Bu günü diğer günlerden farklı kılan şey, sadece yaşadığım şehri değiştirmem değildi. Tatmadığım ve bana yabancı olan duyguları gün yüzüne çıkaran ukala adamdı. Kendi öz babam çocuk tembihlercesine bu ukala adamdan uzak durmam gerektiğini, asla ilet...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Şehrime gel sevgilim. Yarın çık gel Bırak her şeyi, bir bekleyenim var de gel. Gel ki, bu şehir adımlarınla anlamlansın, Gel ki, bu şehir nefretim olmaktan çıksın. Gel ki, nefes alayım. Gel."
___Nazım Hikmet___
Hava karanlıktı ve soğuktu. Ama ben sıcacık arabanın içinde, sevdiğimin yanında huzurla yolculuk yapıyordum. Ferit'le birlikte yalıya gidiyorduk. Benim kendi evim hazır olana kadar Gülçin hanımı daha fazla rahatsız etmemiş olacağım için biraz daha rahattım. Ne de olsa Ferit benim sevdiğim ve karnımdaki bebeğimin babasıydı. Onu rahatsız ediyormuş gibi hissetmiyordum.
Yalıya yaklaştığımızda biraz olsun içim sıkıldı. Buradan en son gittiğimde, bir daha asla geri gelmeyeceğimi düşünmüştüm. Ama her zaman tahmin ettiğimiz şeyleri düşünmeyiz, bazen hayır dediklerimiz evet olur. Bazen de tam tersi.
Geri dönmem demiştim.
Ama döndüm.
Araba yalının bahçesinde durduktan sonra Ferit bakışlarını bana çevirerek telkin etti.
"Sakın ola ki gerilme Seyran.. Burası senin evin, bizim evimiz. Artık müştemilatı sana yasaklıyorum. Benimle birlikte yalıda kalıyorsun"
"Ferit saçmalama.. Sizin evdekilere ne diyeceksin?"
"Annem zaten en son yaptıklarını öğrendiğim için bana karşı tek kelime edecek durumda değil.. Babamı tamamen boşver.. Bizim aile biraz farklıdır. Yani ben erkek olduğum için eve seninle gelmem sorun teşkil etmiyor. Hatta babam mutlu bile olur"
"Kız olsaydın?"
"Tabi ki böyle birşey yapamazdım"
"Haksızlık.."
"Evet ama şuan bu haksızlık bizim için güzel. Boşversene Seyro, kız değilim zaten"
Kahkaha attık.
"Ayrımcılık için hiç mutlu olacağım aklıma gelmezdi." dedim gülerek.
Arabadan yavaşça indik. Yalıya yürüyene kadar telefonumdan Gülçin ablaya mesaj attım. Ferit'le kalacağımı duyunca sevindi. Bizi aslında hep bir arada görmek istediğini biliyordum.
Yalıya girince salonda bizi Gülgün hanım karşıladı. Beni görünce gülen yüzünü asla bozmadı.
"Hoşgeldiniz çocuklar.." diyerek gülümsedi.
Bu kadını sevecen sanmıştım. Ya da öyleydi, ama eskiden.. Çünkü artık onun için bir tehlike unsuruydum. Ferit'in beni sevdiğini biliyordu. Bizi belki de yakıştırmıyordu.
