"We'll do a couple more tests, and then you guys can go home"
"But you have to be more careful from now on." Nakatingin ito ngayon sa akin, I just nodded at her. She looked at zav na nasa tabi ko lang simula pa kanina.
"Her condition is still delicate, you know what to do" salita pa nito kay Zav.
Naramdaman ko naman ang pag higpit ng mga kamay ni Zav sa bewang ko. She didn't say anything but instead nodded at her.
"Al, please do tell to zav if you don't feel good, okay?" I nodded and smiled at her.
"Don't worry, cous. I'll pay attention to her" Zav said before she kissed the side my head in front of her cousin.
Nang isang araw ko pa gustong umuwi sa bahay. Feeling ko kasi lalo akong mag kakasakit kung tatagal ako rito.
Ilang araw na rin ang lumipas simula ng magising ako. Everything feels so hard, kahit gumalaw kalang dahil sumasakit na agad ang sugat ko sa dibdib.
It was bearable, but sometimes it was extremely painful, which is why I take painkillers to feel less pain. It was a miracle, na buhay pa ako ngayon. I've learned na halos malapit na sa puso ko ang pagtama ng bala ng baril sa dibdib ko. It's indeed a miracle—just how lucky I am to be alive right now.
Zav has been so gentle and careful with me. She was treating me like I was so fragile in her eyes. Hindi ko alam kung dapat ko bang ikatuwa 'yon dahil feeling ko wala akong kwenta ngayon sa kalagayan ko at pabigat lang sa kanya. I feel so useless.
Kahit kala mama la, at sa kapatid ko. Ng dahil sa akin muntik na din itong maconfine. Ilang araw din na hindi pumasok ang kapatid at ang pinsan ko. Feeling ko nakakaabala ako sa kanila. Lalo lalo na kay zav..
"Hon.."
"..Sweetie..." I was brought back to my senses when I felt Zav's warm hand in my face.
"Are you okay? May masakit ba sayo?" Her eyes were filled with concern looking at me.
"I'm sorry, I spaced out for a moment." Hinanap ng mata ko si Dwyer. Wala na ito na nag-examine lang sa akin kanina. I'm that occupied?
"You ready? We're going home." She gave me her gentle smile before leaning in and kissing my forehead.
It's takes hours bago kami nakauwi sa bahay.
"Careful.." tinulungan niya akong makaupo hanggang sa sala kahit kaya ko naman na ang sarili ko.
Finally discharged after those days of staying at the hospital. Ito na mismo ang nag sign ng discharged form na dapat si mama la.
Agad siyang lumabas at kinuha ang iba pa naming gamit sa sasakyan. Tumutulong din ang kapatid at ang pinsan ko.
Napangiti ako at maingat na hinaplos ang natutulog na si blue sa tabi ko. I glad at nagustuhan siya ng kapatid ko.
"Anong gusto mong kainin, apo?" Tumingin ako kay mama la na nasa harap ko na pala ngayon.
"May ubas sa ref, gusto mo b-"
"Thank you po. Kumakain na po kami kanina" Nakangiti kong salita kay Mama lala.
"Ubas will do po" dumako ang tingin ko sa kapatid kong papalapit sa akin ngayon. Tumabi din ito sa kina-uupuan ko.
"Ito apo" nilapag ni mama la ang ubas sa table. Kahuhugas lang nito ng mga ito. Agad din itong umalis at bumalik sa shop.
"Ally wala na bang gamit sa sasakyan?" I asked her.
