The Mafia Queen

18.

valentina pov. 

,,hij heeft het gedaan david.'' roep ik boos naar hem. david staat in de woonkamer en kijkt naar het bebloede lichaam in onze keuken. ,,waarom zou mijn vader dat doen.'' vraagt david rustig als hij mij aankijkt. ,,omdat jou vader een psychopaat is en alleen jongens in de familie wilt.'' zeg ik boos en david zucht. ,,je kan mijn vader hier niet de schuld van geven val.'' zegt hij zuchtend. ,,hij heeft onze dochter afgepakt david.'' zeg ik en zucht. david zijn ogen glijden naar de mijne. ,,je bent nog zwanger val.'' zucht david en ik knik. ,,nog wel ja, waarom doe jij alsof er niks is gebeurd. die vrienden van jou vader hebben mij in elkaar geslagen, op mijn buik getrapt.'' zeg ik boos als ik de icepack tegen mijn wenkbrauw aanhoud. david zucht en kijk mij aan. ,,babe.'' zegt hij zacht en ik schud mijn hoofd. ,,waarom geloof je mij niet.'' zeg ik zacht als ik hem aankijk. ,,ik geloof jou wel val, alleen het is mijn vader.'' zucht hij. ,,daarom, daarom heeft hij dit gegdaan.'' zeg ik boos tegen hem en david komt mijn kant op. ,,welke vrienden waren het.'' vraagt david mij als hij zijn handen op mijn heupen legt en een kusje op mijn neus drukt. ,,kennethy en maurinus.'' zucht ik en david knikt. ,,oke, maak je geen zorgen over hun oke.'' zegt hij zacht en trekt mij dichter tegen hem aan. ik leg mijn hoofd op david zijn borst. ,,oke.'' zucht ik. ,,niemand komt aan mijn meisje.'' zegt hij zacht en drukt een kus op mijn voorhoofd. ,,hun zullen jou nooit meer pijn doen.'' zegt hij zacht.  

,,gaat het.'' hoor ik en kijk op. ik zit op bed in mijn huis. riven staat in de deur opening en ik zucht. ,,we waren gelukkig, voordat ik zwanger was.'' zucht ik en sta op. ,,we waren een gelukkig gezin.'' zucht ik en kijk riven aan. ,,waarom konden we geen gelukkig gezin zijn.'' vraag ik hem en voel mijn ogen vollopen. ,,ik hield van hem.'' zeg ik en voel de eerste traan over mijn wang glijden. ,,val, wat is er gebeurd, die avond.'' vraagt hij mij en ik schud mijn hoofd. ,,nee.'' zeg ik zacht als ik de gang op loop. ,,waar is de rest.'' vraag ik riven als ik mijn handen op de reling leg en er tegen aan ga hangen. ,,verdeeld, sommige zitten in utah, andere in florida.''  zegt riven en komt langs mij staan. ,,ze weten niet wat ze moeten doen.'' zegt hij en ik zucht. ,,ze zijn naar mij opzoek riv. ik ga de bak in. dit keer hebben ze bewijs.'' zucht ik en riven knikt. ,,dan gaan we allemaal. we zijn een familie val, een team.'' zegt hij en ik zucht. ,,dat kan ik jullie niet aandoen.'' zucht ik. ,,daar heb jij niks in te zeggen, mevrouw black.'' hoor ik achter mij en draai mij om. daar staan 7 mannen. ,,jongens.'' zeg ik blij en geef ze een knuffel. ,,wij gaan niet weg val, zoals david altijd zei. we blijven samen, wat er ook gebeurd, tot het bittere eind.'' zegt hij en ik knik. ,,dankje jongens.'' zeg ik en kijk naar mijn groepje. de best vrienden van david en mij, en de loyaalste.