•••••
"I would like to offer my sincere congrats to all of my fellow grads. We are all examples of the strength of willpower and the quest of perfection. Let's be change agents when we leave these academic walls and encourage others to pursue their greatest goals." napahinga ako ng malalim at nilibot ang tingin sa lahat ng estudyanteng nasa harapan ko ngayon. I smiled as I remember the memories that me and other students shared in this university.
"Thank you, and here's to the next chapter in our journey!" sabay sabay naman silang naghiyawan ng itaas ko ang diplomang hawak ko at winagayway sa harap nila.
This will be the end here but we will face another battle outside. For the last time, I smiled at them and bow my head to every people in front of me.
"That's a very wonderful speech from our very own Suma Cumlaude, Carina Eloise Vinson. Congratulations." tinanggap ko naman ang kamay ng mommy ni Alli para makipag-shakehands.
Bumaba na ako agad at bumalik sa pwesto ko kanina.
"You really deserve it all, love." bulong ng katabi ko at inabot ang kamay ko para hawakan yun.
Napatingin ako sa kaniya at napangiti.
"Let's face the reality outside this university together." bulong ko sa kaniya na ikinangiti niya.
"Of course." sabay kaming napangiti bago ilipat ang tingin sa stage.
This is it.
Napatingin ako sa direksyon nina nanay at tatay at agad na nakita ang proud na proud nilang mga ngiti, nakakatunaw ng puso.
"Congratulations graduates!" sabay sabay kaming tumayo at hinagis ang suot suot na graduate hat. Naghiyawan ang mga estudyante at nagsimulang magyakapan at nagiiyakan na nga.
Lumapit naman ako agad kay nanay at tatay tsaka sila niyakap ng mahigpit.
"Congrats, Anak." halos sabay nilang sabi.
"Thank you, nay, tay para sainyo po 'to. Para sa ating apat." naiiyak ko na ring sabi sa kanila.
Haplos haplos naman ni nanay at tatay ang lahat ng medals ko na nakasabit sa leeg nila ngayon dahil sa kanila ko pinasuot yun. Sobrang proud ako sa mga magulang ko.
"Excuse me, everyone." pare-parehas kaming napalingon dahil sa nagsalita sa taas ng stage. It's Allison.
Luminga linga naman ito na parang may hinahanap at ng makita niya ako ay ngumiti siya at kumaway sa'kin.
"Hi, love! The event is not yet done." sabi niya.
"Everyone knows what we've been through. We've been vocal to our feelings and even proud to each other. I can't lose you, love." bigla naman akong nakaramdam ng kaba dahil sa sinabi niya.
"And you know how I love you so much." napalayo siya sa mic at yumuko para punasan ang luha niya.
We talked a lot after naming mag bar, she slept in my apartment and talked about us. She also said na hindi niya tinanggap ang offer ng dean dahil siya ang gusto ng daddy niya na mamahala sa isang kompanya nila dito. At isa pa ayaw niya malayo sa'kin. I tried to convince that no matter what her decision is ay isusupport ko but she decided not to accept it and decided to offer the job to some students who really needs it.
Me, on the other side. Her mom and dad offers me a work too, but I refused. Gusto kong pinaghihirapan ang lahat at isa dun ang paghahanap ng trabaho na walang may kinakapitan. I want to be independent regarding those matters.
"The first time we've met, I promise to myself that you'll be the one I want to spend my life with. Love..." putol niya sa sasabihin na parang sinasabi na kung pwede ko ba siyang samahan sa taas ng stage.
