Ruh-u Revan (Tamamlandı)

Bölüm:44 🌻

Yazardan

Ömer lafa nasıl gireceğini bilmeden öylece kayınvalidesine bakıyordu. Bir haftadır Ahsen'in o hali aklından çıkmıyordu ve ne yapması gerektiğini de bilmiyordu. En sonunda Gamze annesiyle konuşmaya karar vermişti. Ahsen'i çalıştığı Kuran kursuna bıraktıktan sonra Gamze'nin yanına gelmişti ve ne diyeceğini bilmeden susup duruyordu.

Onun bu suskunluğu, Gamze'nin de içten içe endişelenmesine sebep oluyordu da Ömer bunu farkında bile değildi.

Birkaç dakikanın sonunda Gamze dayanamadı.

- Ömer susmaya geldin oğlum?

Ömer bu anı bekliyormuş gibi, oturduğu yerde tamamen kayınvalidesine döndü.

- Hayır, aslında sizinle bir şey konuşmam lazım.

- Hayrolsun oğlum kavga falan etmediniz değil mi?

- Hayır hayır.. Kavga etmedik çok şükür ama..

- Ama ne oğlum yüreğime mi indireceksin?

Gamze'nin son söylediğiyle boğazını temizleyerek direkt konuya girdi Ömer.

- Ahsen.. Geçen günlerde kahvaltı yaparken bardak kırdı yanlışlıkla. Bir anda şoka girdi, sürekli benden özür dilemeye başladı. Ben de anlam veremedim, yanına gelip sarılmaya çalıştığımda da sanki benden korkup geri çekildi.. Anlayamıyorum niye böyle oldu? Neden bu kadar basit bir olayda şoka girdi?

Gamze bir süre sessizce düşündü. Ne olduğunju daha doğrusu ne olabileceğini az çok tahmin edebiliyordu.

- Ömer biliyorsun, bende Asaf'ta Ahsen için elimizden geleni yapmaya çalıştık. Ahsen'i Kuran kursuna gönderdiğimizde değişmeye başladı her şey. Bir süre sonra oradan geldiğinde hep yüzü asık olmaya başladı. Bize her seferinde kursta olanları heyecanla anlatırken hiçbir şey anlatmamaya başladı.. Meğer kursta bir kadın Ahsen'e kötü davranmış, kötü sözler söylemiş. Şimdi bana sorsan ne demiş ne olmuş diye, inanki bilmiyorum. Hepsi Ahsen'in kendi içinde sır gibi sakladığı şeyler. Sadece küçükken Ali'ye anlatmış derdini, e bizde Ali'yi zorladık ablan niye üzgün diye. O da sadece öğretmeni kötü sözler söylemiş dedi. O günden sonra Ahsen Ali'ye de hiçbir şey anlatmadı. Zaten bize asla anlatmaz.. Biz farkederdik, çözmeye çalışırdık ama o da işe yaramazdı işte.. Diyeceğim o ki, kursta yaşadıkları ile ilgili olabilir bu bahsettiğin olayın sebebi. Sanırım biz Ahsen'e kol kanat germeyi becerememişiz ki böyle bir travma yaşıyor...

Gamze her cümlesinde ayrı bir gözyaşı dökerek anlatıyordu. Ömer de üzülüyordu onun bu haline.

- Estağfurullah, siz elinizden gelenin en iyisini yaptınız, ben şahidim buna. Ne kadar uzak kalsam da sizinde babamında Ahsen'e ne kadar değer verdiğinize şahidim ben.

Gamze teşekkür eder gibi Ömer'in kolunu sıvazlayarak devam etti.

- Ahsen'in yaşadıklarını sen öğrenmeli, sen çözmelisin Ömer. İnanki aileyle eş çok farklı oluyor.. Ben de tıpkı Ahsen gibi anlatamazdım babama ya da anneme. Ama Asaf'la evlendiğimde, onun desteği onun sevgisi beni toparladı. Her derdimi onunla çözdüm ben. Bak yıllardır doktorluk yapıyorum ben. İlk başlarda en ufak bir yaraya bile bakamazdım. İlk ameliyata girdiğim zamanlar ellerim titrerdi, çok azar işitmişimdir hocalarımdan.. Peki nasıl geldim bugüne? Nasıl uzman bir cerrah oldum? Hepsi Asaf sayesinde. Onun desteği, onun bana verdiği güveni olmasa, ben şimdi değil çoktan bırakmıştım bu mesleği. Şimdi de kızımı sana emanet ettim ve senden ona destek olmanı, geçmişte yaşayıpta unutamadığı ne varsa, travmalarını tetikleyen ne varsa senin çözmeni, senin kızıma destek olmanı istiyorum Ömer.. O ancak senin desteğinle yoluna devam edebilir.