"Ne demek ona 'Sevgilisi benim!' dedim Zabini?!" Blaise kendisine atılan yastığı tek seferde tutup koktuğun üstüne koydu "Ron,sakin olur musun?" Ron sıktığı dişleriyle ona baktı "Ne sakini ya?! Anneme resmen her şeyi dökmüşsün!" Blaise kaşlarını çattı "Ne demek her şeyi dökmüşsün Ronald?"
Ron bu sefer başka bir yastığı alıp fırlatırken bunu da yakaladı Blaise,Ron ise dolan gözlerini elinin tersiyle silip "Bunu neden yaptın?!" diye bağırıp vazoyu aldı,daha doğrusu kırık parçasını "Bu nelere mâl olur senin haberin var mı?!"
Blaise dişlerini sıktı,nedensizce bir kavgaya tutuşmuşlardı ve Ron deliye dönmüştü,sebebi ise Blaise'in toparlama çabasıydı.
Blaise elini kaldıran çocuğun yanında aniden belirip,bileğini tuttu. "Neden delirdin,bilmiyorum. Ama,kes şunu. Kendine zarar vereceksin!" diyerek tutuşunu sıkılaştırdı. "Bırak şunu Ronald."
Ron,bileğini keçip yüzüne düşen kan parçasıyla irkildi,göz yaşlarına karışarak aşağıya akmıştı. Blaise bu manzara karşısında içinde bir yerlerden bir şeyin cız ettiğini hissederken tuttuğu bileği indirip,sıkılan yumruğu açtı.
İçinden kanlar akan derin bir kesik oluşmuştu. "Burada bekle." diyerek odanın özel banyosuna gitti. Geri geldiğinde ise Ron yatakta oturmuş onu bekliyordu. Yanına otururken,elinde bir sargı bezi vardı. "Elini uzat." Elini uzatıp,hala akan göz yaşlarını sildi Ron. Blaise ise sihirli olduğu için kendiliğinden mikrop ile savaşan bezi elinin etrafına sardı.
"Neden böyle bir şey yaptın Ronald?" diye sordu yumuşak bir sesle. Lanet olsun ki,kızmaya kıyamıyordu. Üstelik güzel gözleri yaşlarla doluyken,içinde bir şeyler kopuyordu sanki. Sıkıca sarılıp,bir daha asla bırakmamak istiyordu.
"Hiç bir şey bilmiyorsun Zabini." diyerek burnunu çekti Ron. "Annem beni zaten hiç sevmiyor,bu olayı öğrenirse nefret eder diye korktum. Ama öğrendi işte!" derken göz yaşları yine yanağından akıyordu. Blaise onunkine nazaran minik kalan bedene sarılıp yakınına çekti.
İtiraz etmeden göğsüne yaslanan vücut ile derin bir nefes aldı. "Senden nefret etmez Ron." "Ya ederse?" derken sesi korkmuş çıkmıştı. "O senden nefret etse bile,ben buradayım." Diyerek,saçlarının arasına bir öpücük bıraktı. Ron'dan ses çıkmazken,Blaise sadece iç çektiğini duyuyordu.
Bir yarım saatin sonundaRon'dan ne ses,nede hareket vardı. Blaise yüzüne bakınca uyuduğunu gördü. Yüzüne ufak bir gülümseme yerleşirken,çocuğu kendi yatağına koydu. Koltukta yatmayacaktı bu gece.
Kendisi de odayı eski haline getirdikten sonra ışığı kapatarak yanına yerleşti. Bu kadar hasara bu minik(!) Çocuğun neden olduğunu düşününce gülmeden edemedi. Hoş,Ron Weasley hep inanılmaz şeyler yapmıştı.
"İyi geceler,Ron." derken burnunu saçlarının arasına koyup gözlerini kapattı. Bu çocuğun kokusu onu sakinleştiriyordu.
*******************************
Bölüm sonu.
Ne düşünüyorsunuz bakalım?
Bu hikayeye başlarken,minik çerezlik tadında soft bir şeyler planlamıştım. Ama,planlarımın üstünde ilerleyerek,yirmi bölüm planımı geçip30+ bölüme dönüştü. Bu kadar yükseleceğini asla tahmin etmemiştim. Hepinize çok ama çok teşekkür ederim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ronald Weasley.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
