Gönderiliyor;Hanımeli Texting

0.2

"Evet, kim olduğunu bilmiyorum. Belki sapık veya çok tanıdığım biri. Belki çok uzak belki de dibimde. Bilmiyorum, sadece başımın ağrısını hissedebilecek kadar uyuşmuştum ama bu bile onu unutmamı sağlayamıyordu. O benim doğum günümü kutlayan ikinci kişi, ve bunun içinse uğraşan ilk kuvvetle muhtemel son kişi olacaktı. O havai fişekleri de biliyordu. Tam sekiz tane patlattı, hepsi kırmızıydı ve evet tam sekiz taneydi."

Yazının üzerini kapatmak için boyaya uzandığım sırada önümde duran ama uzun süre sonra ilk defa sessizde olmayan telefonuma mesajı geldi.

Doğum günümün üzerinden dört gün geçmişti ve o hala yazıyordu. Mesajlarının cevapsız kalması umurunda değil gibi her gün hep aynı saatte yazıyordu.

0537**: Bugün hava baya kapalıydı, sen ne dinledin bilmiyorum ama ben bütün gün Gökhan Türkmen dinledim.

0537**: Hissediyorum, seninle müzik zevkimiz uyacak gibi.

Haklıydı, bende bütün gün aynı şeyleri dinlemiştim.

0537**: Dur tahmin edeyim sen şimdi bu deli neden peşimi bırakmıyor dersin.

0537**: Zahmet olmazsa eğer bunun cevabını bulduğunda bana da söyler misin?

Dudaklarım istemsizce kenara kıvrıldı. Garipti, sanki benim mesajlara olan mimiklerimi duyuyor gibi davranıyordu.

0537**: Gözlüklerinle uyuma hanımeli, kırılabilir ve bu pekte hoş şeyleri meydana getirmez.

Parmaklarım istemsizce burnuma gitmişti. Tam dediği gibi dün gözlüklerimi çıkarmadan uyuyakalmıştım ve  bu yüzden burnumun üzeri çerçevenin baskısından kıpkırmızı olmuştu.

Bakışlarım yeşil kaplı defterimdeki yazı ve telefonum arasında gidip gelirken belki de asla yapamayacağımı düşündüğüm şeyi yaparak klavyeyi açtım.

Sen kimsin çok mu katıydı? Ya da sapık mısın çok mu suçlayıcı kaçardı?

Siz: Nereden biliyorsun gözlüklerimle uyuduğumu?

Evet Nida bu çok güzel oldu gerçekten.

Mesajı gönderdiğim gibi telefonu yatağın diğer ucuna fırlatıp yüzümü yastığa gömdüm. Tabi ki bu gözlüğün burnuma tekrardan baskı yapıp acıyla inleyerek geri doğrulmamla son buldu.

Bildirim sesi arka arkaya geldiğinden tekrardan telefonu alıp ekranı açtım.

0537**: Sen burnuna dokunmazsın normalde Nida, bütün gün gözlüklerini kaldırdın burnundan yara olmuştu belli.

0537**: Ayrıca aramıza hoş geldin, ben ve havai fişekler seni bekliyorduk.

Siz: Sapık gibi göründüğünün farkındasın değil mi?

0537**: Hakkımda düşüneceğin bütün kötü düşüncelere kendimi hazırladım hanımeli

Siz: Ayrıca benim adım hanımeli değil Nida

Siz: Gerçi sen bunu da biliyorsun

0537**: Hanımeli apayrı bir mevzu, onu şu an açıklayamam

0537**: Sadece benim için önemli olduğunu bil

Siz: Kimsin sen?

0537**: Oflaz

Siz: Dalga mı geçiyorsun?

0537**: Beni bir arkadaş olarak görsen ve en azından şu anlık kim olduğumu sorgulamasan olmaz mı?

Siz: Bir şartla

0537**: Dinliyorum

Siz: iki hafta boyunca sana kim olduğunu ve neden bana yazdığına dair bir şey sormayacağım ama sen bana şimdi doğum günümü ve telefon numaramı nereden bulduğunu söyleyeceksin

Siz: Anlaştık mı?

0537**: Telefon numaranı arkadaşından aldım.

Siz: Benim arkadaşım yok.

0537**: Şu an yok, lisedeyken vardı

Siz: Ve sen numaramı alıp yazmak için 2 yıl mı bekledin?

0537**: Doğum gününü de bana çok önce sen söylemiştin hanımeli hiçbir yerden bulmadım.

Siz: Ben kimseye doğum günümü söylemem, kutlamayı da sevmem. Yalan söyleyeceksen bunu bari üzerinde düşünerek yap.

0537**: Neden?

Siz: Ne neden?

0537**: Neden kutlamayı sevmiyorsun?

"Ailesi için bir yıkım olan beni, kim niye doğduğum için ödüllendirecekti?"

Siz: Hoşuma gitmiyor, herhangi bir nedeni yok.

0537**: Bende bu iki hafta içerisinde sana bunu sormayacağım Nida. Ama sonrasında ben sana her şeyi anlatırken sende bana sadece bunun cevabını vereceksin.

0537**: Çünkü benim tanıdığım hanımeli en son doğum gününü kutladığımda mutluluktan sarılmıştı bana.

Gözlerim ekrandan hızla kalkarken beynimin içi ambale olmuş gibi uğulduyordu.

O sekiz yaşımın bir parçası olabilir miydi gerçekten?

Yeşil kapaklı defterin ilk sayfasını açıp silik duran yazıları bir daha okuyamaya çalıştım. Ve o an gözüme çarpan tek kelime altında resmî çizilmiş bir çiçekti.

Hanımeli.

🫶🏻💕🫶🏻

AŞKIMLAR BU BİRAZ GEÇİŞ BÖLÜMÜ GİBİ OLDUĞUNU SÖYLEMEK İSTİYORUM. DİĞER BÖLÜMLERDE ERİMEYE HAZIR OLALIM DKDKDK

NASILSINIZ, NASIL GİDİYOR HAYAT?

OY VE YORUMLARINIZI, KİTABIN GİDİŞATI HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİNİZİ BURAYA BEKLİYORUM 💕

KOCAMAN ÖPÜCÜKLER BİR SONRAKİ BÖLÜMDE YANİ YARIN GÖRÜŞMEK ÜZEREEE 🫶🏻🤍