"Nice car." Komento ko ng pinapasok niya ako sa dala niyang kotse. Ihahatid niya raw ako sa apartment ko kaya naman hindi na ako umangal pa dahil sa anyo nang mukha niya ngayon mukhang hindi ako mananalo kapag nakipagtalo pa ako sa gusto niya. Gusto ko naring magpahinga.
"This is Mary's." She said and started the car. Hindi na ako nagtanong kung bakit ito ang ginagamit namin ngayon. For sure nanghiram ito sa kaibigan niya.
"Before we head to your apartment, I will get something first in my condo." Tumango lang ako sa sinabi niya dahil wala narin akong gana para magsalita pa.
"Cyril." Makamandag niyang tawag sa akin.
"Hmm." Tanging tunog kong sagot sa kaniya habang nakatingin sa bintana. Linilisan na namin ang University.
"Cyril, look at me." Nagbabantang tawag niya sa akin kaya napipilitan akong tumingin sa kaniya.
"What?" Malumanay ngunit walang gana kong saad.
"Why did you climb to the stupid window of the gym? It's dangerous. Look at you now." Nakakunot ang noo niya habang ang mata nito ay nakatutok sa daan.
"I'm not that hurt."
"Ah okay that's why you are full of bruises." Sarcastic niyang saad and she scoffed afterwards. She's cute, driving while having an annoyed face.
"Chill Miss, I am okay." Pagpapakalma ko sa kaniya. Pero inirapan lang niya ako at pinabilisan pa ang pagtakbo nang sasakyan.
"You are clearly not okay." Mahinang sabi niya pero rinig ko iyon. Napangiti naman ako ng mapait.
"I am okay being not okay." I replied and landed my gaze outside. Seconds later I felt her hand squeezing mine. Pinikit ko ang mga mata ko. Why do I still feel comforted by the person who hurt me and who keeps on hurting me.
"Cy." Pagtawag niya pero hindi ako umimik at naghihintay lang sa susunod niyang sasabihin.
"I'm sorry." She paused and I can hear her heavy breathing. Gusto ko mang tignan siya pero mukhang hindi ko kaya. Baka magiging marupok lang ako.
"You don't have to be, I'm the one who put myself in this situation."
"That's not what I meant."
"I know what you mean, Miss. Kalimutan na natin iyon. That was a mistake." Mabigat sa loob kong sabi. Dahil kahit sinabi ko mang kalimutan iyon, I doubt that I will ever forget what she made me feel in those days when I was with her. Hindi pa kami nagsisimula pero talo na agad. Napakasalbahi naman nang mundo sa akin. Nagmahal lang naman ako.
"You considered it as a mistake?" I can hear the evident hurt in her tone of voice, but I shrugged it off. I need to come off as a strong person not the emotion driven one.
"It is a mistake Miss since you are already engaged." I whispered the last word enough for her to hear.
Hindi ko namalayan nasa condo building na niya pala kami. Lumabas na ito sa sasakyan at ako naman ay dahan-dahan kong binuksan ang pintuan. Masakit man ang puso ko ngayon pero mas masakit parin ang katawan ko.
"Why are you going out?" She asked as she tried to help me out.
"I want to come with you." Sagot ko sa tanong niya, hindi na siya nagsalita pa at inakay na lang ako papunta sa elevator ng basement. Dahil nandito yung parking lot ng building.
"Sit down there, I'll just get my things." Tumango na lang ako sa sinabi niya. Umupo na ako sa couch nito at ini-on naman niya ang TV para may paglibangan ako.
Pero wala sa TV ang atensyon ko kundi ang nasa unit nito. The things were fixed in the right places. The nude and cream color were nicely complemented each other. It's very homey. Maglilibot pa sana ako pero biglang bumukas ang kwarto ni Miss Cardell at lumabas ito may dalang maleta.
BINABASA MO ANG
Intersected Lines
RomanceA part time instructor with a major in Math. A student that aims to be a statistician. They were intersected by their faith in theorems and love in data. Will they be able to use the theorems that they've known and data that have been gathered to...
