Let Me Know That You Love Me

23. KRĘPUJĄCO

Nadin

Otwieram oczy. Od razu widzę Vasile siedzącego na fotelu z książką w ręku.

- Czytasz? - Mruczę.

Podnosi na mnie wzrok znad książki i szybko ją chowa. Podchodzi i się uśmiecha.

- No...Tak mnie coś wzięło - wzrusza ramionami - dobrze spałaś?

Kiwam głową.

- Zaraz będzie kolacja - oznjamia mi.

- Ile spałam?

- Z sześć godzin.

Chłopak wstaję i Podchodzi do mnie. Przytula mnie gdy podnoszę się do siadu.

- Słyszałeś coś o Mii? - Mruczę.

- Nie ale mają dziś jeszcze dzwonić.

- Okej... - Ziewam - przebiorę się w coś wygodniejszego...

- Pewnie, Zostawię cię samą.

- Nie musisz. Możesz też zostać jeśli chcesz.

- Dam Ci trochę prywatności. - Otwiera drzwi I chcę już wychodzić, jednak chcę się mu czegoś zapytać.

- Vasile?

- Tak?

- Mogę zostać u ciebie na weekend? Nie chce mi się wracać do domu...

- Pewnie, moja mama napewno się ucieszy.

Uśmiecham się do niego. Wygrzebuje się z łóżka. Nie wiem od czego praktycznie zacząć. Strasznie się martwię o moją przyjaciółkę i chce ją znów jak najszybciej zobaczyć. Chce jej pomóc z sprawą z Simonem. Napewno nikt go nie naprostował i nikt nie wyjaśnił jak podle się zachował.

Chuj.

Końcowo wstaję z łóżka i zaczynam się ubierać w dresy mojego chłopaka. Biorę również jego bluzę która jest bardzo wygodna. Wychodzę z jego pokoju rozciągając się. Ziewam w drodze do kuchni.

- Ooo wstała naszą dziewczyna! - Cieszy się Adriana, mama Vasile.

Staję obok niej w kuchni i ją przytulam.

- Bardzo dziękuję że pozwoliła mi pani zostać u was na weekend. Nawet pano nie wie jak wiele to dla mnie znaczy.

- Nie dziękuj i nie mów do mnie "pani, od ciebie akcpetuje tylko i wyłącznie "Adriana" lub mama - wzrusza ramionami.

Uśmiecham się do niej wesoło.

Drzwi mieszkania się otwierają. Wchodzi Nick, tata Vasile, z rękoma pełnymi siatkami od zakupów. 

Podchodzę do niego i chce wziąć od niego jedną w wielu toreb. Kręci stanowczo głową.

- Wstałaś! Mam nadzieję że sie wyspałaś.

- Oj, tak, bardzo dobrze spałam.

- To bardzo dobrze! Mam nadzieję że również się wyśpisz następnym razem. 

- Napewno.

Siadam na kanapie I przyglądam się jak mój chłopak bawi się z jego siostrą. Jest to strasznie słodkie jak się dogadują pomimo różnicy wieku. Zawsze chciałam mieć młodszego brata lub siostrę. Szczerze było mi to obojętne. Nie chciałam być po prostu sama gdy rodzice gdzieś wyjeżdżali w sprawach pracy.

- Nadin, chcesz może iść ze mną potem na zakupy? Muszę kupić jakąś sukienkę a wiem że Ty mi chętnie doradzisz - Pyta się mnie Adriana.

- Pewnie, bardzo chętnie się przejdę i...Tobie? Poradzę.