Ruh-u Revan (Tamamlandı)

Bölüm:18 🏵️

Yeni okul dönemi başlayalı bir hafta olmuştu. Ahsen babasının isteğiyle imam Hatip lisesine kaydolmuştu. Onuncu sınıfı burada tamamlayacaktı. Başta babasının, onu okulundan ayırmasına üzülse de babasının verdiği kararın onun için daha iyi olacağını biliyordu artık.

Bulunduğu yeri garipsemişti genç kız. Herkes tesettürlüydü bulunduğu sınıfta. Kendisi gibi tesettüre girmeyen bir kişi daha yoktu. Herkesten uzak bir köşeye oturdu genç kız. Kimse ona bakmıyordu. Herkes kendi arkadaşıyla sohbet etmekle meşguldü. Hani sınıfa yeni biri gelirde herkes merakla ona bakardı, konuşmaya arkadaş olmaya çalışırdı ya. O yeni gelen kişi sınıfta popüler olur en çok o sevilirdi.

Ahsen ise tam tersini yaşıyordu. Ya kimse bakmıyordu ona ya da bakanlar garip bakışlarla karşılıyordu onu. Sadece bir kişi neşeyle bakıyordu Ahsen'e. Ama gidemiyordu yanına, çekiniyordu. Zamanında arkadaşları kalbini kırmıştı onunda. Cesaret edemiyordu yeni bir arkadaş edinmeye. Ahsen'e bakınca içi ısınsa da o korkuyu aşamıyordu Eftal...

~Ahsen'den~

Bir hafta olmasına rağmen alışamamıştım bu okula. İlk hafta ders işlememiştik ama bu hafta işleyecektik. Ek olarak bir sürü din dersi vardı ve ben ne yapacağımı şaşırmıştım. Özellikle Kuran dersinde ne yapacaktım hiç bilmiyorum. İçimdeki Korku gitgide artıyordu. Aslında Ali bana yardım edebilirdi ama.. Ben yapamıyordum, ezberleyemeyen bendim, Ali ne yapacaktı ki bana? Okumayı da beceremiyordum.

Dersin başlamasına birkaç dakika kalmıştı. Herkes Kuran okuyordu. Ben... Korkum ve heyecanım yüzünden nefesim daralıyordu git gide. Sıramdan kalkıp camı açtım. İçerisi biraz havalansa rahatlayacaktım.

Sınıftan birinin "Ahsen kapat şu camı! Üşüyoruz!" diye bağırmasıyla yerimde irkilip camı geri kapattım. Yerime oturana kadar bir şeyler daha söylemişlerdi ama ben hiç birini duyacak halde değildim.. Şuan sadece rahat bir nefes almaya ihtiyacım vardı.

Çantamdan ilacımı çıkarıp içime çektim iki kez. Biraz olsun iyi gelmişti ama benim temiz havaya ihtiyacım vardı. İlacı çantama geri koyup yine beklemeye başladım. Keşke şuanda babam yanımda olabilseydi. Ona sarılsaydım ve içimdeki Korku son bulsaydı.

Kapının açılmasıyla kalp atışlarım hızlanırken herkesle birlikte ayağa kalktım. Titreyen ellerimi sıranın altına alarak saklamaya çalışırken hoca "Selamun aleyküm arkadaşlar, buyrun." dediğinde herkesle aynı anda ama titrek bir sesle "Aleyküm selam" deyip yerime oturdum.

En arka sırada oturmak bir nebze daha iyi hissettiriyordu ama yeterli olmuyordu tabii ki.

Bu hafta fatiha suresini verecektik ezber olarak. Babamın bana sabırla öğrettiği gün aklıma gelince rahatlayarak gülümsedim.

***
Geçmiş

Ahsen koşarak babasının kucağına oturmuş, kollarını boynuna sarmıştı. Annesinin gözlerini andıran parıldayan yeşil gözlerini babasının elalarında sabitleyip sordu. "Baba biz kursta fatiha suresini ezberledik okuyim mi sana?"

Asaf heyecanla onayladı prensesini.

"Oku prensesim."

Ahsen küçük ciğerlerini havayla doldurup gözlerini kapattı ve okumaya başladı fatiha suresini.

"Elhamdülillahi Rabbilalemin errahmanirrahim. Maliki yevmiddin..."

Ahsen heyecanla okumaya devam etti sureyi, bitirdiğinde babasının ağzından çıkacak cümleleri heyecanla beklemeye başladı.

Babası "Aferin benim güzel kızıma."

Diyerek başından öptü kızının.

"Ama bazı yanlışların var onları düzeltelim de kursta en güzel sen oku olur mu?"