Let Me Know That You Love Me

7. ULGA

Mia

- Ale ulga że nic ci nie jest - mówi Alice po tym jak widzi Lenę.
Przytulają się bez słowa. Po prostu stoją i cieszą się sobą.
Z resztą zaczynamy się lekko wycofywać z domu Leny by mogła na razie pobyć z jej mamą i jej wszystko powiedzieć.
Dajemy znak jej mamie że wychodzimy zanim otwieramy drzwi.
Wychodzimy na świeże powietrze które wdycham z przyjemnością.
Idę obok Simona. Z Nadin i Vasile kierujemy się w stronę samochodu mojego brata.

- Idziemy do mnie na noc? - Pytam zanim otworzę drzwi BMW.

- No pewnie - odpowiadają w tym samym czasie wszyscy.

Rozglądam się na siedzeniu za moim bratem, Vasile siada po środku Nadin i mnie a Simon z przodu koło mojego brata.

Jedziemy w ciszy.
Nadal nie rozmawiałam z Leną Ale ona chyba potrzebuje czasu.
Może nawet nie chce rozmawiać o tym co się stało.
Napewno zostanie jej to na długo w pamięci i ma nauczkę że nie wybiera się chłopaka gdy przyjaciele proponują jej wyjście razem.

                               ♡

- Mogę się wykąpać? - Pyta Vasile wpychając do buzi ostatnią czekoladkę.

- Nie pytaj, po prostu idź. Czuj się jak u siebie - odpowiadam szczerząc się w jego stronę.

Wstaję z mojego łóżka zbierając po drodzę papierki od czekoladek.
Przejeżdża sobie ręką po jego czarnych włosach.

Boże jaki on piękny.

Czekaj co? Nie pomyślałam o tym.

Nie,nie,nie.

- Wiesz już czy będziesz studiować? - Zagaduję Nadin.

Skupiam od razu uwagę na mojej przyjaciółce.
Wzruszam ramionami.
Studia to fajna sprawa i przeżycie lecz też kosztowne.
Moja rodzina nie jest tak zamożna jak ta Nadin.
Ona może pozwolić sobie na studia bez problemowo.
Ja co najwyżej mogę liczyć na cud którym jest stypendium na uniwersytet w Stanach Zjednoczonych.

- Raczej nie. To jest drogię no a moja rodzina nie jest tak zamożna jak twoja. A wiesz że chciałam iść do Uniwersytetu Yale.

Moja przyjaciółka wzdycha z rezygnacją.
Ona również idzie po tym roku szkolnym na studia.
I też chce iść do Yale.
Od małego chciałyśmy iść tam razem.
Ale co zrobić?
Ja uczę się bardzo dobrze ale to nie wystarczy by się tam dostać.
Problemów w szkole nigdy nie sprawiałam.
Tam potrzeba pieniędzy które Nadin ma.
Nie będę jej jednak zatrzymywać.
Niech spełnia marzenia i zrobi to dla nas.
Spełni swoje marzenie razem z moim a ja będę z niej dumna.
Jej oczy rozbłyskują nagle.

- Czekaj - wyciąga telefon z jej srebrnej torebki i wychodzi z mojego pokoju.

Patrzę pytająco na Simona ale on również nie wie o co chodzi.
Przesuwam się bardziej w jego stronę by się do niego przytulić.
Blondyn obejmuje mnie ramieniem.

- Nie wiem co bym bez Ciebie zrobiła gdybym wyjechała na studia - patrzę w jego niebieskie, duże oczy.

Śmieje się z radością na moje słowe i całuje mnie w czoło.

- Ja też. Może byś zapomniała o naszej umowie - przytula mnie do siebie jeszcze bardziej.

Od razu przypominam sobie moment w którym sobie to obiecaliśmy.
To było rok temu.
Czas tak szybko mija że nawet nie zauważyłam w którym momencie nasza relacja trochę podupadła.
Kiedyś spędzaliśmy cały dzień razem a teraz... teraz on mnie unika.
Nawet nie wiem dlaczego tak jest.
Nie raz próbowałam z nim o tym porozmawiać ale za każdym razem mówił że on wcale mnie nie unika bo jestem jego "Mickey".