ÖZEL ASİSTANIM

Bölüm 34

       Yeni bölümümüz uzun bir aradan sonra geldi. Umarım beğenirsiniz oy ve yorum yapmayı unutmayalım Sevgilerimleeee:))

Güven kelimesinin anlamı herkese göre farklılık gösteren bir kelimedir. Kimine göre hayatının en önemli kriteri kimine göre de çok önemli olmasada hayatımızda olan insanlarla karşılıklı olması gereken bir duygudur. Ben bu duyguya çok önem veriyorum. Hayatımdaki herhangi bir insan arkadaşım olsun sevgilim olsun veya başka bir tanıdığım kişi olsun eğer ki ona güvenemiyeceksem o kişiyi hayatımın herhangi bir alanında bulundurmam. Ve şuanki duygu durumumda ne kadar bu duyguyu hissetmek istemesemde Urazın bu şekilde beni bırakması beni ismeden de olsa farklı düşüncelere sürüklüyor. Bana açıklama gereğinde bile bulunmadığı ne olmuş olabilir ki? bu şekilde burdan gitti. Kafamı kurcalayan düşüncelerden biraz da olsa çıkıp Aleyna ve Emirin yanına doğru yürüdüm. Aleyna ve Emir babamın odasının önünde oturmuş beni bekliyordu. Vakit kaybetmeden yanlarına doğru ilerledim. İkiside birden ayaklanıp 

'Ne oldu kızım öyle aceleyle gittin yanımızdan' Aleynanın koluma dokunan elinin üzerine elimi koyup 

'Bişey yok kuzum neden girmediniz içeriye?' 

'Seni bekledik işte de senin moralin bir anda düştü Uraz bey ile alakalı bir durum mu?' 

'Şuan bunu konuşmasak olur mu?' Emir ellerini birbire çarparak 

'Evet ya bırakın şimdi Urazı falan Mustafa amcamızı görelim. Açıkcası ben çok merak ediyorum bu kadar iyi ve güzel kızın anne ve babasını' Emirin konuyu dağıtmaya çalışmasına gülerek

'İyiki varsın be Emir sende olmasan kim bizi güldürecek' Emir omzuma doğru vurarak 

'Hadi hadi anladık çok değerli bir arkadaşım ve ünlem kıymetimi bilin' Emirin konuşmasıyla birlikte Aleynayla birlikte kahkaha attık. Babamın odasının kapısı açılmasıyla birlikte annem dışarıya çıktı. 

'Ne bu gülüşmeler çocuklar bizede gelin anlatın da azıcık bizde gülelim.' Emir gülerek annemin eline uzanıp kibarca annemin elini öptü.

'Tabiki hanımefendi ama öncelikle sizinle tanışma şerefine nail olmalıyım.' annem gülerek Emire ayak uydurdu.

'Tabi yakışıklı beyfendi ben Ayşe Yakar' annem beni işaret ederek 'Şu güzel kızın annesiyim siz yakışıklı beyfendi de kendini tanıtırsa bundan mutluluk duyarım.' 

'Çok çok memnun oldum güzel hanımefendi, bende bu iki cadı kızın kankileriyim Emir ayrıca en besti arkadaşlarıyım yani bensiz onlar onlarsız ben olmam' annem kahkaha atarak 

'Oh oh ne güzel çok memnun oldum oğlum' annem Aleynaya dönerek 

'Benim güzel kızımda gelmiş hoşgelmiş' Aleyna sitem eder bir sesle 

'Bir an beni hiç görmeyeceksin sandım Ayşe sultan' annem gülerek 

'Hiç öyle şey olur mu güzelim, sen benim diğer kızımsın biliyorsun.' Aleyna daha fazla dayanamayıp anneme sarıldı. 

'Biliyorum Ayşe sultan' araya girerek

'Ee hadi babam yalnız kaldı, yanına girelim' hepimiz birden odaya girdik. Babam güler yüzüyle bizi karşıladı. 

'Hoşgeldiniz çocuklar' Aleyna ve Emir ikisi aynı anda 

'Hoşbulduk Mustafa amca nasılsın?' 

'İyiyim çocuklar çok teşekkür ederim buralara kadar da geldiniz Allah razı olsun. Oturun lütfen' Aleyna 

'Yok amcacığım kalabalık yapmayalım biz, geçmiş olsun dileğimizi diledik seni de gördük iyisin çok şükür fazla kalabalık yapmadan çıkalım.