Chapter 14
"ထင္သားပဲ ဒီမနက္ေတာ့ မင္းေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔"
တံခါးဖြင့္ေပးရင္း ေျပာလိုက္သည့္ ေစာညီစကားကို တံခါးဝမွာ ရပ္ေနသည့္ လ်ွံက အၿပံဳးႏွင့္ပဲ တံု႔ျပန္လာသည္။
"အထဲဝင္ေလ"
ေစာညီ တံခါးျပန္ပိတ္ေနတုန္း လ်ွံက အိမ္ေသးေသးေလးကို အကဲခတ္ရင္း ေစာင့္ေနသျဖင့္...
"ငါ မနက္စာစားဖို႔ လုပ္ေနတာ။ မင္းစားၿပီးၿပီလား။ စကားေျပာရင္း တစ္ခါတည္း စားသြားမလား"
"ေတာ္ၿပီ မစားေတာ့ဘူး။ တိမ္ယံ ငါ့ကိုေစာင့္ေနမွာ"
ေစာညီ ကိုယ့္နဖူးကိုယ္ ျပန္ရိုက္ခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားသည္။ ဒီေကာင့္ပါးစပ္က မိုးလင္းတာႏွင့္ တိမ္ယံဆိုသည့္နာမည္ အရင္ဆံုး ထြက္တယ္ဆိုတာ ေမ့ေတာ့မလို႔။
"အဲဒါဆို ေကာ္ဖီေတာ့ေသာက္"
လ်ွံက ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား မီးဖိုခန္းထဲက ထမင္းစားပြဲေလးမွာ ထိုင္မိၾကေတာ့ ေစာညီက ေထာပတ္သုတ္ၿပီးသား ေပါင္မုန္႔တစ္ခ်ပ္ကို ယူစားသည္။ လ်ွံက ေကာ္ဖီအိုးထဲကေန ခြက္ႏွစ္ခြက္ထဲ ေကာ္ဖီငွဲ႔သည္။
သူတို႔အမူအရာမ်ားသည္ သက္ေသာင့္သက္သာ။ ေနရထိုင္ရခက္တာမ်ိဳး၊ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စိမ္းေနၾကတာမ်ိဳး မရိွဘဲ မေန့တစ္ေန့ကအထိ ေန့စဥ္ေတြ့ေနခဲ့ၾကသည့္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လို ေအးေအးေဆးေဆးပင္ ရိွေနသည္။
ေကာ္ဖီတစ္ငံု ေမာ့ေသာက္ၿပီးမွ လ်ွံက တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္ကာ...
"မေန့ညက သီရိနကၡတ္ ရစ္တဲ့ဒဏ္ ငါ ေတာ္ေတာ္ ခံလိုက္ရေသးတယ္"
"ထင္သားပဲ။ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးစူၿပီး ကားေပၚ တက္သြားတည္းက လမ္းမွာ မင္းကို ရန္ရွာေတာ့မွာလို႔"
"မင္းလည္း အလုပ္အားမယ့္တစ္ရက္က် ေလးေယာက္ ဆံုျဖစ္ေအာင္ဆံုမယ္တဲ့။ ငါ့ကိုစီစဥ္ထားတဲ့။ အမိန္႔ေပးသြားတယ္"
"မမဘုရားအမိန္႔ေလ။ ေၾကာက္ရတယ္"
"အဟုတ္ပဲ"
မေန့ညက ပန္းၿခံထဲတြင္ အမွတ္တမဲ့ ဆံုမိၿပီးေနာက္ သူတို႔ေလးေယာက္မွာ ေျပာစရာ စကားေတြက မကုန္ႏိုင္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲကြာေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ reunion ဆိုေပမယ့္ အခ်ိန္ကမရ။ မိုးခ်ဳပ္လာေတာ့ လ်ွံက နန္းေတာ္ျပန္ဖို႔ ႏိႈးေဆာ္ေတာ့သည္။ ဒါကို သီရိက မေက်နပ္။ တျခားေနရာမွာသာ မင္းသမီးဂုဏ္ပုဒ္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ လူႀကီးဆန္ခ်င္ဆန္မည္၊ သူတို႔ကိုေတာ့ ဗိုလ္က်ရမွ ေက်နပ္သည့္ သီရိသည္ လ်ွံ႔ကို မ်က္ေစာင္းတထိုးထိုးႏွင့္ပဲ ကားေပၚ ပါသြားရသည္။
YOU ARE READING
Romeo & Romeo
General FictionType - bl Genre - Drama Warning - Domestic abuse, Sexual assault
