Dangerous Love [BoyxBoy]

Chapter 30

CARL POV

Kanina pa kami dito sa kwarto pero walang nagsasalita sa aming dalawa. Nakaupo ako dito sa kama siya naman ay sa upuan malapit sa study table ko. Kanina ko pa nararamdaman ang titig niya pero hindi ko magawang tingnan siya.

"Ba...by" mahina pero malambing niyang wika. Kung okay kami ngayon malamang kinikilig ako pero hindi eh.

"Please stop Xander. Sinabi ko sayo itigil na natin to. Magpasalamat ka kasi hindi ko sinabi kay Mama. Dahil kung nalaman niya ang totoo baka hindi ka na nakapasok sa bahay na to" naiinis kong sagot sa kaniya.

"Pero hayaan mo naman sana akong magpaliwanag. Hindi ko kayang itigil tong nararamdan ko sayo. Yung hindi kita makita sa isang araw parang mababaliw na ako" seryoso nitong sambit sakin at ramdam ko yung lungkot sa kaniya.

"Alam mo rin na ayaw kong ma-involve sa mga taong kagaya mo Xander. Hanggat maaga pa itigil na natin to. Akala mo ba ikaw lang nasasaktan sa nangyayari huh? Mas nasasaktan ako" pasigaw kung sambit sa kaniya at narito na naman ang luha na pilit kong pinipigilan pero hindi ko magawa.

Tumayo siya at lumuhod sa harap ko at kagaya ko ay nakikita ko ang pagpatak ng mga luha sa kaniyang mga mata. 
"Alam ko naman yung pinagdaanan mo eh. Nauunawaan ko, pero sana naman pagbigyan mo akong mahalin ka." panghihinuyo nito sakin at hinawakan ang aking kamay at nilagay sa kaniyang dibdib. Dama ko ang bilis ng tibok ng kaniyang puso.

"Mahal kita Xander hindi ko yun itatanggi sayo pero mula ng nalaman ko yung totoo? Andaming pumasok sa isip ko na maaring mangyari sakin lalo na kay Mama. Gumagawa kayo ng masama kaya kahit mga inosenteng tao nadadamay" paliwanag ko sa kaniya.

Ngumiti siya sakin pero kita ko yung sakit sa kaniyang mata.

"Sobrang saya ko na malaman na mahal mo ako, pero ansakit lang na tanggapin na hindi mo ako mapagkakatiwalaan. Sabihin mo sakin kung anong pwede kong gawin para mahalin ako ng lubusan. Pleasseeee.... Tell me.." naiiyak na pagsusumamo nito sakin.

Kahit ako ay walang maisip na paraan para magpatuloy ang relasyon naming dalawa. Hinawakan ko ang pisngi niya pero nagulat ako dahil sobrang init niya.

"Nilalagnat ka?" Gulat na tanong ko sa kaniya. Dinampi ko ang palad ko sa kaniyang leeg at tama nga dahil sobrang init niya. 

Maya maya lang ay para siyang masusuka kaya agad ko siyang tinayo at dinala sa may sink ng CR. Habang sumusuka siya ay hindi ko naman matiis na tingnan siyang naghihirap ng ganito kaya hinimas ko ang likod niya pero nagulat na lang ulit ako ng mapadaing siya at hawakan ang kamay ko.

"Don't plea....se" pagmamakaawa nito sakin. Kahit may pagtataka ay tinigil ko na lang at pumunta na lang ako sa closet para maghanap ng damit na maluwag na kakasya sa kaniya dahil pati damit niya ay nasukahan din. Bumaba na din ako para kumuha ng towel at gamot para punasan siya. Mukhang nakuwi na din naman si Ninong at si mama naman ay nagsasara na ng pintuan, mabuti na lang at hindi niya ako napansin.

"Magpalit ka ng damit mo" sambit ko sa kaniya pagbalik ko sa kwarto at siya naman ay kalalabas ng ng CR.

"Okay lang ako. Sa tingin ko mali na pumunta ako at kausapin ka na lasing ako. I'm really sorry. Babalik na lang ako bukas" sambit nito at halatang may iniindang sakit.

Naglakad na siya papunta sa pinto at pipihitin na sana ang doorknob pero hindi ako mapakali.

"Diyan ka lang ba matutulog sa tapat ng bahay?" tanong ko dito. 

Bakit ganun yung tanong ko? Bakit parang jowa ako na nag-aalala? 

Lumingon siya sakin at napangiti. 

"Huwag kang ngumiti dahil sinisigurado ko lang na makakauwi ka ng maayos" pagdepensa ko sa sarili ko at nakita ko naman siyang napa-iling.

"Uuwi ako sa mansion, wala akong masyadong gamit diyan sa boarding house" sagot naman niya sakin at akmang lalabas na ng pintuan pero pinigilan ko siya kahit nagdadalawang isip ako.