ÖZEL ASİSTANIM

Bölüm 19

                       İnsanlar neden sevgilileriyle kıskançlık kavgalarına girer diye düşünüp dururdum hep,anladım ki insan yaşamadığı bir duygu hakkında önyargılı olmamalıymış .İnsan bazen gerçekten bağzı şeyleri yaşayıp görünce anlıyor. Önceleri saçma diye eleştirdiğim herşeyi şimdiki zamanlarda  yapar oldum. Birini sevmek , değer vermek bu kadar da zor olmamalı bence... 

Uraz beyden ayrıldığımdan beri yürüyorum.Düşüncelerimden kopmak için kulaklıklarımı takıp yüksek sesli müzik bile dinledim. Yürüdüm , yürüdüm ama ne fayda Uraz beyi düşünmememe  yaptığım hiçbir şey engel olmuyor. Şuan o kadınla ne yapıyor olduğunu düşünmek bile istemiyorum . Yine gözümden istemsizce bir yaş düştü . Hızlıca gözümden akan yaşı sildim. Biriyle konuşmam gerekiyordu. Aleynadan önce annemi aramam gerektiğini düşünüp annemi aradım. Kısa bir çalıştan sonra annemin o güzel huzur veren sesi geldi kulağıma

'Oo Eflin hanıma bak sen bir ailesi olduğunu hatırlamış'  annemin sesini duymayı bile ne kadar özlediğimi fark ettim. Onları çok ihmal ettiğimin farkındayım ama iş dolayısıyla ister istemez aramaya niyetlendiğim zaman bile birşey oluyor ve unutuyorum . Annem sanki kötü olduğumu hissetmiş gibi 

'Kuzum, annesinin gülü. iyi misin? sen neden konuşmuyorsun' derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştım. Annemi böyle şeylerle üzemezdim. Sesimi düzgün tutmaya çalışırak konuşmaya başladım

'Annecim birşey olduğu yok . Sadece sesini duyunca sizi ne kadar özlediğimi fark ettim. ' annemin gülme sesi geldi. Babama seslenirken sitemle karışık gülüyordu. 

'Mustafa bey bak bak kızın bizi özlemiş gelde kızınla bir konuş , '

'Bir ailesi olduğunu hatırlamış demek ha' onların birbirleriyle konuşmasını gülerek dinliyordum. Aile gerçekten bambaşka bir duygu , seslerini duymak bile bana kendimi o kadar iyi ve şanslı hissettirdi ki, babamın o güven veren sesi geldi kulaklarıma 

'Benim prensesim, minik kuzum nasılmış bakalım , bir babası ve annesi olduğunu hatırlamış ne kadar mutlu olduk anlatamayız' babama kahkaha atarak 

'Evet ya benim bir Ayşe sultanım ve Mustafa adında bir babişim vardı. Baktım ki nasıllar ,çok özlediğim için seslerini duymak için aradım . Onlar biricik kızlarını özlememiş anlaşılan '

'Olur mu öyle şey güzel kızım , seni ne kadar özlediğimizi söylememize gerek yok , biliyorsun işim dolayısıyla gelmemiz çok zor . Senin de işin malum gelemiyorsun ama arada sırada bizi arayabilirsin... haksız mıyım? prensesim' ah benim anlayışlı yakışıklı babam 

Babam hayatım boyunca her zaman arkamda olmuştur. Kararım ona göre yanlış olsa bile bunu dile getirir ama her zaman yanımda ve arkamda olduğunu dile getirmiştir .İstanbula ilk geleceğim dönemlerde de ne kadar benden uzakta olmak istemeselerde benim kararıma saygı duyup her zaman arkamda olduklarını dile getirmişlerdi .Bir kere daha şükür ettim bu kadar güzel bir aileye sahip olduğum için 

'Haklısın babacığım ,biliyorsun çok yoğunum o yüzden pek fırsat bulamadım. Malum işe girince belirli bir düzene girmeye çalıştım. O yüzden de yeni yeni toparladım. Ama söz bundan sonra en ufak fırsatlarda arayacağım sizi' 

'Tamam kuzum benim yeterki sen iyi ol , benim birazcık işlerim var annene veriyim onunla da konuş '

'Tamam baba seni seviyorum '

'Bende canım kendine iyi bak' annemin aldığı derin nefesi duyumsadım 

'Annemm emin misin iyi olduğuna?' birşey olmadığını belirtir bir şekilde sanki annem karşımdaymış gibi sahte bir gülücük takdım yüzüme