Chapter 9
"မင္းအဝတ္အစားေတြကလည္း အကုန္ အမည္းေတြခ်ည္းပဲကြာ။ တျခားအေရာင္ေလးဘာေလး မရိွေတာ့ဘူးလား"
"မရိွဘူးေလ။ အမည္းက အေပအေတခံတယ္။ ေတာ္ရံုတန္ရံု ေလ်ွာ္စရာမွ မလိုတာ။ အဲဒါပဲဝတ္မွာေပါ့"
"ေတာ္ေတာ္ ညစ္ပတ္စုတ္ပဲ့တဲ့ေကာင္"
သူ႔ကိုေက်ာေပးထားကာ ဗီရိုထဲကိုၾကည့္ရင္း ေခါင္းတယမ္းယမ္း ျဖစ္ေနသည့္ တိမ္ယံ့ကို လ်ွံကေတာ့ သေဘာက်လို႔မဆံုး။ သူက ညအိပ္ခ်ိန္ဆို ကိုယ္ရံေတာ္ရိပ္သာက သူ႔အခန္းကို ျပန္အိပ္ေသာ္လည္း က်န္အခ်ိန္ေတြက အလုပ္ရိွလ်ွင္ အလုပ္မွာ၊ အလုပ္မရိွလ်ွင္ တိမ္ယံ့အိမ္မွာသာ အေနမ်ားတာမို႔ သူ႔အဝတ္အစား တခ်ိဳ႕တေလကိုပါ တိမ္ယံ့အိမ္မွာ ေရႊ့ထားျဖစ္သည္။ ဒါကို ကိုမိုးထက္တိမ္ယံတို႔က စစ္ေဆးေရးဝင္ေနျခင္း။
"အက်ႌအဝတ္အစား ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဝတ္ေစခ်င္ရင္ မင္းဝယ္ေပးေလကြာ"
"ဝယ္ေပးရေအာင္ ေပးေလ ပိုက္ဆံကဘယ္မလဲ"
"လစာမွ မထုတ္ရေသးတာ ဘယ္ရိွမလဲ။ မင္းပဲစိုက္ထားလိုက္"
"အဟက္၊ မင္း ငါ့အိမ္မွာ တစ္ေန့ ထမင္းသံုးနပ္လည္း လာစားေသးတယ္။ အက်ႌပါ ဝယ္ေပးေနရရင္ ငါ့အေႂကြးေတြ မင္းဆီမွာ သိပ္မ်ားေနၿပီ မဟုတ္ဘူးလား"
"ဒါေပါ့။ ငါက မင္းဆီကေန အေႂကြးတင္မဟုတ္ဘူး။ လူကိုပါယူၪီးမွာ။ လာဦး ဒီနား"
ေနာက္ကေန ခါးကိုဖက္ကာ ဆြဲခ်လိုက္ေတာ့ တိမ္ယံ့ခႏၶာကိုယ္က လ်ွံ ထိုင္ေနသည့္ကုတင္ေပၚ ျပဳတ္က်လာသည္။ တိမ္ယံ ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားတုန္းကို လ်ွံလည္း အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံဘဲ ခါးကိုဖက္ရံုတင္မက ေနာက္ကေန ပခံုးေပၚ ေမးတင္ကာ ျပန္ထမရေအာင္ ဖိထားလိုက္သည္။
တိမ္ယံက မာေက်ာလွေသာ အသံျပတ္ျပတ္ႏွင့္ တစ္လံုးတည္း ျပတ္သားစြာဆိုလာသည္။
"လႊတ္"
"No"
"မင္း..."
"လႊတ္ေစခ်င္ရင္ ရေအာင္ရုန္းေလ။ မရုန္းႏိုင္ရင္ေတာ့ ၿငိမ္ေနလိုက္"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း သိပ္မကြာေပမယ့္ သူ႔အားကို တိမ္ယံ ယွဥ္မရုန္းႏိုင္ဘူးဆိုတာ သူမသိဘဲ ေနပါ့မလား။ တိမ္ယံကလည္း သိပံုရပါသည္။ ရုန္းရမည့္အစား ၿငိမ္ကုပ္က်သြားသည္။ ဒီလိုေတာ့လည္း လ်ွံ မေနတတ္ျပန္။ စိတ္မ်ားဆိုးသြားသလားလို႔ တိမ္ယံ့မ်က္ႏွာကို အသည္းအသန္ လိုက္ၾကည့္ေတာ့ -
YOU ARE READING
Romeo & Romeo
General FictionType - bl Genre - Drama Warning - Domestic abuse, Sexual assault
