Ruh-u Revan (Tamamlandı)

Bölüm:35 💛

Selamun aleyküm yine benn

~Ömer'den~

Geçen günlerde Asaf ağabeyin yanında o Atlas itinin karşısında güçlü bir bedenle duran ben, şimdi Asaf ağabeyin karşısında nasıl oturacağımı şaşırmıştım. Ne lafa nasıl gireceğimi ne de ne yapacağımı biliyordum..

Sanki ağzıma aldığım her kelam, yaptığım her davranış Asaf ağabeyin gözüne batacakta Ahsen'i kaybedecekmiş gibi hissediyordum. Acaba anlatmış mıydı Asaf ağabeye? O yüzden mi bana böyle çatık kaşlarla bakıyordu?

- Ömer susmaya mı geldin, karşılıklı susacak mıyız?

Sen beni bu kadar gerdiğin için konuşamıyorum ki Asaf abi...

En iyisi mertçe gerçekleri söylememdi sanırım..

- Asaf abi.. Kızın senin için çok kıymetli biliyorum. Bu yüzden de karşına çıkıp ben kızına talibim diyen birini pek hoş görmeyebilirsin... Asaf abi, ben çocukluğumuzda anlam veremediğim bir şekilde içten içe hep Ahsen'i koruma, ona abilik yapma ihtiyacı hissettim.. Büyüyüp adam olduğumda da bunun abilik duygusu değilde, çok farklı bir duygu, sevgi olduğunu anladım...

Ben konuşurken Asaf abi önündeki sehpaya odaklanmış, tek kelime etmemişti. E haklıydı adam. Selim Büşra'yı istemeye geldiğinde babamda aynı Asaf abi gibiydi. O yüzden az çok tahmin edebiliyordum düşüncelerini..

- Ömer, Ahsen'im herkes gibi değil. O bir derdi olunca içine atar, bize bile anlatmaz. Biz onun halinden anlar çözüm buluruz. Sen bunu yapabilecek misin? Hemen evet deme bana. Siz daha küçükken, sen Ahsen'den şımarık diye şikayetlenirdin, ben çok iyi hatırlıyorum o günleri. Tamam seni tanıyorum, sana kızımı gözüm kapalı emanet ederim ama benim kızım hem çok hassas hem çok nazlı bir kız, sen bunu kabul edebilecek misin?

Haklıydı, ona şımarık diyordum sürekli. Çocukken sinir oluyordum evet yalan söyleyemem.. Ama büyüdüğümde onu düşündüğümden, ona bir şey olmasından korktuğumdan öyle diyordum ona...

- Benim duygularım geçici değil Asaf abi. Çevremdekiler, akrabalarım yaşını aldı evde kaldı diye baskı yapmasına rağmen ben bu yaşıma kadar bekledim onu.. Çünkü o beklemeye değer biri. Sen ona ne kadar değer veriyorsun, ben bunun farkındayım. Evet senin kadar olamam ama inan bana o benim için çok değerli. Ben bazı geceler gözyaşı dökerek, bazı geceler heyecandan atan kalbimin sesini dinleyerek, ve her gece onu bekleyerek kapattım gözlerimi... Ailemin rızası var, eğer sizin de rızanız olursa, onunda bende gönlü varsa ben kızını başımın tacı etmeye talibim...

Bir süre sessizce bekledi.. Sonra da gülümseyerek gözlerimin içine baktı.

- Eğer kızımın gönlü varsa, size haber yollayacağım bir hafta sonra istemeye gelebilirsiniz.

Onaylamış mıydı? Sahiden onaylamış mıydı şimdi? Elim ayağım birbirine dolaşarak ayağa kalktım. Asaf abi de benimle birlikte ayaklanırken yanına ulaşıp elini öptüm.

- Ben gideyim..

***

O evden nasıl çıktım nasıl kendi evimize geldim bilmiyorum. Heyecandan şu koskoca İstanbul'a sığamıyordum sanki... Gidip dağlara taşlara içimdeki aşkı haykırmak istiyordum.

- Oğlum hayırdır?

Babamın sorusuyla kendime çeki düzen verdim hemen.

- Baba, bir hafta sonra kız istemeye gidiyoruz.

- Hayırdır yine kim evleniyor?

Babamın bana anlamayarak bakan gözlerine odaklandım şaşkınlıkla.