Bu günü diğer günlerden farklı kılan şey, sadece yaşadığım şehri değiştirmem değildi. Tatmadığım ve bana yabancı olan duyguları gün yüzüne çıkaran ukala adamdı. Kendi öz babam çocuk tembihlercesine bu ukala adamdan uzak durmam gerektiğini, asla ilet...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ateşte kül olmuş maziye, su istikbal verir mi?
Kendimi nasıl hissettiğim konusunda hiçbir fikrim yoktu. Öyle çok uzun zamandır bir evsiz gibi yaşıyordum ki artık yerimi yurdumu benimseyemiyordum. Artık bir yere ait olma isteği beni çepeçevre ediyordu. Kendime yeni aldığım eve bile ait hissedemedim. Sanki başkasının evinde yaşıyor gibiydim.
Belki de bunun sebebi, asıl evimin Ferit olmasıydı. Evet biz her zaman muhteşem bir ilişkiye sahip olamıyoruz ama kavgamızla, gürültümüzle hep yan yanayız. Ayrı kalmayı denediğimiz onca zamanda başıma aynı Ferit'in de dediği gibi gelmeyen kalmadı.
Bunları yan yana olduğumuz vakitler daha hızlı atlatacağız. Buna tüm kalbimle inanıyorum.
Çünkü ben Ferit'i, o da beni kalbimizle seviyoruz.
"Şimdi yalıda sakın ola ki bir an bile heyecan yapma, ya da gerilme Seyran. Annem ne derse desin, babam ne derse desin. Sen onların isteğine bağlı olmadan benim karım sıfatıyla o eve geliyorsun. Ben bir Korhan varisiyim. Babamdan bağımsız. Dedemin bana bırakmış olduğu tüm variyet benim. Kimsenin benim lafımı duymazdan gelmeye hakkı yok. Sen o evin asıl hanımı olacaksın. Eğer dedem seni görseydi. Çok severdi."
Yol boyunca Ferit benim heyecanlı olduğumu düşünerek hep telkin edecek şeyler söylüyordu. Ama aslında ben hiç kötü bir şey hissetmiyordum. Aksine her şeyin çok güzel olacağına inanıyordum.
Yalıya yaklaştıkça Ferit'in benim yerime bile heyecan yaptığını hissettim.
"Ferit anladım tamam. Heyecan yapmamam gerekiyor. Herşey senin ve benim elimde. Anladım sevgilim gerçekten ama sanki sen fazla mı gerginsin?"
Arabayı hızlı sürüyordu. Sürekli işte bu be! Diye kendi çapında sevinç nidaları atıyor ve beni güldürüyordu.
"Ben gergin değilim karım ya, ben çok mutluyum ve içimdeki enerjiyle ne yapacağımı bilemiyorum"
"Sen bu enerjiyle evde duramazsın. Bir eğlence mekanına falan gitseydik."
"Artık evimiz benim için en güzel mekan. Hiçbir yere gitmeme gerek yok ki"
Sanki evine lunapark açılmış bir çocuk gibi davranıyordu. Gülmeden edemiyordum.
Yalıya vardığımızda arabayı bahçeye bırakıp kol kola içeri doğru yürümeye başladık.
"Nikah koyacağımızı söyleyecek miyiz Ferit?"
"Tabi ki de söyleyeceğiz Seyran. Kimseden birşey saklamaya ihtiyacımız yok."
"Ama sence de çok ani olmayacak mı? Biraz zaman geçseydi?"
