ÖZEL ASİSTANIM

Bölüm 40

Umarım severek beğenerek okuduğunuz bir bölüm olur. İyi okumalar. Sizi seviyorumm. Oy ve yorum yapmayı unutmayın. 

        Her olan şeyin bir sonu vardır. İyi veya kötü en basiti hayattır. Doğarız büyürüz ve sonunda elbetteki ölürüz. Bu kurulan oyunun da elbetteki bir sonu olacaktı. Kimse kimsenin özgür düşüncesini kısıtlayacak şekilde davranamaz, bunu teklif dahi edemez. Hangi devirde yaşıyoruz. Bu tarz düşüncelere giren insanlara toplum olarak saygı duyulmasa bu tarz insanlarda türemez ve azalır. Ama tam tersi biraz korku olsun insanın gözünde, düşündüğü cümlenin bile tersini savunur. Bizim insanın da sorunu bu, Linanın babasının yanında olan ona destek veren insanların birçoğu para ve korku yüzünden adamın yanındalar. İş işten geçtikten sonra çıkmak isteseler ne fayda bir kere bataklığa battığın zaman çıkman malesef ki çok zor oluyor. Bu tarz adamlar o kadar acizdir ki insanları tıpkı Uraza yaptıkları gibi yumuşak karınlarından vururlar. Başka şekilde üstün olamayacaklarını bildikleri için insanları sevdikleri ile korkuturlar. Toplum olarak bunlara saygı duymak değil yok saymalıyız ki herkes kim olduğunu aynaya bakarak hatırlasın. 

Arabanın içinde daha fazla kalamadım. İçim içimi yiyordu. Aleyna mesajımı görmüşmüydü, karşılaştıklarında ne yaptılar diye düşünmekten başıma ağrılar girdi. Bende daha fazla dayanamayarak arabadan indim. Bir ileri bir geri yürüdüm ama ne fayda delirmek üzereydim. Telefonumu çıkarttım. Tam Aleynayı arayacaktım ki Emir ve Aleyna kapıda gözüktü. Hemen arabaya geri bindim. Birinin beni görme olasılığı çok yüksekti. Aleyna ve Emir koşarak arabaya bindi. İkiside bindiği gibi 

'Sür' diye bağırdı. Ellerim titreyerek arabayı çalıştırdım. 'Ne oldu neden acele ediyorsunuz birşey söyleyin bana allah aşkına beklemekten başka birşey yapamadım kafayı yiyecektim az daha' Aleyna nefes nefese 

'Biliyorsun Uraz ve Can geldi. İkiside bizi gördüklerinde şok geçirdiler. Başka zaman oraya gelmezler bizi bekliyorlardı sanki'

'Ee sonra ne oldu?' meraklı bir şekilde Aleynanın konuşmasını bekliyordum. 

'Allahtan birşey belli etmediler Lina tanıştırdı bizi birşey için orda olduğumuzu tabiki anladılar ama eminim çıktıklarında ilk bizi sorguya çekecekler' Emir korku içinde 

'Of ya ne diyeceğiz? Uraz bey öyle baktı ki bana, vallahi seni yalanın içinde gömüp sonra üstüne soğuk bir gülüş sergileyeceğim bakışıydı of of' derin bir nefes alarak 

'Tamam sakin olun siz kötü birşey yapmadınız tüm sorumluluk benim, konuştuklarını ben duydum. Bu planı ben yaptım sizi de ben alet ettim. Uraz birşey diyecekse bana söyler.' Telefonun zil sesinin çalmasıyla birlikte hepimiz çalan müziğin olduğu telefona yani Aleynanın telefonuna baktık. Aleyna bir ekrana bir bana bakıyordu. Arabayı kenara çektim. Aleynaya bakarak 

'Kim arıyor? Can mı? ver bana istersen' Aleyna korkulu gözlerle 

'Vallahi hiç çekemeyeceğim onu Eflin, al sen konuş lütfen' Aleynanın elinden telefonu alarak cevapladım. Canın konuşmasını beklerken Urazın 

'Aleyna kızım siz kafayı mı yediniz ne işiniz vardı orda, o kılıkla' Urazın sinirli çıkan sesine karşılık vermeye çekinsemde 

'Uraz..' diyebildim ağzımdan kelimeler çıktıkça 

'Eflin, Aleynanın telefonunun sende ne işi var? yoksa yoksa sende mi bu işin içindesin' Urazı biraz olsun sakinleştirmek adına 

'Uraz lütfen biraz sakin ol konum atacağım sana gel konuşalım.' 

'Tamam geliyoruz' 

Üçümüzde arabadan indik. Emir yerinde duramıyordu. Panik içinde kovulacağım kesin bittim ben bittim diye diye bir ileri bir geri yürüyordu. Urazın arabası göründüğü gibi yerinden kaçarak arkama doğru geçti. Uraz hızlı bir şekilde arabayı çekip arabadan indi. Yüzüne bakacak olursan bizi öldürecek gibi geliyordu. Emire hak vermeye başlamak üzereydim. Uraz hızlı hızlı yanımıza geldi. Canda arkasından sadece Aleynaya odaklı bakışlarıyla geliyordu. Uraz geldiği gibi bağırmaya başladı.