COMPLETED: Gihigugma (A Ken Suson Fanfiction)

XX - Solace

🎶 Unlearn You - Keenan Te

Cara's POV

I woke up with a splitting headache and an upset stomach making me vomit to the point na akala ko pati laman loob ko maisusuka ko na. Anak, kalma please. Tatay's not here yet kaya wala pa maghehelp sakin.

I was calling Ken non-stop. Minessage ko na din si Stell para sabihan siya pero hindi niya pa rin sinasagot. Last na to. Pag di pa siya sumagot di na ako magtatry.

"Ano ba yun? Kararating lang namin sa hotel." irita niyang sagot.

Sinawalang bahala ko nalang yon. Baka mas umokay siya kapag nakapagusap na kami. "We need to talk." sabi ko nalang.

"Oo, we need to talk. Explain to me yung kiss niyo ni Jake." sunod sunod niyang sabi.

I didn't expect him to ask it like that. Natameme ako. So he really knows? Kumabog yung dibdib ko. Tell the story, don't explain. Yun yung sabi ni Camille.

"You want to talk? Let's talk." sabi niya habang nagaantay ng sagot.

"K-Ken." utal kong sabi.

"Ano, Cara??" sabi niya na halos pasigaw na.

Bumuga nalang ako ng hangin. "It's true." papahina kong sabi.

Hindi siya nagsalita but I can see his pain. Sorry, ga. I'm sorry. "He kissed me out of nowhere. I was taken aback but I told him that I have no feelings for him." sabi ko.

"Bakit umabot pa kayo sa point na yon?? Bakit umabot sa point na kelangan ka niyang halikan para malaman niya na wala kang feelings para sakanya??" sigaw niya.

"I-I don't know." yun nalang nasabi ko.

"And you let him kiss you??" akusa niya.

"No!" depensa ko.

"E yung yakap?? Ano yung yakap na yon??" tanong niya.

"Something happened. Tinatawagan kita non pero di ka su–"

Hindi na niya pinatapos yung sinasabi ko. "So kasalanan ko na niyakap ka niya??"

"Of course not!" sigaw ko. Why would he think that??

"Eh bat parang sakin yung sisi??" sabi niya.

"Sinisisi ba kita??"

"Eh dahil di ko sinagot may yakapan at halikan nang nangyare??" sabi niya.

"Hindi. Hindi naman yun yung sinasabi ko sayo!" sabi ko.

"Then what the fuck are you saying??" sigaw niya.

Naririnig kong nagsasalita si Stell pero di ko masyado marinig. Pumasok siya sa kwarto at nahiga sa kama. "Ken, hindi naman kasi yun yung nangyari." sabi ko.

"I don't know what to think. Hindi ko alam pano ako magrereact sa sinasabi mo." sabi niya habang nakatakip yung mata niya ng braso niya.

"Trust me, okay? I made it very clear to him."

Hindi na siya sumagot. Kahit na natatakot ako sa sagot niya tinanong ko pa din. "Hindi ka na ba nagtitiwala sakin?" tanong niya.

His silence was so loud. Napakagat nalang ako sa pang ilalim na labi ko. "Eh kung hindi na then what's the point of this?" sabi ko trying to hide my voice breaking.

"I don't know." mahina niyang sabi.

Napatitig nalang ako sakanya through the screen. My heart broke into pieces. Hindi ko na napigilang umiyak kaya pinatay ko na yung phone at binaon nalang yung muka sa unan.