Chapter 6
(လြန္ခဲ့ေသာ ရွစ္ႏွစ္ခန္႔က)
"ကားကို လူလိုသူလို ေမာင္းစမ္းပါ။ ငါ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ မေသခ်င္ေသးဘူးေနာ္"
"အဲဒါေတာ့ မင္း ငါ့ကို အထင္ေသးတာပဲ။ ငါကားေမာင္းတတ္တာ အသက္ ၁၂ ႏွစ္တည္းက။ သံုးႏွစ္ရိွၿပီ၊ ဘယ္တုန္းက တိုက္ဖူးလို႔လဲ"
သူေျပာတာလည္း ဟုတ္ေနသျဖင့္ တိမ္ယံ ၿငိမ္ေနလိုက္ရသည္။ တကယ္လည္း လ်ွံက ကားေမာင္းၾကမ္းတာ မွန္ေပမယ့္ အရမ္းကာေရာ ရမ္းကားတာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။
"မင္း ငါ့ကို ဘယ္ေတြ ေခၚသြားေနတာလဲ"
"ေရာက္ရင္သိမွာေပါ့။ ငါ့ကို မယံုဘူးလား"
"မယံုပါဘူး။ မင္းလိုေကာင္က ယံုခ်င္စရာ ဘာရိွလို႔လဲ"
"ဟား ဟား"
လ်ွံက ေခါင္းေမာ့ၿပီးကို အားရပါးရ ရယ္ေနသည္။ ရယ္လို႔ဝမွ ေခါင္းျပန္ငံု႔လိုက္ေတာ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္မ်ားက မ်က္လံုးေရ႔ွ ဝဲက်လာသည္ကို ေခါင္းယမ္းၿပီး ခါထုတ္ပစ္လိုက္ေသးသည္။ ၿပီးမွ တိမ္ယံ့ဘက္လွည့္လာကာ ၿပံဳးစစႏွင့္ -
"မင္းေျပာလိုက္မျွဖင့္ ငါက အယုတ္တမာေကာင္ႀကီး က်ေနတာပဲ"
"ဟုတ္တယ္၊ အယုတ္တမာေကာင္ပဲ။ စာေမးပြဲနီးေနၿပီ၊ အိမ္မွာပဲ စာက်က္ပါေတာ့မယ္ဆိုတာကို အတင္း အျပင္ထြက္လာခိုင္းတာ။ ငါ့ကို စာေမးပြဲက်ေအာင္ ႀကံစည္ေနတဲ့ အယုတ္တမာေကာင္"
"ဘာစာေမးပြဲမွ မက်ေစရဘူးကြာ။ စာက်က္ခ်ိန္နည္းသြားလို႔ အကုန္မက်က္ႏိုင္ေတာ့ရင္ ခိုးခ်ဖို႔ ငါလုပ္ေပးမယ္။ ငါ့ကိုသာယံုလိုက္"
"ခ်ီးတဲ့မွ။ မင္းပဲခိုးခ်"
"ဟား ဟား"
တဟားဟားႏွင့္ ရယ္လို႔မၿပီးႏိုင္ ျဖစ္ေနသည့္ေကာင္ကို တိမ္ယံ ဘုၾကည့္ ၾကည့္ပစ္လိုက္သည္။ ဒီမနက္ လ်ွံမိုးစက္ခြင္း အူျမဴးေနသည္။ ဘာေတြ စိတ္ရူးေပါက္လာျပန္ၿပီလဲမသိ။ စာေမးပြဲ ဒီေလာက္ နီးေနၿပီကို မေန့က စေနေန့ တစ္ေန့လံုးလည္း အျပင္ထြက္မယ္၊ ေလ်ွာက္သြားမယ္ဆိုၿပီး တဂ်ီဂ်ီ နားပူနားဆာတိုက္လို႔ တိမ္ယံေရာ၊ ေစာညီပါ သူ႔အလိုလိုက္ကာ သူေခၚသမ်ွေနာက္ လိုက္ခဲ့ရၿပီးၿပီ။ အဲဒါေတာင္ ဒီမနက္လည္း မိုးမလင္းခင္ကတည္းက ဖုန္းတဂြမ္ဂြမ္ဆက္ကာ တိမ္ယံ့ကို အျပင္ထြက္လာခိုင္းျပန္သည္။
YOU ARE READING
Romeo & Romeo
General FictionType - bl Genre - Drama Warning - Domestic abuse, Sexual assault
