MAVİ MELEK | Rüyadan kalbe

-30- "Avutmak"

Selam canlarım, uzun bir aradan sonra yeniden merhaba. Artık uzun bir ayrılık yaşamadan yola devam edeceğim. Umarım bu güzel yolculuğu iyi bir şekilde bitiririz. Hepinize iyi okumalarrr...

Müzik: Canozan & Şenceylik-Seni Gördüm Rüyamda

30. Bölüm

"Levlâ, sence güzel oldum mu?" telaşlı hâlleriye yerinde duramayıp odanın bir ucundan bir ucuna volta atan kuzenime baktım. Mürdüm rengi uzun, etekleri pileli ve kolları omzundan bol gelip bileklerinde daralan elbisesi ve taktığı aynı renk eşarbı ile sade ve duru bir güzellikle karşımda duruyordu. Gerçekten çok güzel olmuştu. Sare benden bir yaş küçüktü. Üniversiteden mezun olalı fazla bir vakit geçmemişti ki aynı okuldan tanıştığı Emre ile artık ilişkilerini ciddiye bindirmek istemişlerdi. Bir ay önce de aileler tanışmış ve bugün de sözleniyordu benim tatlı kuzenim.

Ellerini avucumun içine aldım. "Çok güzel oldun. Emre seni görünce kendine gelemeyecek bir süre." Emre de iyi bir çocuktu. Kuzenlerle toplandığımız bir gün bizimle tanıştırmaya getirmişti Sare onu. Orada tanışmıştık. Sare abisi Hakan'a bu durumu açtığında ilk başlarda biraz sert karşılamıştı bu durumu. Ne de olsa biricik kız kardeşinin evden gidecek olması zor gelmişti ona. Ama zamanla o da Emre'nin Sare'ye iyi bir eş olacağını anlamış ve şimdi ise Hakan abi ile Emre komik bir ikili olmuşlardı. Öyle ki Sare ile bir telefon konuşmamızda ikisinin yapışık ikizler gibi gezdiğini ve sevgilisinin abisiyle daha çok vakit geçirdiğinden yakınıyordu.

Zilin çalmasıyla odanın kapısında Sare'nin annesi Filiz teyze belirdi. "Hadi Sare, sen önden kapıyı aç kızım." Sare annesinin dedikleri ile kafasını sallayıp odadan çıktı. Ben de arkasından.

Misafirler salona geçtikten sonra biz kızlar olarak mutfağa geçtik. Sare kahve fincanlarını ve cezveyi çıkarıp, kahveyi yapmaya başladı. Ben de bardaklara su doldurup yanında ikram edeceğimiz lokumları yerleştiriyordum tabaklara. Biz bunları yaparken diğer bir kuzenim Selin konuştu:

"Kahvesine tuz da koyacak mısın?" deyip kıkırdadı.

"Koymasak olmuyor mu, hem ben kıyamam ki" diyen Sare'den başkası değildi.

"Aman bunlar hep uydurma adetler bence. Boş ver abla koyma sen." Sare'nin küçük kız kardeşi ablasına destek çıktı hemen. Daha lise ikinci sınıftaydı ama hani derler ya 'büyümüş de küçülmüş" diye, bu tabiri tamamen Duygu için söyleyebilirdim.

"Ne güzel eğlence çıkacaktı bize ne var kabul etseniz. Hem kızımız için biraz zorluklara katlansın enişte bey." Hemen suratını astı Selin. Bazen Duygu ile Selin'in ruhlarının karıştığını düşünüyordum. Duygu Selin'den daha küçük olsa da daha olgundu, Selin ise çocuk ruhluydu.

Selin'in yanına gidip tatlı gözüken yanaklarını sıktım. "Sen kendi istemende tuzu koyarsın artık. Hem yanlış biliyorsun. Doğrusu, kız oğlanı istemediğini belirtmek için kahvesine tuz koyarmış. Kapiş" deyip göz kırptıktan sonra kalan işime dönemeden telefonum çaldı. İstemsiz dudaklarım tebessüm etmişti. Rüya adam arıyordu.

"Birilerinin mecnunu arıyor galiba" Selin'in konuşmasıyla Duygu karnına dirsek attı.

"Ah, ne yapıyorsun be!" onlara gülümseyip rahat konuşabilmek için balkona çıktım. Duygu uyarır şekilde Selin'e laf söylüyordu. "Boş durma da ablama yardım et."

Yanıtlayacakken arama kesildi. Acele edip yanıtlamalıydım. Tam ben geri arayacakken tekrar çaldı telefonum. Vakit kaybetmeden açtım.

"Özledim" yoğun ve erkeksi sesi kulağıma doldu.