ÖZEL ASİSTANIM

Bölüm 47

Canlarım, sevgili sevdiğim okurlarım sizi özledim. Eminim sizde özlediniz bir sıkıntı olmadığı sürece kitaplarıma devam edeceğim. Hiçbir hayal ne olursa olsun yarım kalmamalı... Umarım bölümümüzü beğenirsiniz oy ve yorum yapmayı lütfen unutmayalım, sizi seviyorum

Ruhumun dinlendiğini hissettim. Sanki yeniden doğmuşum gibi birşeydi bu, içimi sarıp sarmalayan sonsuz bir mutluluk... O kadar güzel bir histi ki bu anlatsam kelimelere dökemem. Burnuma dokundurulan şey beni huylandırıyordu. Tek sorun kasıklarımdaki hafif bir sızıydı. Onunda sebebi malum Uraz beni gece boyu rahat bırakmamıştı. Muhtemelen burnumla oynayan şahsiyette oydu. Burnum çok kaşınsada ona inat uyumaya devam ediyor gibi yaptım. Biraz sonra Uraz bu numarasının işe yaramayacağını anlayınca bana sırnaşmaya başladı. Beni boynumdan öpmeye başladı. Öperken bilerek nefesini veriyordu. En son uyumadığımı anlamış olacak ki kulağıma doğru fısıldadı.

'Daha ne kadar beni kıvrandıracaksın güzel gözlerini görmem için hadi gözlerini aç da günüm aydınlansın' Uraz gerçekten muhteşem bir adamdı. İnsanı o kadar göklerde hissettiriyordu ki anlatamam hafifçe gülümseyerek mırıldandım.

'Beni o kadar çok yordun ki gözlerimi açmaya dermanım bile yok.' Uraz hınzırca bir gülerek boynuma daha çok sokuldu

'Neden acaba diye sordun mu hiç?' uyku mahmurluğuyla mırıldanmaya devam ettim.

'Çünkü muhteşem bir kadınsın ve dün gecede bunu çok net anladım ki hayatım boyunca sana doyamayacağım.' 

'Urazz abartma lütfen' Uraz gülerek 

'Sende bana bayılmadın mı ama' birden gözlerimi açarak koluna doğru vurdum.

'Uraz arsızlaşma lütfen' Uraz şaşkın bir şekilde kendini göstererek

'Ben arsızlaşan benim öyle mi istersen dün geceyi sana bir özet geçeyim o zaman arsız kimmiş tekrar karar veririz.' Urazın koluna tekrar vuracaktım ki Uraz kolumu tutarak beni bir anda gıdıklamaya başladı. Kahkahalarımın arasından 

'Uraz dur dur lütfen ya diyebildim.' Uraz en son beni öperek yataktan kalktı 

'Hadi kalk bakalım uykucu şimdi güzel bir kahvaltı yapalım ve keyfimize bakalım değil mi?' yatakta biraz gerneşerek kalktım. Ayağımı tam yataktan aşağı atmıştım ki kasığıma vuran ağrı ufacık bir inlememe sebep oldu. Uraz inlememi duyduğu gibi yanıma gelerek endişeli bir şekilde 

'Eflin sevgilim iyi misin? ağrın mı oldu? nasıl düşünemedim ben ya hemen gidip atıştırmalık birşeyler ve ağrı kesici alıp geliyorum.' Uraz tam kalkacakken kolunu tuttum. 

'Sevgilim gitmene gerek yok dayanılmayacak gibi birşey değil kahvaltımızı yapalım güzel güzel sonra içerim ilaç olur mu?' Uraz yanağımı okşayarak 

'Bak emin misin sevgilim çok ağrın varsa hastaneyede gidebiliriz.'

'Uraz abartma lütfen, bu ağrı çok normal bir ağrı hastanelik bir durum yok yani hadi üzerimizi giyinelim ve kahvaltı yapmaya gidelim.' Uraz ikna olup elimi tutarak kalkmama kendince yardımcı oldu. Ben çantada bizim için hazırlanmış kıyafetleri çıkartırken pür dikkat beni izliyordu. Bir acı çektiğimi fark etse kapıp götürecekti büyük ihtimalle 

'Uraz istersen sende kendi giyeceğin kıyafetleri al ve giyin yoksa seni bu şekilde bu adadan çıkarmam haberin olsun' Urazın üstü çıplak altında baksırı vardı sadece Uraz gülerek 

'Benim olanı sadece ben görürüm demek istiyorsun yani'

'Üstünü giy diyorum üstünü' Uraz gülerek çantada ona ait olan kıyafetleri aldı. Üzerime yazlık mavi diz kapağımın bir tık üstünde biten bir elbise giyindim. Altına da beyaz bağları bacağımı saran sandalet giyindim. Duvarda asılı olan aynaya bakarak saçlarımı yapmaya başladım. Saçlarımı dağınık bir topuz yaptım yüzüme de renkli güneş koruyucu biraz rimel ve glos sürdüm. Uraz arkadan gelip belime sarılarak boynumu öpüp kokladı.