23. Bölüm

1.7K 129 131
                                    

Sensiz geçen her günümün, seninle geçecek olan günleri görmeye acelesi var...

Şimdi ait olduğum hayattaydım belki de? Bunca zaman kendimden bağımsız yaşadığım her gün ve her saat aslında ben değildim. Ailem dediğim insanların yanında çekmediğim eziyet kalmazken, ben nasıl kendimi bulabilirdim ki?

Yalıya geldiğim ilk günden itibaren değişen ve bana kendimi bulduracak, onca eziyetli gün artık bitmişti. Şimdi sadece ben vardım. Ben ve kendi içimdeki Seyran...

Yepyeni bir güne uyandım. Artık evin diğer yatak odasında benden nefret eden iki varlık değil de, beni canı gönülden seven Şefika uyuyordu. Odamdan çıkıp mutfağa geçtim. Hızlıca bir kahvaltı hazırladım. Benim işim biterken Şefika yanıma gelmişti.

"Günaydın kızım. Ne zahmet ettin ben yalıda yerdim kahvaltımı?"

"Ama dün gece sen ne dedin? Biz artık ikimiz bir aileyiz dedin Şefika'm, ne zahmeti"

"Haklısın kızım. Tamam artık böyle şeyler yok aramızda" dedikten hemen sonra masaya oturdu.

"Ne de maharetliymişsin..bana bir bardak çay doldurabilir misin kızım?"

İşte şimdi daha samimi olmuştuk.

Şefika benimle dün gece uyumadan önce konuşmuştu. Artık samimi olalım, ben ve sen ikimiz geçinip gideriz demişti. Ben senin ablanım dediğinde kendimi gerçekten çok daha iyi hissetmiştim.

Kahvaltımızı yaptıktan sonra Şefika yalıya görevlerinin başına gitti. Ben de odama geçip pijamalarımı değiştirdim. Üzerime gri renkte kısa kollu bir elbise giydim. Sonrasında terasa çiçekleri sulamak için çıktım. Yavaş yavaş yanıma gelen Ferit'i gördüğümde yüzüm güldü.

"Günaydın sabah çiçeği.." dedi tatlı bir edayla.

"Sana da günaydın.."

"Nasıl geçti gecen?"

"Gayet iyiydi. Şefika ablayla iyi anlaşıyoruz. Senin gecenin benden sonrası nasıl geçti?" diye sordum kaçamak gülüşlerle.

"Valla Seyran senden sonrası, sensiz geçti, nasıl geçsin?"

"O kadar zor muydu ya? Ben özlemişim tek kalmayı" dedim sinsi bir gülüşle.

"Pek alışma sen. Yok öyle tek kalmak falan, sadece okulun bitene kadar dedik. Bitsin bir an beklemem" dedi gülerek.

"Anladık aceleniz var sizin belli?"

"Evet ya acelem var. Sensiz geçen her günümün, seninle geçecek olan günleri görmeye acelesi var sevgilim"

"Çok güzel söyledin. Sabrın sonu selamettir sevgilim"

Yalı çapkını Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin