Romeo & Romeo

Chapter 8 (Z)

Chapter 8

အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး...။

အရပ္သား အေခၚအေဝၚအရဆိုလ်ွင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္လို႔ ေခၚရမွာေပမယ့္ နန္းေတာ္ထဲတြင္ေတာ့ ထိုရာထူးကို ေရွးဆန္ဆန္ ထီးဟန္နန္းဟန္ႏွင့္ အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးလို႔ပဲ သံုးႏႈန္းၾကသည္။

ဒီတိုင္းျပည္၏ ေတာ္ဝင္မိသားစုက မဟုတ္ဘဲ အရပ္သားဘဝတြင္ ေမြးဖြားလာသူမ်ားအတြက္ အျမင့္ဆံုးရႏိုင္သည့္ ရာထူးေနရာ။ လက္ရိွအုပ္ခ်ဳပ္သူ ဘုရင္ သို႔မဟုတ္ ဘုရင္မၿပီးလ်ွင္ ၾသဇာအာဏာ အရိွဆံုးေနရာ။ တစ္နည္းဆိုရလ်ွင္ အျမင့္ကိုမွန္းသူမ်ား၊ ရာထူးအာဏာကို တပ္မက္သူမ်ား ငမ္းငမ္းတက္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ၾကသည့္ေနရာ။

ထိုေနရာကို ယခုလက္ရိွ အခ်ိန္ကာလတြင္ လက္ဝယ္ပိုင္ပိုင္ ထိန္းခ်ဳပ္ရယူထားႏိုင္သူသည္ သူ႔စကားအတိုင္းပင္ သူ႔ရံုးခန္းထဲမွေန၍ လ်ွံေရာက္လာမည့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနခဲ့ေလသည္။

ဒီရံုးခန္းႀကီးထဲသို႔ လ်ွံ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေရာက္ဖူးျခင္းျဖစ္သည္။ အခန္းပိုင္ရွင္၏ ဂုဏ္အရိွန္အဝါႏွင့္လိုက္ေအာင္ အခန္းႀကီးက သားနားလြန္းလွသည္။

ၾကမ္းျပင္တစ္ခုလံုးအျပည့္ ခင္းထားသည့္ ေကာ္ေဇာမ်ားက ဖိနပ္ႏွင့္ နင္းေလ်ွာက္လာတာေတာင္ အိစက္ေနမွန္း သိသာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႏူးညံ့ညက္ေညာေနသည္။ မလိုပါဘဲ အပိုခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ မီးပန္းဆိုင္းႀကီးကလည္း မ်က္ႏွာၾကက္အလယ္မွာ ဝင့္ဝင့္ထည္ထည္။ နံရံႏွစ္ဖက္တြင္ ထည့္သြင္းထားသည့္ မ်က္ႏွာၾကက္မွ ၾကမ္းျပင္အထိ ရွည္လ်ားေသာ ျပင္သစ္စတိုင္ ျပတင္းေပါက္ႀကီးမ်ားေၾကာင့္ အျပင္က ညေကာင္းကင္ကို ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ေနရသည္။ တိုးဝင္ေနသည့္ ေလညင္းမ်ားေၾကာင့္ ခန္းဆီးစ အရွည္ႀကီးမ်ားကလည္း တလြင့္လြင့္။

ရံုးခန္း၏ အသက္ျဖစ္သည့္ အလုပ္စားပြဲႀကီးကိုေတာ့ ျပတင္းေပါက္မရိွသည့္ နံရံတစ္ဖက္ကို ေက်ာေပးလ်က္ ခ်ထားေလသည္။ သေျပသီးမွည့္ေရာင္ ​စားပြဲႀကီးသည္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ တိုက္ခြၽတ္ အေရာင္တင္ထားလဲမသိ၊ မွန္ၾကည့္လို႔ ရႏိုင္ေလာက္ေအာင္အထိ ေျပာင္လက္ေနသည္မွာ မီးေရာင္မ်ားေတာင္ အလင္းျပန္ေနလိုက္ေသးသည္။