Bu günü diğer günlerden farklı kılan şey, sadece yaşadığım şehri değiştirmem değildi. Tatmadığım ve bana yabancı olan duyguları gün yüzüne çıkaran ukala adamdı. Kendi öz babam çocuk tembihlercesine bu ukala adamdan uzak durmam gerektiğini, asla ilet...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gündüz onların, gece benim olurdu... Gel desem gelir miydi bu günler geri? Dönebilir miydim geçmişe koşarak? Verdiğim tüm yanlış cevaplar pişmanlıkla çalar mıydı kapımı? Kendi kuyumu kazar mıydım bile isteye? Ya da biriktirebileceğim hiçbir güzel anıyı pas geçmemek mi gerekir? Yasak olan gündüze direnip, geceye mi sığdırmalı o güzel anları? Dibe batıp çıkmalı mı her düzlükte? Risk almalı belki de? Olmayan gündüzlerin hıncını alırcasına hem de...
"Gündüz onların, gece benim olurdu."
Aldığım soru, cevabının hayır olmasını istemeyen cinstendi. Seçim hakkım vardı ama hayır demek pişmanlıktı. Cevabı belli olan bir soruydu zihnimde, ama yine de düşünüyordum malayani.
"Gelirim ama"
"Ama?"
"Ben evden gece yarısı çıkabilirim, sen akşam olunca gidersin. Zamanımız uyuşmaz gibi?"
Öncelikle cevabımı sorguladı zihninde, koyu gözlerini kıstı, çene kasları gerildi düşünürken. Neden gece yarısı çıkmak istediğimi anlamaya çalışıyordu.
"Gece yarısı müsaitsen, gece yarısı yaparız yarışı"
Benim için saatlerle mi oynayacaktı?
"Yarışın asıl saati neyse öyle kalsın. Bana imkansızı kanıtlamak için kaydırma saati"
Zaten aramızda pek mesafe olmamasına rağmen biraz daha yaklaştı yüzüme.
"Ben sana imkansızı kanıtlamak istiyorum"
Bu sert çehreli adam benim o yarışta olabilmem için plan değiştiriyordu. Ben bu kadar önemli, bu kadar değerli değildim. Nereden varmıştı bu kanıya?
"Peki, geleceğim"
Aldığı olumlu cevabın, az önceki olumsuz ve ama'lı halini sorguluyordu.
"Neden akşam değilde gece?"
Haklıydı. Neden? Bunu ben de sorgulamıştım, cevabı belliydi. Hayatımı elleri arasında karışık ilmekler atarak örmek isteyen ailem, beni gecelere zorluyordu. Daha yeni tanışmış olduğum bir insana, kendimle alakalı bu zavallı bilgiyi vermeli miydim? Kelimeler ağzımdan istemsiz döküldü.
"Ailem, gündüzlerimi ve akşamlarımı kontrol edebiliyor. Geceler, yakalanmadığım sürece benim"
