ්වික දිහා බලලා හිනාවෙද්දි අශ්විකත් ඒ හා සමානම හිනාවක් දුන්නා..සහශ්‍ර දන්නවා අවීන් එයා දිහා බලන් ඉන්නවා කියන්න..ඒ හින්දා අශ්විකට හිනාවක් විතරක් දීලා සහශ්‍ර බැහැලා ගියා..
