ချိုမြိန်ပေမဲ့ ကြောက်ဖို့ကောင်းတဲ့ အိုမီဂါလေး

အခန်း ၁၁၂

112 01

Ch112 - အပို 5: ရသစုံရှိုး – နတ်ဘုရားစုံတွဲ

ရှောင်ရီဟန်နှင့် လီချန်တို့သည် စူပါမားကတ်သို့ သွားလည်ပြီးနောက် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနေ့လယ်စာကို စားခဲ့သည်။

သူတို့မှာ စားသောက်နေပြီး အတွဲများကြောင့် တစ်ကိုယ်တည်းသမား ပရိသတ်များ၏ သနားစရာကောင်းနေခြင်းနှင့် သူတို့အားလုံးမှာ ပွက်ပွက်ဆူနေခဲ့ကြသည်။

လီချန်သည် ဆိုဖာပေါ် ပစ်လှဲလိုက်ကာ သူ၏ခြေတံရှည်များမှာ လက်ရန်းပေါ်ရောက်နေပြီး သူ၏ဂျာကင်မှာ အပေါ်တက်ကာ လုံးဝိုင်းသော ဗိုက်သေးသေးလေးကို ဖော်ပြနေခဲ့သည်။ သူ၏ဝမ်း‌ဗိုက်မှာ မတူညီသော နယ်ပယ်ကဲ့သို့ဖြစ်သည်။ သူ၏ဗိုက်တစ်ခုလုံးမှာ တောင်ပို့အဖြစ်မြင့်တက်နေကာ စားသောက်ပြီး သူ၏လိုအင်ကို ဖြည့်ဆည်းပြီးနောက် တောင်ကုန်းငယ်လေးနှင့် တူနေခဲ့သည်။

တစ်ဖက်တွင် သူသည်ဗိုက်ဖြည့်ပြီးနောက် လေချဉ်တက်နေကာ တစ်ဖက်တွင်မူ သူသည် ဖရဲသီးအား ရွေးနေသည့်အလား ဗိုက်ကိုပုတ်နေခဲ့သည်။ သူသည် ခေတ်မမီလွန်းသောကြောင့် သူ့တွင် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုး လုံးဝမရှိသည်မှာ သေချာသည်။

လေအေးပေးစက်မှာ အတော်အေးသောကြောင့် သူ့ဘေးတွင်ထိုင်နေသော ရှောင်ရီဟန်မှာ သူ၏ချက်ကိုဖုံးရန် ဂျာကင်အား ဆွဲချပေးခဲ့သည်။ "မင်းအစာစားပြီးတာနဲ့ ဗိုက်လှန်မိတော့တာပဲ။ ဝမ်းဗိုက်ပြဿနာဖြစ်မှာ မစိုးရိမ်ဘူးလား"

"ငါအများကြီးစားပြီး အန်ချင်နေတယ်" လီချန် စိတ်ဆိုးနေသည်။ "လေချဉ်တက်လိုက်တာ ပိုသက်သာသွားစေတယ်"

"မင်းအအေးမမိရဘူး" ရှောင်ရီဟန်သည် ခေါင်းခါကာ ပြောလိုက်သည်။ သူသည် လီချန်အား သူ့ပေါင်ပေါ်လှဲရန် လက်ယက်ခေါ်ကာ သူ၏လက်ကို ဆန့်တန်းကာ ပြောလိုက်သည်။ "ငါမင်းကို ကူပွတ်ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား"

ရှောင်ရီဟန်၏ လက်အား ပန်းချီဆရာလက်ဟု ခေါ်ဆိုထိုက်သည်။ ညီတူညီမျှ သွယ်လျနေပြီး ထင်ရှားသော အဆစ်များရှိသည်။ သူ၏လက်ဖဝါးမှာ လီချန်၏ဂျာကင်ထဲ ဝင်သွားကာ အိုမီဂါ၏ ဗိုက်လုံးလုံးကို ညင်သာစွာ ကာကွယ်ပေးထားသည်။