Najsmutniejsza
Bo zmarła w złej dobie,
Kto światu o tobie powie?
Gdy sama nic nie wiesz...
No dziecino... Czy odpowiesz?
Słońce i zieleń są Tobą,
Uciekasz jak ptak spłoszona,
Jesteś ostra jak miecz, jak klinga złota
Poddać się od tak? Czysta głupota
Snu nie masz, zabili go w Tobie,
Pośród ludzi, w jasnej dobie
Twe oczy żyją, chodź martwe są, stare...
Poczekasz na zagadki rozwiązanie?
Oliwka podcięta lecz uratowana,
Zwiędła i urosła na nowo, kochana,
Znam cię dłużej, niż sięga pamięć twa-
Lecz czy twa odpowiedzią na pewno jestem Ja?
CZYTASZ
Dzieci Gwiazd, Dzieci Kwiatów
PoesieWiersze i opowieści dla moich przyjaciół rozproszonych po całej Polsce i dla tych którzy zawsze są blisko mnie. Mam nadzieję, że stworzę dla was niekończącą się opowieść, pisząc w niej coś co odzwierciedli jak ważni i cudowni jesteście.
