Yaşanmış Sırlar

12. Bölüm

Lütfen medyadaki şarkıyla okuyun tek rica bu!

Medyadaki şarkıyla okumazsanız duyguyu hissedemezsiniz! Lütfen şarkıyla okuyun.

Teşekkür ederim 🙏

İyi okumakta ♥️

♥️

Saatler olmuştu. Hala hastahane odasında yalnızdım. Korkuyla ne yapacağımı bilmiyordum. Oğlumu hala görmemiştim. Aklıma bir sürü kötü fikir geliyordu. Ya ona bir şey olduysa! Ya ağlıyorsa! Ya beni istiyorsa!

Aklımdaki sorular beni kemiriyordu. İçimde köyü bir his vardı. Belki de bir şey olacaktı.

Odada yalnızdım ve neredeyse hiç kimse beni görmeye gelmemişti. Ne bir insan vardı, ne de bir insan sesi. Kocaman bir sessizlik ve karalık vardı.

Saatler ilerledikçe ilerlemişti. Gece yarısını geçmişti. Tam pes edip kalkacağım esnada kapı açılınca derin bir nefes verip kapıyı açan kişiye baktım. Rahatça verdiğim nefesi sıkıntıyla içime geri almıştım.

Gelen....

Gelen kabusumdu...

Kötü rüyalarımın! Korkulu kabuslarımın sahibiydi! Rüyalarımın katiliydi gelen!

Peki bu nasıl olurdu! Ölmüştü! Şuan mezarda olması gerekmiyor muydu?

Onun da gözleri beni bulunca baştan aşağıya süzdü beni. Gözlerinde korku vardı. Sanki benim için endişeleniyor gibiydi. Bu sadist adamın gözlerimde ciddi ciddi korku vardı. Bu görülmemiş bir şeydi!

Yavaşça odaya girip kapıyı kapattığında gözlerim dolmuştu. Onunla yalnız kalmak istemiyordum. Onun sesini duymak istemiyordum! Onun görmek istemiyordum. Gitmek istiyordum. Yine kaçmak istiyordum ya da bir sığına bulmak istiyordum ama asla onu istemiyordum.

Korkuyla yanıma gelip oturduğunda beni baştan aşağıya süzdü. Ardından elimi avucunun içine alıp dudaklarına götürdü. Bunları yaparken o kadar yavaş hareket ediyordu ki tüylerim ürperiyordu.

Korkuyla elimi geri çekmeye çalışsam da çekmeme izin vermiyordu. Ben çektikçe o elimi daha sıkı tutuyordu. Sakince dudaklarını elimin üzerine bastırdığında dolan gözlerimi sıkıca kapattım. Gözlerim kapanınca yaşlar yavaşça yanağımdan süzülmüştü.

Dudakları bir süre elimin üzerinde durduktan sonra uzaklaşmıştı. Dudakları elimden uzaklaşınca gözleri gözlerimi bulmuştu. Ağladığımı görünce kaşları çatılmıştı. Elini yüzüme götürdüğünde çığlık attım.

"Dokunma!" Diye kükrediğinde eli havada kalmıştı. Bu tepkime şaşkınca tepki verirken cidden masumu oynuyordu.

Bana dokunuşu geçmişimi hatırlatıyoru bu yüzden dokunsun istemiyordum. Bana temas etsin istemiyordum. Ölmüş olmasını istiyordum.

Sadece ölmüş olmalıydı!

"Özür dilerim!" Dedi kısık sesle. Özür mü diliyordu benden? Sadist herif ciddi miydi?

Korkuyla yüzüne baktım. Ciddiydi! Rol yapmıyordu. Hali eskisinden farklıydı. Sanki daha da sakindi!

"Özür dilerim." Dedi elini yavaşça indirirken. "Affet beni! Ben sana kıyamam! Affet beni özür dilerim."

Allahım ben ölmedim değil mi? Ya da bu bir kabu olmalıydı! Benden özür mü diliyordu bu adam! Kırıp dökerken, yaralarken yapmadığını şimdi mi yapıyordu. Bu hali sinirlerimi bozuyordu ve Midemi bulandırıyordu.