Hayatta herşey bir anlığına hiç beklemediğimiz anda değişebiliyor. Kaybetmeyeceğimizi sandığımız insanlar bir anda hayatımızdan çıkabiliyor. Ne kadar inanmak istemesek de ölebiliyorlar . Ve hayat bu kadar kısa ve bir bilinmezliklerle doluyken ben hiçbirşeye geç kalmama taraftarıyım. Sonradan keşke yapsaydım kelşke söyleseydim diyeceğime ne yapacaksam yapar en azından rahatlardım. Uraz Bey'in konuşmalarından anladığım kadarıyla annesine geç kaldığını belirtmişti . Üzüldüm ilk defa Uraz Bey'e üzüldüm, ne yaşadığını merak ettim. Bir yanım da etmek istemedi. Belli ki ne yaşadıysa yaşadığı şey yüzünden bu hale geldi. Onu bu denli yaralan şeyi bilmek istemedim .
Uraz Bey ile şirkete geçtik gün içinde hiç konuşmadık . Sabahki konuşmamızdan sonra sanırım birşeyleri belli ettiği için kendini kötü hissediyor olmalıydı. Ona doğru dönüp baktım. İçimde durduramadığım bir merak ve üzüntü vardı. Ona acımıyordum tabiki ama sebebsizce acısını benimle paylaşmasını istedim . Kulağa tuhaf geliyor belki ama istedim . Bunu tüm kalbimle gerçekten istedim. Gözleri bilgisayardaydı. Çok odaklı görünüyordu. Ama kafasının içinin dolu olduğunu anlamak için gözlerinin içine bakmak bile yetiyordu. Gözlerini bana çevirmesiyle hemen gözlerimi yüzünden kaçırdım. Gözlerinin üzerimde olduğunu hissediyordum . Hemen bilgisayarıma döndüm. Can Bey'in gelmesiyle oda biraz daha nefes alınır hale geldi .
-Naber Eflin'cim nasılsın ?
-İyiyim Can Bey siz nasılsınız ?
-Bende iyiyim ve unuttuysan diye hatırlatmak isterim ki, bana verdiğin bir söz vardı . Gözlerimi uzunca kapatıp mahcup bir şekilde
-Tabi biliyorum Can Bey unutmadım. Sadece bu hafta içi Uraz Bey'in evinde kalmam gerekiyor. Zehra Hanım izinli biliyorsunuzdur . Bu yüzden orada kalıyorum . Uraz Beyı'e yardımcı olmak için, hafta sonu olabilir ne dersiniz ?
-Mükkemmel bir fikir derim . Haberleşiriz o zaman diyerek Uraz Bey ile işle alakalı konuşmaya başladılar . Öğle arasına çıkmayacakları için ben odadan çıktım . Yemek yiyesim yoktu ama kahve içebilirim diye kafeteryaya indim . Kendime sert bir filtre kahve alarak boş bulduğum masaya oturdum . Telefonuma gelen mesaj sesiyle ekrana baktım , gülümseyerek Aleyna'nın ne yazdığını okumaya başladım .
'Bebek , yakışıklı bir koca adamla aynı evde kalmaya başlayınca asıl ev arkadaşını unuttun sanırım heh ne dersin ? gülümseyerek mesaj yazmaya başladım '
'Öyle olmadığını biliyorsun '
'Bak şimdi ne diyeceğim biliyor musun ? sizin şirketin oralardan geçiyorum uğrasam sıkıntı olur mu ?'
'Gerçekten mi ? tabiki gel ne sorunu olacak
'Tamam bebek bekle 15 dakika sonra ordayım dedi' . Mesaj kutumdan çıkarak etrafa bakınmaya başladım. O sırada Emir'in elinde kahvesiyle gülümseyerek bana doğru geldiğini gördüm ve karşılık verdim.
-Naber Eflin
-İyiyim Emir, sen nasılsın? bugün çok enerjik görünüyorsun . Havalı bir havaya bürünerek
-Bugün çok önemli bir randevum var . Bir host ile , inanır mısın bir yakışıklı ki akşam için sabırsızlanıyorum . Ben kahkaha atarak
-Eminim zevkin iyidir . Gel otur bir arkadaşım gelicek hem onunla da tanışırsın
-Aaa bu randevu günümde mi söylenir Eflin'cim , gönlüm ya ona kapılırsa host beyime ayıp olur . Kahkahamın içinde konuşmaya çalıştım
-Yok yok o bir kız merak etme aklın karışmaz .
-Oh iyiymiş rahatladım şimdi, aklım karışmaya yer ararda o yüzden diyerek karşıma oturdu . Ben hala gülüyordum o sırada Aleyna aramaya başlamıştı .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖZEL ASİSTANIM
Roman d'amour'Gel' dedi . Tok bir erkek sesi, Allahım o ses ne ya kafamdan aşağı buz kütlesi döküldü sanki . Hafifçe içeri girdim . Arkası dönük bir şekilde sandalyede oturuyordu . Birden arkasını döndü. Aman Allahım bu neydi be. Biçimli bir şekilde tek bir tara...
